Sensationele nederlaag tegen Voerendaal; winst gemist!

Aan de vooravond van de wedstrijd tegen het ijzersterke Voerendaal gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar de vorige confrontatie met dat team. Die speelde zich af (ook uit) in het seizoen 2005/2006. Voerendaal kwam toen met twee blauwe ogen uit de strijd. Carlo Rens stond gewonnen tegen GM Gerhard Schebler, maar redde het niet, en het grootste drama speelde zich af op het eerste bord. Peter Kuijpers overspeelde GM Daniel Hausrath volledig, doch liet daarna een totaal gewonnen stelling vervlakken naar een potremisestelling. Hausrath probeerde Peter toen zonder winstpogingen door zijn vlag te jagen. Peter claimde remise, doch liet zich na een zeer onduidelijk optreden van de arbiter toch opjagen en verloor. Daardoor ging de wedstrijd net verloren.

Zoiets doet zich maar één keer voor, dacht ik in mijn onschuld, en met de gedachte de nederlaag niet te groot te laten uitvallen togen we richting Voerendaal.

Bij aankomst bleek dat Voerendaal op volle oorlogssterkte was. Het ratingoverwicht was gigantisch. Statistisch was de verwachte einduitslag 7 ½ – 2 ½ of 8-2.

Maar het werd een vreemde wedstrijd. De geschiedenis van destijds herhaalde zich, maar nu helaas met Kuijpers senior in een schlemielige hoofdrol.

Uw verslaggever heeft van de meeste partijen weinig gezien, omdat hij het druk had met de beslommeringen op zijn eigen bord.

Ludo was in ieder geval het eerste klaar. Op het vierde bord stelde hij zich met zwart solide op. Tegenstander Patrick Driessens bood vrij snel remise aan, hetgeen Ludo afsloeg. Niet veel later moest hij er toch in berusten.

Van de meeste uitslagen daarna weet ik niet in welke volgorde ze tot stand zijn gekomen. Daarom geef ik ze met twee uitzonderingen in bordvolgorde.

Op het eerste bord speelde Stefan Docx een geweldige partij tegen IGM Daniel Hausrath. Stefan bemachtigde het loperpaar en had actief spel. Hij hield Hausrath voortdurend onder druk, waaraan deze uiteindelijk bezweek. Een fraaie prestatie van onze kopman!

Stefan Colijn kreeg met zwart op het tweede bord geen kans tegen IGM Andrey Orlov. Op de terugweg zei Stefan dat hij het gevoel had dat hij in de partij had meegedaan, doch het heeft toch maar 22 zetten geduurd.

Van de partij op bord 3 waar Thierry Penson met wit tegen de derde grootmeester speelde, heb ik niet veel gezien. Zowel Thierry als Gerhard behandelde de Caro-Kan met interessante manoeuvres. Ik zag dat Gerhard a7-a5-a4-a3 speelde waarna het na b2-b3 doodleuk lang rocheerde. De grootmeester had het kennelijk goed gezien. Onze man redde het niet.

Op bord 5 speelde Andy Baert tegen een andere sterke Duitser, Christian Braun. Deze speelde in het Frans (Tarrasch met f4) een bekend kwaliteitsoffer waar Andy uitstekend op reageerde. Naar eigen zeggen heeft hij goede winstkansen gehad. Maar de uitslag viel andersom uit.

Rogier van Loon speelde op bord 7 met wit tegen Tom Bus en kwam na enige zetverwisselingen in een Stonewall-achtige structuur terecht, waarin wit wel enig spel leek te hebben. Later won Tom ten koste van enige concessies de witte h-pion. Doch Rogier won gewoon. Hoe dat geschiedde, heb ik niet kunnen aanschouwen hoewel de partij zich naast mij afspeelde.

De op het laatste moment (David had plotsklaps dringende werkverplichtingen) ingevallen René van den Broek speelde op bord 8 met zwart een goede partij tegen de sterke Henk Temmink. De Voerendaler kreeg in een Engelse partij (uiteraard!) positievoordeel. De counter van René zag er gevaarlijk uit, doch oom Fritz maakte er korte metten mee. Ook Temmink trok aan het langste eind.

Op het tiende bord leek Eric van Loon met zwart van het bord te worden geschoven door Arno Henzen. Ineens zag ik winst voor Eric op het wedstrijdformulier staan. Het hoe en waarom moet ik de lezer schuldig blijven.

Inmiddels had Robert Schuermans met wit op bord 9 zijn tegenstander Camiel Peerlings teveel hoofdbrekens bezorgd. Robert speelde een gewonnen pionneneindspel rustig maar overtuigend uit.

En zo stond het 4 ½ – 4 ½ .

Als laatste was teamleider Charles Kuijpers met zwart op het zesde bord bezig tegen Rob Caessens. Het evenwicht in de partij was tot de 38e zet van wit niet echt verbroken geweest. Op dat moment schoot Rob een flinke bok, waardoor Charles in tijdnood op die vermaledijde veertigste zet een opgelegde kans kreeg om de partij in één zet te beslissen. Die zet zag hij op het moment dat hij in hoog tempo een andere uitvoerde. De partij was toen weer binnen de remisemarge, maar vier zetten later schoot Charles een veel grotere bok, die op slag verloor.

En zo misten we op de valreep een sensationele zege die de kans op handhaving groot zou hebben gemaakt.

Nu moeten we de volgende keer maar gewoon van Wageningen (met Jan Timman en Yochanan Afek!) winnen.

1. Daniel Hausrath (2528) – Stefan Docx (2397) 0 – 1
2. Andrey Orlov (2522) – Stefan Colijn (2166) 1 – 0
3. Gerhard Schebler (2484) – Thierry Penson (2238) 1 – 0
4. Patrick Driessens (2325) – Ludo Tolhuizen (2163) ½ – ½
5. Christian Braun (2346) – Andy Baert (2210) 1 – 0
6. Rob Caessens (2232) – Charles Kuijpers (1982) 1 – 0
7. Tom Bus (2132) – Rogier van Loon (2024) 0 – 1
8. Henk Temmink (2169) – René van den Broek (1869) 1 – 0
9. Camiel Peerlings (2189) – Robert Schuermans (2149) 0 – 1
10.Arno Henzen (2185) – Eric van Loon (1935) 0 – 1