Teleurstellend gelijkspel tegen De Wolstad 2

Een gezamelijke thuisronde zou het worden in het Jan Tinberg College. Een psychologisch voordeel, door het grote aantal De Pion-supporters.

De startopstelling van het Vierde was alsvolgt:
1. Jan van Oosterhout
2. Matthijs Matthijsse
3. Ton van der Werf
4. Peter Huijser
5. Hans Ravestein
6. Henk Alberts
7. Bas Robben
8. Maarten Verdult

Als eerste was het Peter Huijser die zijn snelschaakpotje tot een einde wist te brengen. Een snelle remise dacht ik nog 5 minuten voor hij zijn partij tot een einde zou brengen, er stonden namelijk nog 4 torens 2 lopers een gelijk aantal pionnen en uiteraard nog 2 koningen op het bord. Nadat ik mijn zet had gedaan keek ik wederom naar rechts om te zien hoe Peter in een totaal verloren stelling stond en met de gedachte “Hoe kan dat nou?!”, moest ik mijn hoofd bij mijn partij houden. Even later sprak ik Peter die verklaarde een dubbele aanval met kwaliteitsverlies te moeten ruilen, waardoor hij net snel later zijn tegenstander het volle punt gunde.

Na ook bij de andere Pion-teams te hebben gekeken en in de aula een beetje rond te hebben gelopen, vorderden de partijen en kwam er steeds minder tijd op mijn klok te staan. Toen ik weer in het lokaal aangekomen was vroeg Henk Alberts of hij remise mocht aanbieden. Eigenlijk hoort het niet bij een achterstand remise aan te bieden, maar gezien de gewonnen stelling van Bas Robben en de stelling van Alberts, ging ik akkoord. De partij van Henk was totaal remise en als hij door zou spelen, ging hij misschien onnodig forceren en zou hij misschien alsnog verliezen. Ik neem aan dat zijn tegenstander het gelijk aan nam, want er zat voor beiden gewoon niet meer in.
Ook Jan van Oosterhout speelde op bord 1 remise, die ik wel eens wil naspelen, aangezien ik daar niet veel van gezien had (dus misschien komt deze nog in het verslag). Inmiddels stond Matthijs Matthijsse in een gewonnen stellen; een loper tegen een pion voor en even later kon hij deze ook daadwerkelijk opschrijven. Ook over mijn eigen partij was ik zeer tevreden, want ik had de aanval en zag nog een aantal matdreigingen.

De partij van Hans Ravestein zag er vrij gelijk uit en er stond nog genoeg op het bord, waardoor ik dacht de partij over een half uur wel weer te bekijken. Even later had hij gewonnen, waardoor hij nog steeds de volle 100% heeft.
Mijn partij vorderde en ik kwam steeds slechter te staan en had al een keer remise aangeboden. Ik pakte een pion en dacht de aanval te kunnen verdedigen, maar ik had iets totaal over het hoofd gezien waardoor ik een vol stuk zou verliezen en gaf op. In twee dagen tijd, twee gewonnen partijen uit handen geven is geen goed begin van 2005.

Even later was het Maarten Verdult die zijn tegenstander in een lange partij met lege handen liet staan. Een mooie 4-3 voorsprong, maar de partij van Bas Robben was omgeslagen en hij stond nu niet zo geweldig meer als een paar uurtjes eerder. Even later was het ook Robben die zijn tegenstander moest feliciteren en gaven zo een matchpunt kado aan De Wolstad 2.

De Stukkenjagers 4 en D4 3 hadden beiden gewonnen, waardoor we nu niet meer de eerste plaats met beiden delen.