Overschie – De Pion I 2,5-5,5 ; een rechtlijnige overwinning

Vandaag speelde het eerste team van De Pion uit tegen Overschie. Omdat Pim Eerens voor zijn werk in Tsjechië verbleef was het geplande rouleren van de selectie van negen man gemakkelijk. Enkele dagen voor de wedstrijd meldde Andy Baert zich echter af wegens een trouwerij, hetgeen een van de andere spelers tot de uitspraak bracht dat het kennelijk een spoedkwestie betrof en de bevalling aanstaande zondag zou gaan plaatsvinden.
Het vinden van een invaller was geen sinecure, doch toen Carlo Rens zich vanaf de rand van het zwembad in Las Palmas telefonisch bereid verklaarde mee te spelen, was ook dat leed voor de teamleider geleden. Carlo en Linda zouden zaterdagochtend rond drie uur op Schiphol arriveren en een korte nachtrust was voor Carlo geen probleem.
De autorit naar het clublokaal van Overschie ging via enkele hindernissen. Eerst raakten we in een file en vervolgens liet het navigatiesysteem van mijn nieuwe auto ons rondjes rijden op het Kleinpolderplein. Nadat we op de gok de afslag Overschie-West hadden genomen, bleek het gebouw precies aan de andere kant van de snelweg te liggen en kwamen we ruim een kwartier te laat in het speellokaal aan.
Onze sympathieke tegenstanders waren zo vriendelijk geweest met de aanvang van de wedstrijd op ons te wachten zodat we zonder tijdsachterstand konden beginnen.

Het einde van de eerste partij liet niet lang op zich wachten. Teamleider Charles Kuijpers speelde op bord 6 met zwart tegen een oude bekende, de immer gevaarlijke (zo bleek althans in de analyse) Maurits de Jong. In een slappe variant van het Frans waarin zwart zonder problemen gelijk spel bereikt, week Charles (pas) op de negende zet af van de theorie, hetgeen bepaaldelijk geen verbetering bleek. Vier zetten later werd zijn remiseaanbod aanvaard.
Vervolgens kwam er een abrupt einde aan de partij van Marc Dogge tegen Willem Hajenius op bord 3. Aangezien er verschillende lezingen over het verloop van de partij zijn, laat ik dat in het midden, maar een feit was dat Marc door een aftrekschaak met een mooie interferentie een stuk verloor.
Jan Schuurmans kwam –zoals naar zijn zeggen steeds de laatste tijd- ook in de partij tegen Albert Segers niet goed uit de opening. Albert kreeg een ogenschijnlijk zwakke vrijpion op d4, doch via actief stukkenspel bleef de stand in evenwicht. Volgens mij stond zwart zelfs beter toen de vredespijp werd gerookt.
De stand van de wedstrijd kwam op 2-2 door een fraaie overwinning van Ludo Tolhuizen op Robert Fokkink. In een Pirc-achtige opening kwam zwart snel in de verdrukking en had geen enkel tegenspel. Een pionoffer van zwart hielp niets en Ludo ging soepel door des tegenstanders koningsstelling.
Daarna ging het snel bergafwaarts met onze tegenstanders. Stefan Colijn had een vrij gemakkelijke partij tegen een invaller met een lage rating. Zijn tegenstander sloeg met een toren in op g2, waarna die toren onmiddellijk en reddeloos werd ingesloten. Na de daarmee gepaard gaande kwaliteitswinst had Stefan even later nog een leuke tactische grap bij de hand. Toen zijn tegenstander daar verkeerd op reageerde verloor deze ook nog een stuk.
Carlo Rens speelde tegen good-old Cor Feelders. Toen die naam viel wreef Carlo nog eens in zijn ogen, want in de vorige ronde had hij met het tweede tegen Wolstad ook al een Feelders tegenover zich. In een slappe opening offerde Carlo met zwart een pion (of gaf hij die gewoon weg?) en kreeg daar enige compensatie voor. De stelling werd vrij complex en op een zeker moment dacht iedere oppervlakkige kijker dat Carlo de winst voor het oprapen had. Toen de kruitdampen waren opgetrokken na een felle slagwisseling, bleek echter een eindspel op het bord te staan met gelijk materiaal en weinig perspectief voor beiden. Remise dus.
Peter Dankers speelde met zwart een (voor mij) uiterst merkwaardige opening tegen Ronald Ruijtenberg. Hoewel hij daar in het tweede in het afgelopen seizoen weinig last van had, kwam hij nu weer in tijdnood. Opnieuw liet hij zien dat die extra portie adrenaline hem tot de beste zetten stuwt. In ijltempo werd Ronald, die na de opening toch vrij aardig leek te staan, in de aanval van het bord geblazen.
Het laatste punt van de wedstrijd werd gescoord door Robert Schuermans. Hij blijft onverstoorbaar doorgaan met scoren. Tegenstander Henk Ochtman hield het lang droog, doch toen hij door een fraaie, door Robert lang voorziene zet een pion verloor, was het uitspelen van het dubbeltoreneindspel met gelijke lopers een kolfje naar de hand van Robert. Geduldig maar ijzersterk speelde Robert het uit. Toen zijn pluspion op promoveren stond, streek Ochtman de vlag.

Overschie De Pion I 2 ½ – 5 ½

1. R. Fokkink (2113) L.Tolhuizen (2247) 0-1
2. H. Ochtman (2151) R. Schuermans (2202) 0-1
3. W. Hajenius (1967) M. Dogge (2133) 1-0
4. R. Ruijtenberg (2010) P. Dankers (2093) 0-1
5. A. Segers (2018) J. Schuurmans (2120) ½ – ½
6. M. de Jong (1996) C. Kuijpers (2026) ½ – ½
7. J. v.d. Meer (1790) S. Colijn (2076) 0-1
8. C. Feelders (1968) C. Rens (2012) ½ – ½