Niemann v Bacrot

De reis met de Eurostar van Londen naar Parijs gaat grotendeels onder de grond. Pas als je in Frankrijk komt, kun je even naar buiten kijken. De trein was propvol met Britse Paralympics deeelnemers. Ze werden op het station al luid toegejuicht door de andere reizigers. De rij met taxi’s zag er in Parijs heel anders uit dan in Londen. De zwarte cabbies waren nu bijna allemaal dure hybride auto’s. Ik had een ritje in een mooie Lexus. Zoals ik al eerder meldde, liet de taxichauffeur me met een mooie truc twee keer betalen, zo bleek achteraf. Eerst proberen contactloos te betalen. Non monsieur, abandonné. En of je het dan nog een keer wil proberen met de pin. Het was maar 15 euro extra maar het is principieel, dus ik heb al drie keer aan de telefoon gehangen met G7 en een klachtenformulier ingevuld. Daar heb ik nog steeds niks van gehoord.
Het ophalen van de sleutel van het AirBnB appartement was ook heel apart. Ik had er al over gelezen bij de reviews maar het was nog erger dan ik dacht. Ik moest een paar honderd meter lopen naar de hoek van straat waar een bank was. Maar waar laat ik dan mijn bagage (koffer/rugzak/fototas/DGT-bord) als ik daar naar toe moet lopen? Nou was er naast het appartement een Thai Massage en die meisjes waren me toch vriendelijk zeg! Ik mocht alles achterlaten bij ze zonder enige tegenprestatie en kon op zoek naar de sleutel. Tegenover de bank was een fietsenrek voor van die groene huurfietsen. Die zie je overal in Parijs. En ergens in die fietsenstalling hing een sleutelkastje aan een van de rekken. Daar moest je dan een viercijferige code op invoeren en dan zou het kastje openspringen. De fietsenstalling was bommetje vol en dus maar eens gebeld met de contactpersoon. Ik kreeg een tekstbericht dat ze in een vergadering zat en dat ik beter moest zoeken naar het grijze kastje. Het leek wel een Wie is de Mol? opdracht. Maar na een half uurtje had ik de sleutel gevonden! Terug naar de Thaise meisjes en hop naar binnen. Het appartement was heel mooi. Het zat boordevol met kastjes en spullen. Je kunt het niet noemen of het was er. Er was ook een balkonnetje en ik heb meteen de deur en alle ramen helemaal open gegooid want het rook een beetje muf.
In de middag werd ik meteen voor een WhatsApp groep uitgenodigd samen met Hans Niemann, zijn manager, Étienne Bacrot en zijn secondant Vincent voor de bespreekpunten van de match. Er moest bijvoorbeeld geloot worden voor de kleur en dat hebben we even met een videogesprek gedaan. Vincent mocht de toss doen en hij trok wit voor Étienne. De accent aigu (het schuine streepje) op de eerste letter hoort dus echt boven de eerste letter van zijn voornaam, maar het mag ook gewoon zonder zegt Etienne. Ik arriveerde in Parijs op maandag en dinsdagmorgen om tien uur zou de eerste van zes classical partijen gespeeld worden. Ik had heel graag de avond van tevoren de speelzaal ingericht maar helaas was de zaal op maandag gesloten. Dinsdag zou de zaal open gaan om half negen. Toch maar even de route verkend van het appartement naar de speelzaal, gewoon om even te meten hoe ver lopen het was. Dat viel mee, dat was maar tien minuten lopen! Het appartement en de speelzaal liggen in het zesde arrondissement, vlak bij de kerk van Saint-Sulpice. Parijs is ingedeeld in twintig arrondissementen. Het zesde arrondissement is een prachtige wijk met brede straten en heel veel dure winkels.
Aangezien ik niet veel kon doen die avond, ben ik maar aan een Netflix serie begonnen. Er was een mooie tv en ik kon gewoon inloggen met mijn eigen gegevens. Accidente gedurende de week bekeken, een Spaanse serie met heel veel drama. Het gaat over een ongeluk, zoals de titel al doet vermoeden.
De speelzaal was een heel bijzondere, Ad had het al gegoogeld. Het is namelijk gewoon een bruin schaakcafé. Het café heet Blitz Society. De deur was inderdaad om half negen open en ik werd hartelijk ontvangen. Het café moest nog wel even omgebouwd worden. Ze waren heel trots dat ze twee hele mooie schaakborden en zware schaakstukken hadden. Of ik even wilde uitzoeken met welke stukken er gespeeld zou gaan worden. Uh, ik heb mijn eigen bord meegebracht, want de partijen worden uitgezonden op internet, you know. Ah, c’est bien ca, want dan kunnen we die partijen op de tv laten zien in het café! Het eerste half uur hebben we het kleine zaaltje verbouwd. Het stond vol met schaaktafels (gelukkig zonder stukken) en er was een zware bank die verplaatst moest worden. Ze hadden alleen maar kleine schaaktafels en dus moesten er twee tafels aan elkaar geplakt worden met duct tape om daar het grote DGT-bord op te kunnen plaatsen. Wat heel storend was, was dat er dan aan beide zijden nog groene en witte vierkantjes waren van de ingebouwde schaakborden op de tafels. En dus hebben we met spoed iemand om een paar kleedjes gestuurd. Het neefje van de eigenaar was mijn vaste assistent. Hij was echt geweldig en hij heeft mij met van alles en nog wat goed geholpen. De eigenaar van het café heb ik trouwens nooit gezien. Hij stuurde wel elke dag zijn neefje of hij de notatie van de partij mocht hebben. Oei. Hij wilde er in ieder geval eentje hebben om die in het café op te hangen. Excusez-moi, mais … die heb ik aan iemand anders beloofd.
