Winst in een thriller in Beverwijk

De vierpuntenwedstrijd tegen De Wijker Toren in het verre Beverwijk was een regelrechte thriller. Het begon met lichte parkeerproblemen. Het speellokaal was niet het vanwege het Hoogoventoernooi en tegenwoordig het Cultural Village Toernooi befaamde De Moriaan in Wijk aan Zee, zoals in de competitiegids vermeld, doch (tijdelijk) een multifunctioneel gebouw in het centrum van Beverwijk met daarin onder meer een huisartsen- en een fysiotherapeutenpraktijk, aan de rand van de blauwe zone. Het patiëntenaanbod was gelukkig verwaarloosbaar, en het parkeerprobleem oplosbaar, namelijk voor de deur van een Islamitisch centrum. Want dat lag bij zorgvuldige beschouwing van alle geplaatste borden enkele meters buiten de blauwe zone. Gelukkig was er een enkel plekje vrij.

De speelzaal was uiterst ruim. Als werkruimte zou de zaal echter op grond van de Arbo-wet verboden gebied zijn, want er was geen enkel raam. Maar goed dat schaken geen werken is!

Onze tegenstanders waren op volle sterkte opgekomen, wij bijna want negen van onze twaalf selectieleden waren present. Ludo Tolhuizen en Rogier van Loon waren verhinderd, en Jan Schuurmans kan om medische redenen helaas (voorlopig?) niet meer meespelen. René van den Broek toonde zich via een remise tegen Pim in de interne competitie onmiddellijk bereid in te vallen .

Bij de voorbereiding ter plaatse bleek dat de consumptieprijzen van een vooroorlogs niveau waren. Waar drink je nog koffie voor 80 eurocent, en heb je een broodje kroket met onbeperkt mosterd voor 1 euro 40 ? Bovendien waren de barman en –vrouw zeer vriendelijk en voorkomend.

Maar we kwamen om te schaken, en dat deden we met verve. Een uitzondering vormde teamleider Charles Kuijpers die met zwart op bord 6 ( “ik speel op elk bord remise”, sprak hij ooit in een filosofische bui) na een kleine twee uur spelen tegen Thomas Broek voor remise opteerde in een stelling waarin wederzijds niet veel te beleven was. Wel had speler Charles vanzelfsprekend eerst overleg gevoerd met teamleider Charles, die na een korte doch zeer deskundige blik op de borden tot de conclusie kwam dat met een remise de 5,5 punt in zicht zouden komen.

Het tweede resultaat volgde geruime tijd later. Eric van Loon speelde met zwart op bord 8 een scherpe partij tegen Peter Uylings, die in een Svesjnikov al snel met c4-c5 kwam, en agressief speelde. Eric kwam met een even scherpe counter die leidde tot remise door zetherhaling. Achteraf bleek dat Eric nog een goede winstmogelijkheid heeft gehad.

Daarna kwam De Pion op voorsprong. Thierry Penson speelde op het derde bord met wit tegen de sterke Dennis Ruijgrok een bizarre variant van het Koningsgambiet, won materiaal en hield gewoon het hoofd koel. Dat laatste was in de speelzaal overigens niet zo moeilijk, want de airco stond op een Pooltemperatuur afgesteld. In één hoek van de zaal stond een forse windstroom en was het zelfs zo koud dat het zesde bord moest worden verplaatst naar een meer leefbare plaats in de zaal, nadat de beheerder van het gebouw eerst nog de speelzaal had betreden met een ladder in een poging de roosters te sluiten, hetgeen niet lukte.

Thierry’s tegenstander, ex-jeugdkampioen van Nederland, ging ten onder in de complicaties.

Niet veel later werd de stand weer gelijk. David Du Pont speelde met wit op bord 9 een Slavische ruilvariant met snelle dameruil tegen Arjan Wijnberg en leek enig ruimtevoordeel te hebben. Zwart speelde evenwel adequaat en actief tegen en nam het heft in handen. Dat resulteerde in een eindspel met twee pluspionnen voor zwart zonder tegenkansen.

