Spanning en sensatie bij De Pion 2
Je hebt dit weekend weer behoorlijk wat topsport. Voor de
een is er de Ronde van Vlaanderen, voor de ander de Klassieker maar dat staat
in de schaduw van een middag schaken natuurlijk. Spanning, sensatie en SK Souburg, een korte samenvatting van de wedstrijd van
gisteren. Maar een korte samenvatting is niet leuk genoeg, anders had u voldoende gehad aan
de uitslagen. De thriller leest u hieronder.
De vraag is, in welke volgorde gaat uw verslaggever de partijen
bespreken. Ik was zo vrij geweest om voor de ronde al een verslag te schrijven
en daarin schreef ik het volgende op over de partij die waarschijnlijk op bord
1 zou plaatsvinden:
“JA! René doet het gewoon, winnen. Op bord 1 nog wel. René speelde tegen René
en wist met zijn stukken de stukken van zijn tegenstander in een hoekje te
drijven. Er ontstond een merkwaardige stelling, waarbij je je afvraagt hoe René
zo iets op het bord weet te toveren. Een verborgen talent blijkbaar dat er nu
eindelijk eens uitkomt.” Dat is het voordeel, van tweemaal dezelfde voornaam op een bord. Althans, naar aanloop van deze wedstrijd gingen we er vanuit dat deze partij zou komen. Uit tactische overwegingen namelijk, mocht René het op dit bord proberen. Maar welke René won er? FM Tiggelman of VD Broek, ik zal u niet langer in spanning houden, speel het potje maar gewoon eens na (als het tenminste goed gaat).
Ik heb René wel eens blij gezien nadat hij won, maar gisteren kon hij zijn geluk niet op. Mijn voorspellende gave blijkt minder gaaf te zijn dan de voorbereiding van onze René. Hulde René, je moet het toch maar waar maken.
Toen René had gewonnen, was de stand al 2-3. Snel over naar de eerder afgelopen partijen. Benny (bord 4 tegen
Jeroen Hekhuis) kreeg een remiseaanbod, maar Carlo stond op dat moment al een
stuk achter en gezien de stelling van Benny kon daar nog wel worden
doorgespeeld. Ook Eric kreeg even later een remiseaanbod. Hij speelde op bord 6
tegen Roeland Alders. Er zat niet echt meer iets in zijn stelling, zwakke
punten bij de tegenstander waren er niet en eigenlijk was remise gezien het
partijverloop ook wel terecht. Beide spelers hadden wat activiteit laten zien,
maar niet voldoende om doorslaggevend succes te behalen.
Carlo speelde op bord 7 tegen Roel Schroevers. Het ging al
vroeg mis in de opening. Plots stond er een zwarte loper ingesloten.
Ingecalculeerd of niet, op de koningsaanval spelen bleek onvoldoende. Roel kon
de aanval van Carlo afslaan en meer woorden hoeven we er niet vuil aan te
maken. Snel vergeten.
Zoals al gezegd, bij Benny was er een remiseaanbod geweest,
maar gezien de stand en de matchpunten die nodig zijn kon daar dus niet op worden ingegaan. De stelling gaf ook hoop op een overwinning. De koningsstelling
van Jeroen was behoorlijk aangetast, maar hoe kon Benny daar gebruik van maken? Vaak vindt hij wel een manier om het onderste uit de kan te halen. In de analyse achteraf bleken er enkele winstkansen te zijn
gemist helaas. Uiteindelijk kwam er een pionneneindspel op het bord wat, na wat
doorrekeningen, als remise werd beoordeeld door beide spelers en dus werd
alsnog de vrede getekend. Er lagen gelukkig kansen op de andere borden.
Bijvoorbeeld op het vijfde bord. Paul is de laatste tijd
weer wat beter bezig, bord 6 heeft hem goed gedaan (2½ uit 3), maar ditmaal
speelde hij dus op het vijfde bord. Paul wachtte rustig af, greep zijn kansen
met beide handen aan en won mooi een kwaliteit. Een kwestie van uitspelen en
het bordpunt was binnen. Zou je denken hé. Maar het is een thriller, met
horrorelementen. Een duistere kracht zorgde voor het volgende: Corné Boogaard
speelde een paard naar de rand (a7) terwijl er een toren op c8 stond van Paul. U
zult wel raden wat er gebeurde, die aanval werd gemist. Paul probeerde
vervolgens nog met actief spel en combineren van de krachten van zijn
overgebleven toren en dame iets te forceren, maar zijn koning bleef zwak achter
en Corné had ook nog een vrijpion. Verlies dus (1-3).
