Zeven vrolijke gezichten en één droevige snor

Het geheim van winnen is geen remise aannemen. Voor de zesde ronde vertrok het derde naar het zonnige Tilburg om tegen het tegen de Drie Torens op te nemen. Ditmaal zonder 1e luitenant Bo die aan het tweede werd uitgeleend. Om dit gat te vullen werd Jordy Schouten van een louche tankstation buiten St. Willibrord opgepikt. Tijdens deze epische match werd maar liefst op 6 van de 8 borden remise aangeboden en werd vervolgens op al deze borden gewonnen.

De eerste die een remise aanbod in ontvangst mocht nemen na slechts 15 minuten spelen was de jonge Jordy op bord 5. Na een aantal zetten in de altijd spannende afruil variant van het frans had Jordy’s tegenstander er al genoeg van. Dit aanbod werd braaf aan de teamleider voorgelegd maar vrijwel meteen afgeslagen. Dus beide spelers gingen vrolijk verder met ontwikkelen. Er leek niks aan de hand maar Jordy schouterde wat hier en schouterde wat daar en voordat iemand het doorhad werd er een stuk gewonnen. Het eerste winstpuntje werd niet al te lang later binnengehaald.

Het tweede remise aanbod kwam niet veel later dan het eerste en was gericht aan Ivo. Hij speelde op bord 1 met de witte stukken in de hoofdvariant van de solide Caro-Kann. Er werd snel gespeeld en veel stukken afgeruild. Ivo hield een ruimtevoordeel maar het eindspel zag er remiseachtig uit. Totdat de volgende stelling op het bord kwam:

Hier offerde Ivo correct met 41.Lxc5+ bxc5 42.a5 Zwart had hier nog remise kunnen houden met 42.. exf5+ 43.Kxf5 Kd7, maar het tussendoor slaan op f5 werd vergeten en na 42..Kd7 43.fxe6+ Kc8 44.a6 konden de witte pionnen niet meer tegengehouden worden.

Erik-Jan mocht het derde remiseaanbod afslaan. Hij speelde net als Jordy met de witte stukken in de afruil variant van het frans. Ook hier leek niks aan de hand en werd veel afgeruild. EJ bleef echter naar voren schuiven terwijl zijn tegenstander planloos heen-en-weer schuifelde. Dit leverde een duidelijk ruimtevoordeel op in een eindspel met 4 paarden en vele pionnen. Daarnaast waren de witte knollen veel actiever dan de zwarte pony’s. Toen in de onderstaande stelling 42..Kc7 werd gespeeld werd, viel er na 43.Pe8+ een belangrijke zwarte pion van het bord en werd er 5 zetten later maar opgegeven.

Naast Ej op bord 4 zat Cees, die waarschijnlijk een gat in de lucht had gesprongen als hij ook een remiseaanbod gekregen zou hebben. Cees kwam met zijn Kalashnikov namelijk niet zo geweldig uit de opening. Zijn a- en b-pion verdwenen vroeg van het bord zonder dat hij daar iets voor terugkreeg. Maar waar zijn tegenstander geen rekening mee gehouden had, i s dat de Man van Ijzer geen (of slecht) pionnetjes telt. In plaats van zich druk maken om deze mindere houtjes begon Cees doodleuk met zijn h- en g-pion richting de witte koning te marcheren. De g-pion strandde op g3 maar toen wit eventjes niet oplette, werd er in de onderstaande stelling 33..Pxh3+! gespeeld.

Na 34.gxh3 g2 had Wit nog door kunnen spelen door zijn dame tegen een toren en paard te geven (45.Dxg2 Tg7), maar was zo aan zijn vrouwtje gehecht dat hij liever mat ging (35.Tf2? Db1+).

Op bord 2 mocht ondergetekende met zwart spelen tegen de ongewone zet 1.Pc3. In de opening kwam ik iets passief te staan, maar omdat mijn tegenstander zelf ook niet al te energiek speelde kon ik langzaam wat terug te komen. Totdat wit opeens genoeg van het schuiven had en met h4 en g4 richting mijn koning begon te stormen. Even was er paniek, maar toen schreeuwde het spook van een schaaktrainer in mijn oor dat ik een aanval op de flank moest beantwoorden met een tegenaanval in het centrum. In de onderstaande stelling speelde zwart daarom 27..e5

Een poging de d-pion te redden met 28.Da7 Dxa7 29.Pxa7 pakte niet zo goed uit toen na 29..Tc5 de pion alsnog verloren ging en het paard daarna zelfs nog ingesloten werd ook.

Onze Glorieuze Teamleider had zichzelf in Zijn eeuwige wijsheid op het laatste bord opgesteld (tactiek of zelfkennis?). Hij mocht in een ongewone Konings Indisch de zwarte stukken commanderen. Zowel de f- als de e-lijn werd geopend en vele dappere stukken werden daar afgeruild. In de onderstaande stelling waar niet zoveel aan de hand was, gebruikte Ton zijn TL-mindtrick om zijn tegenstander de foute zet 38.Dg2?? te laten doen.

Na 38..Df4+ kon de witte loper ongestraft opgegeten worden. Wit spartelde nog even tegen maar 5 zetten later mocht Ton het zesde punt in ontvangst nemen.

Een bord hoger zat de enige speler van ons derde die mag beweren dat hij in het middelspel duidelijk beter stond (en chauffeur extraordinaire): Henk. Henk had niet al te veel moeite tegen het hollands en kwam met wat getruuk in het middenspel al snel twee mooie witte pionnekes voor. De overgang naar het eindspel ging echter niet helemaal vlekkeloos en één van de pionnen ging terug in het doosje. Uiteindelijk bleven en drie verbonden witte pionnen en één toren tegenover twee verbonden zwarte pionnen en één toren over. Een theoretische remise zou je denken, maar Henk heeft poep aan de theorie. Een remiseaanbod werd dan ook afgeslagen. Dankzij wat foutjes aan de zwarte kant ging de Henk-tank langzaam maar zeker naar de overkant. Toen de promotie enkel nog tegen gehouden kon worden door het weggeven van de toren, gaf zwart op.

Terwijl de zeven victorieuze pionezen al lang klaar waren en in het café aan het rondhangen waren, streed er nog één dappere man voor een remise. 11je mocht het op bord 6 met zwart opnemen tegen het koningsgambiet. Een paar ongewone zetten verwarde onze snorremans zodanig dat hij na 15 gespeelde zetten nog maar 10 minuten op de klok had. In het middenspel ging het dankzij deze tijdnood niet bepaald geweldig. Hoewel een stukwinst voor wit over het hoofd werd door beide spelers (g4 in het onderstaande diagram), ging wit het eindspel in met 2 pluspionnen. Hoewel er nog lang doorgespeeld werd, kon Erik het uiteindelijk toch niet houden.

Zo werd er met maar liefst 7-1 van De Drie Torens gewonnen. Een geflatteerde overwinning waarmee het derde stevig in de middenmoot staat.