Daarna kwamen we op achterstand. René van den Broek ging op bord 10 met zwart voortvarend te werk tegen Stefan Slings en leek al snel overwicht te hebben. Helaas miste René een uitstekende voortzetting en raakte in een vrij statische stelling met een minuspion. Zijn tegenstander speelde dat keurig uit.

Intussen had Stefan Docx op het eerste bord met wit een sterke aanval opgebouwd tegen Sjoerd Plukkel. De witte stukken vlogen bijna letterlijk op de zwarte koning op g8 af. Een sterk paard op f5, de dame op f3 en een onkwetsbare loper op h6 werden op afstand fraai gesteund door een loper op a2. Stefan wikkelde sterk af naar een gewonnen middenspel en speelde dat krachtig af.

Stefan Colijn had het op het tweede bord zwaar tegen Rick Duijker. Na een soort Trompowsky, die overigens bij De Wijker Toren onevenredig in zwang is, kreeg zijn tegenstander de overhand. Doch net als in zijn 1-minuutpotjes op Playchess wist Stefan er weer een counter uit te persen, die in dit geval tot remise leidde, zulks uiteraard na overleg met de teamleider die met zijn haviksblik meteen zag dat het halfje voldoende zou moeten zijn. In het belang van het team zag Stefan af van een mijns inziens onverantwoorde winstpoging.

En zo stond het 3 ½ – 3 ½ .

Op bord 4 kreeg Pim Eerens met zwart van Djurre den Heeten ook al een Trompowsky voorgeschoteld. Pim kreeg een stevige stelling met een grote tijdsvoorsprong. Op enig moment haperde de machine even en kreeg Djurre sterke druk tegen de lange rochadestelling en een min of meer hangende pion op f5. Dat leidde tot een toren-paardeindspel met één en later twee pionnen minder voor Pim. De partij eindigde met een heus mat.

De hoop op beide matchpunten bleef echter volop aanwezig. Andy en Robert stonden immers allebei zeer goed tot gewonnen. Het duurde echter nog heel lang voordat de buit binnen was.

Andy Baert had op bord 5 tegen Bart-Piet Mulder met sterke manoeuvres een prachtige drukstelling opgebouwd en ging die verzilveren in het toreneindspel met enkele pluspionnen. Zijn koning stond in tegenstelling tot zijn zwarte evenknie belabberd. Met vaste hand maar wel tergend langzaam speelde Andy op no risk-basis de partij uit.

De matchpunten werden binnengehaald door Robert Schuermans. Op het zevende bord had Robert met wit zijn tegenstander Jimmy van Zutphen met kleine middelen steeds onder druk gehouden. Het kwam tot een eindspel van toren/loper en enkele pionnen tegen toren/paard met iets minder pionnen dat echter nog niet zo eenvoudig bleek als het leek. Ons vertrouwen in de sterke eindspeltechniek van Robert werd niet beschaamd. Hoewel hij diverse teamgenoten nog wel even in de stress liet schieten door de stelling wel érg langzaam uit te spelen, besliste hij de partij op solide wijze.

De witspelers (toevallig vandaag allen van de Belgische nationaliteit!) hebben zich in deze wedstrijd derhalve voortreffelijk van hun taak gekweten.

En zo konden we pas om 19:15 u. de terugreis aanvaarden die ook nog eens diverse files opleverde. Moe maar voldaan arriveerden we omstreeks 21:30 u. in Roosendaal.

1. Sjoerd Plukkel (2251) – Stefan Docx (2388) 0 – 1

2. Rick Duijker (2185) – Stefan Colijn (2242) ½ – ½

3. Dennis Ruijgrok (2304) – Thierry Penson (NC) 0 – 1

4. Djurre den Heeten (2285) – Pim Eerens (2150) 1 – 0

5. Bart-Piet Mulder (2234) – Andy Baert (2185) 0 – 1

6. Thomas Broek (2165) – Charles Kuijpers (1969) ½ – ½

7. Jimmy van Zutphen (2160) – Robert Schuermans (2146) 0 – 1

8. Peter Uylings (2114) – Eric van Loon (1935) ½ – ½

9. Arjan Wijnberg (2106) – David Du Pont (2043) 1 – 0

10.Stefan Slings (1998) – René van den Broek (1872) 1 – 0