Het internet in het café was prima. Net voor tien uur had ik mijn zaakjes helemaal op orde dacht ik. Bron van ellende blijven de camera’s. In mijn appartement werkten de drie Mevo’s perfect. Ik kon connecten, inzoomen, switchen van camera. Het werkte allemaal op mijn iPad. In het café werkte er dus niks. Met geen mogelijkheid was er verbinding te maken met de camera’s. Uiteindelijk heb ik mijn iPad ingsteld als webcam en hem op een doos met hele zware schaakstukken geplakt met van die rottape. De duct tape was op en het neefje haalde vier van die rollen. Mijn iPad zit nu onder die rotzooi en het eerste wat ik ga doen als ik thuis ben, is die troep verwijderen met sticker verwijderaar. Ook de netwerkkabel zit onder de troep. Ik krijg een paar minuten voor de partij een Zoom link gestuurd waar ik moet deelnemen en dan plakken ze de beelden van mijn webcam in de live stream. Dat gaat een beetje amateuristisch. ‘s-Morgens was er meestal geen commentaar (het is dan midden in de nacht in Amerika), in de middag soms wel.
Ik wilde per se om tien uur beginnen bij de eerste ronde en daar stootte de ezel zich voor de tweede keer aan dezelfde steen! Om precies tien uur startte ik de recording van de partij in de DGT-software (autist dat ik ben) en daar was ik heel trots op. De zetten verschenen keurig op de Samsung tv in het café en er waren maar liefst twee toeschouwers aanwezig. Je kon online kaartjes kopen voor dertig euro, maar je mocht dan wel de hele week komen kijken!
Na een minuut of vijf verschenen er nog steeds geen zetten op Lichess. Ad had me dat al gemeld in WhatsApp. Dat was heel verdacht en dus heb ik maar eens een e-mail gestuurd naar Lichess. Ik kreeg binnen luttele minuten antwoord en wat bleek: de ezel was weer in de laatste ronde aan het broadcasten in plaats van in de eerste ronde. Lichess had het al snel gefixt, dachten ze. Ze waren alleen vergeten de kleuren om te draaien. Het ging van ronde 6 naar 1 en dan moeten de namen net andersom. Verwarring alom op het net dus. Ik durfde niks aan te passen zolang de partij liep. Toen de eerste partij (remise) was afgelopen kon ik de zetten handmatig invoeren in ronde 1. Ronde 6 heb ik verwijderd en ik heb een nieuwe paring gemaakt. En de livechess software van DGT maakt het dan allemaal weer vanzelf in orde. Dit gaat me nu echt niet meer gebeuren. In de tweede partij kwamen er een paar rode zetten. Étienne noteert echter zo duidelijk dat ik die heel snel kon corrigeren. Fotootje gemaakt van zijn scoresheet met mijn telefoon en rustig gecorrigeerd.
Als Étienne wit had, kwam Hans er niet echt doorheen, maar met wit sloeg Hans keihard toe en won hij drie keer. Zijn overwinningen in de klassieke partijen waren spectaculair, vooral de Sicilianen met Df3. Je kunt ze naspelen op Lichess. Maar ook Robert Ris heeft twee partijen besproken op YouTube. Erg interessant om die te bekijken. In de laatste partij offert Hans een dame voor een toren en een stuk, maar hij speelt heel actief en aanvallend en het blijft super gevaarlijk voor de tegenstander. Étienne voelde zich die laatste ronde al niet zo heel lekker. Het was de hele week eigenlijk veel te warm in het café. Er kon geen enkel raam open. Er was wel airco maar die maakte een hoop kabaal. De laatste partij was zo spannend dat Étienne af en toe even naar buiten wilde. Ik liep dan mee en kon bij de deur beide spelers tegelijk zien, dus daar had ik geen moeite mee. Het café had een geweldige atmosfeer, ook met al die foto’s van grootheden aan de muur. Maar eigenlijk waren de tafels en de stoelen onder de maat en was de temperatuur heel moeilijk te regelen.