Welke partij hierna klaar was, weet u al. Wat u nog niet
weet is dat op het moment Paul zijn kwaliteit voorsprong weg blunderde, Erik op
het derde bord juist een kwaliteit wist te winnen. Meer daarover zo meteen.
Ngo Hin zat op zijn eigen verzoek op een lager bord en wel
op bord 8. Hij had al vrij snel het betere spel met een oprukkende h-pion en
een beter paard dan zijn tegenstander, maar dat paard wist Rogier van Gemert op
een mooie wijze af te ruilen waarna snel twee torens overbleven bij beide
spelers. Ook hier was een remiseaanbod geweest, maar Ngo Hin had voldoende
vertrouwen in zijn stelling dat hij het sowieso niet zou verliezen. Doorspelen
dus en proberen. Zo gezegd, zo gedaan. Ngo Hin wist zijn torens beter te
plaatsen, won een pion, had een betere koning en bracht dan ook bordpunt
binnen. 3-3! Nog één bordpunt voor een matchpunt, dat moet toch lukken?
Joris mocht op het tweede bord zijn klasse tonen. Dat lukte
lang maar ondanks verwoede pogingen om Robin Bosters uit zijn concentratie te
halen door al het gekuch en geproest (Joris was wat verkouden, maar dat was
niet af te zien aan zijn spel), lukte het niet om een voet tussen te deur te
krijgen. Hij verloor onderweg een pion en dat voordeel ging Robin vervolgens
uitmelken. Spijtig genoeg lukte dat. De samenwerking van de stukken van Joris was
moeilijker dan het samenspel van de stukken van Robin en daar profiteerde Robin
optimaal van. 3-4, kunnen we toch nog dat matchpunt binnenslepen?
Vast en zeker, Erik stond toch een kwaliteit voor!? Dat
klopt, Erik had lange tijd een slecht paard, ten opzichte van de loper van zijn
tegenstander, Henrik Westerweele. Terwijl Erik wat manoeuvreerde om dat paard
te verbeteren, liet Henrik in de vlugheid echter een vork toe op twee torens
waar Erik maar al te graag van profiteerde. Ook hier een kwestie van uitspelen?
Je zou het wel zeggen. Er was een half open c-lijn waar Erik wellicht van kon
profiteren, maar door wat ongelukkige zetten kon Henrik een aanval op de koning
van Erik lanceren. Normaal is Erik een taaie verdediger, maar ditmaal lukte het
niet. 3-5… Erg jammer.
Wat betekent dit voor de rest van de competitie? We waren
het buitenbeentje, alle andere wedstrijden eindigde in een 5-3 overwinning. En
daar zat een echte verrassing bij: Landau wist te winnen van Krimpen (daardoor
is Krimpen a/d IJssel nog niet zeker van winst trouwens) en is daarmee nu al
over ons heen gesprongen. Vermoedelijk gaat het nu vooral tussen Voorschoten 2
en ons team in de strijd tegen degradatie. “De laagste twee teams in elke groep
degraderen.” Er moet, gezien de stand, dus in de laatste ronde gewonnen worden,
bij gelijkspel of verlies zijn ze we net als vorig seizoen afhankelijk van de andere
prestaties. Gaat de geschiedenis zich herhalen? Vorige seizoen verloren we
namelijk de laatste ronde van Sliedrecht, maar wist onze naaste concurrent daar niet van te profiteren…
Het vervolg vindt plaats op 6 mei, in de Black Horse. Dat wordt een
bloedstollende middag want De Pion 1 kan thuis kampioen worden. Alle support is
dan ook erg welkom.
Gedetailleerde uitslagen:
| T | De Pion 2 | 1927 | Souburg | 1988 | 3 | 5 |
| 1. | René van den Broek | 1869 | FM René Tiggelman | 2227 | 1 | 0 |
| 2. | Joris Kok | 1891 | Robin Bosters | 2068 | 0 | 1 |
| 3. | Erik van Elven | 1819 | Henrik Westerweele | 2007 | 0 | 1 |
| 4. | Benny Onrust | 2045 | Jeroen Hekhuis | 2169 | ½ | ½ |
| 5. | Paul Kuijpers | 2034 | Corné Boogaard | 1811 | 0 | 1 |
| 6. | Eric van Loon | 1928 | Roeland Alders | 1975 | ½ | ½ |
| 7. | Carlo Rens | 1915 | Roel Schroevers | 1827 | 0 | 1 |
| 8. | Ngo Hin Cheng | 1916 | Rogier van Gemert | 1818 | 1 | 0 |