Voerendaal – De Pion I 5-5; een felbewogen wedstrijd

In het verre Zuid-Limburg vond vandaag de wedstrijd van De Pion I tegen Voerendaal plaats. Dat team is topzwaar met Schebler en Hausrath, en dat was voor de almachtige teamleider aanleiding om voor het eerst in de geschiedenis en bovendien tegen zijn natuur een tactische opstelling te hanteren. En dat heeft succes gehad en tot een bloedstollende wedstrijd geleid die eindigde in 5-5, waarbij wij protest hebben aangetekend tegen de uitslag van bord 1, waarover straks meer.
De weerberichten waren enkele dagen vóór de wedstrijd bepaaldelijk alarmerend: zware sneeuwval in het zuidoosten. Gelukkig bleef die geheel uit, en waren de reisomstandigheden voortreffelijk. Maar goed, het blijft wel 175 kilometer enkele reis…..
Op de vrijdagavond voor de wedstrijd belde Pim Eerens met de mededeling dat hij hoge koorts had, en vermoedelijk niet kon spelen. Paul Kuijpers zat al in Limburg, doch was daar voor een korte vakantie en kon vanwege zijn promillage niet spelen. Gelukkig kon ik op de valreep Bert van Ael bereiken en bereid vinden te spelen.
Aanvankelijk begon de wedstrijd niet al te gunstig voor De Pion. Charles Kuijpers was als eerste klaar met een schamele remise met wit op bord 9 tegen de enige invaller van Voerendaal, Igor Heinen. Deze youngster weerlegde achter het bord min of meer een systeempje dat Charles al vele jaren met wit met succes speelt.
Vervolgens won Ludo Tolhuizen op bord 4 krachtig van Patrick Driessens. Ludo bleef op een pluspion zitten, en zijn tegenstander blunderde in matige stelling een kroonpion weg. De stelling was meteen rijp voor opgave.
Daarna kwam er op wel heel drastische wijze een einde aan de prachtige reeks van Robert Schuermans. Robert speelde een verdachte opening en werd snel en hardhandig van het bord gezet door Arno Henzen.
Andy Baert bracht ons weer op voorsprong. Via actief spel en een sterk loperpaar won hij snel en overtuigend van Rob Caessens.
De voorsprong verdween binnen een kwartier, toen Bert van Ael is een Frans gambietje met zwart enorm in de verdrukking kwam en dat niet overleefde.
Doch De Pion kwam weer op voorsprong door een uitstekende partij van Marc Dogge. Hij zette met wit zijn tegenstander Rob Merx in een Franse opening met zijn rug tegen de muur. Toen Merx even mistastte bracht Marc een ijzersterk kwaliteitsoffer waarna een blunder van zijn tegenstander het onvermijdelijke einde slechts versnelde.
Jan Schuurmans speelde tegen Tom Bus een Hollandse Stonewall met zwart, terwijl wit zijn d-pion (zoals dat hoort ) keurig op d3 plantte. Dat geeft positioneel voordeel voor wit, doch Jan trok gewoon op de Oud-Hollandse manier ten aanval. Toen Bus enkele malen minder goed voortzette sloeg de aanval toch door. En zo was het 2 ½ – 4 ½ .
De resterende partijen boden inmiddels uitzicht op een regelrechte sensatie. Peter Kuijpers bleef op het eerste bord gewoon staan tegen Daniel Hausrath en kwam in tijdnood in het voordeel, Carlo Rens speelde op twee voortreffelijk tegen IGM Gerhard Schebler, en Helmut Froeyman (die een zeer zwaar meestertournooi van de afgelopen week in de benen had) stond moeilijk maar niet verloren tegen Henk Temmink.
Het werd een zenuwslopend einde. Carlo won tegen Schebler een kwaliteit, doch zette daarna helaas niet actief genoeg voort. Een ogenschijnlijk winnende damezet leidde tot afwikkeling naar een eindspel met een kwaliteit méér voor Carlo, doch Schebler had een gevaarlijke vrijpion, die het tij uiteindelijk toch nog deed keren. En weg was deel een van de sensatie.
Helmut Froeyman hield zijn mindere stelling remise, en toen waren aller ogen bij de stand 4-5 gericht op eerste bordspeler Peter Kuijpers. Die wist in de eerste tijdnoodfase enkele pionnen te winnen, doch zijn tegenstander Daniel Hausrath had nog tactische kansen. Peter hield alles keurig onder controle en kwam totaal gewonnen te staan. Onder de druk van de omstandigheden gaf hij materiaal weg en kwam in een potremise stelling terecht: koning plus toren tegen koning plus toren plus paard, met veilige koningsstelling midden op het bord. In beider tijdnood probeerde Hausrath Peter door zijn vlag te jagen; de stelling was en bleef remise en Hausrath maakte geen vorderingen. Met één minuut resterende bedenktijd claimde Peter remise. De wedstrijdleider reageerde op deze claim met een weids armgebaar en het uitspreken van welgeteld één woord: “continue”.
Waarop Hausrath onmiddellijk de klok van Peter weer aanzette. Peter interpreteerde de opmerking van de wedstrijdleider als een afwijzing van de claim en speelde onder hoge tijdsdruk zeer gehaast verder waarbij hij blunderde. Vervolgens bleek dat de wedstrijdleider van plan was zijn beslissing over de claim bekend te maken na het vallen van de vlag van Peter. Dat moment is echter door die blunder niet meer aangebroken.
De waarlijk lachwekkende situatie was: als Peter geen zet meer had gedaan en zijn vlag had laten vallen, had de wedstrijdleider in redelijkheid geen andere beslissing kunnen nemen dan de remiseclaim toewijzen. Nu Peter wel zetten had gedaan waardoor het pleit was beslecht vóór het vallen van de vlag, verliest hij door opgave. Door het feit dat de wedstrijdleider mijns inziens volstrekt onduidelijk is geweest in zijn uitlating, is Peter gedupeerd. Of de reglementenkenners dit ook vinden, is voor mij de vraag, maar mijn rechtvaardigheidsgevoel zegt mij dat hier onrecht is geschied. Over het doorspelen van Hausrath zeg ik hier verder maar niets meer……………
En zo begonnen we met een niet-alcoholische kater aan de lange terugreis. Daarom is dit verslag zo laat!

De gedetailleerde uitslag:

1. D. Hausrath (2476) – P.C.A. Kuijpers (2016) 1-0
2. G. Schebler (2470) – C. Rens (1974) 1-0
3. H. Temmink (2246) – H. Froeyman (2332) ½- ½
4. P. Driessens (2261) – L. Tolhuizen (2230) 0-1
5. R. Caessens (2197) – A. Baert (2147) 0-1
6. A. Henzen (2227) – R. Schuermans (2151) 1-0
7. R. Merx (2080) – M. Dogge (2143) 0-1
8. T. Bus (2082) – J. Schuurmans (2118) 0-1
9. I. Heinen(1935) – C. Kuijpers (2041) ½ – ½
10.C. Peerlings (2123) – B. van Ael (2009) 1-0