De klassieke partijen verliepen na de ellende in ronde 1 prima. Het liep op rolletjes. ‘s-Ochtends zorgde ik dat ik er om half negen was. De schoonmaker (man van middelbare leeftijd) was er dan ook al. Met hem kon ik ongegeneerd mijn gebrekkige Frans oefenen, hij sprak namelijk geen woord Engels. Na een half uurtje kwam dan Olga binnen. Zij legde de spelers en de arbiter helemaal in de watten. We mochten eten en drinken bestellen wat we wilden en hoefden daar niet voor te betalen. We waren speciale gasten van de baas zei ze. Na de eerste dag wist ze van de spelers en mij wat ze wilden drinken en kwam ze automatisch met water voor Étienne en mij en double espesso voor Hans. Haar reuzentosti’s met kaas en pesto waren heerlijk. Olga is begin dertig en ze komt uit de Oekraïne. Maar al voor de oorlog is ze naar Parijs gegaan. Daarvoor had ze vier jaar in China en twee jaar in Turkije gewerkt als danseres in hele grote pretparken. Ze liet me filmpjes zien van het park in China en dat was echt heel indrukwekkend. Ik ben de naam van het park vergeten maar er waren haaien en ’s avonds was er een enorme lichtshow. Ze moest dan dansen met dertig kilo op haar rug, hard werken dat snap je. Tijdens de pauzes was ze aangenaam gezelschap. Vanuit Engeland had ik Engelse notatievellen meegenomen, maar Hans vond dat na de eerste partij maar niks. Hij wilde vellen met doordruk. OK, dat kan. Vanaf die ronde dus van die lange lappen met doordruk en in het Frans.
De zes rapid games werden gespeeld op één avond vanaf zes uur. Er waren toen wel een stuk of twintig toeschouwers aanwezig. Bij de rapid games was Hans toch niet de baas over Étienne. Na vier ronden stond Hans zelfs op achterstand, maar het werd uiteindelijk een gelijkspel. Halverwege kwam de coach van Hans binnen. En dat is, jawel oud wereldkampioen Vladimir Kramnik! Iedereen wilde op de foto met hem. Bij de twee overwinningen van Étienne was er luid applaus vanuit het publiek. Hij is ook niet zomaar iemand in de schaakwereld. In 1993 was hij wereldkampioen bij de jeugd onder de tien. Toen hij veertien was, werd hij de jongste grootmeester ooit. In een tweekamp met Karpov speelde hij ooit gelijk. Hij was een supertalent en is nog steeds een hele sterke speler. Zijn rapid rating is ook hoger dan die van Hans. Daarom won Hans ratingpunten punten tegen hem voor de rapid ondanks zijn gelijkspel.
Technisch gezien verliep de uitzending van de rapid prima. Er is wel een delay tussen het moment waarop de zet gedaan wordt en het moment waarop de zet te zien is op internet. Dat is een beetje vervelend voor de toeschouwers in de speelzaal. Voor de blitz partijen wilde ik eigenlijk weer met de localhost gaan werken, zodat de zetten sneller doorkomen. Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn om mijn snelle laptop aan te sluiten op de tv. Die mooie Samsung tv had prachtig beeld, maar er was één minpuntje. Je moet met de afstandsbediening elke url, inlognaam en wachtwoord intypen. Letter voor letter. Ik moest de link op de tv ophalen vanuit mijn mail en dat was ronduit vervelend. Letter voor letter je wachtwoord intypen. En als je één foutje maakt, kun je opnieuw beginnen. Dus ik maar eens die Samsung nader onderzocht. Er moest toch een HDMI poort op zitten zou je denken. Dus ik het scherm van de muur gehaald en gaan zoeken. De HDMI poort was afgedekt door de beugel waarmee de tv aan de muur hing. Lekker handig gemonteerd denk je dan. Bij de blitz moest ook de hele zaal weer verbouwd worden want er werd nog meer publiek verwacht. Dus iPad aan de andere kant, mijn tafels in de hoek aan de andere kant zodat er meer stoelen geplaatst konden worden. Om tien voor zes viel de tv plotseling uit. Dat moest ik gedaan hebben, want niemand anders was aanwezig in de speelzaal. Ik dacht dat ik de stekker van de airco eruit getrokken had, maar dat was dus blijkbaar de stekker van de tv. Rustig blijven, blijven ademhalen. You can do it.
De blitz avond verliep fantastisch. Er gebeurde daar iets heel bijzonders. Tijdens de partijen stond er muziek op. Niet hard maar leuke jazz op een laag volume. Het was heel rustgevend leek het wel. Het was op verzoek van Hans en Étienne ging akkoord. De spelers wilden snel door na elke partij, er zou enkel een korte pauze zijn na zes partijen. Na zeven partijen stond het 7-0 voor Hans! Étienne werd helemaal weggeblazen door Hans. Hans speelt veel en veel sneller dan wie ook. De tegenstander komt dan in tijdnood en hij slaat dan genadeloos toe. Bij de laatste partij voor de pauze begon Étienne te sputteren. Wat was dat irritante geluid dat hij hoorde? Ik hoorde niks, maar in de korte pauze hoorde ik geluid komen uit de iPad, mijn “webcam”. Er was een commentator aan het praten en je kon het net horen. De spelers zaten dicht op de iPad en het was inderdaad te horen. Ik kreeg het niet snel opgelost maar iemand in de zaal had een goeie oplossing: hij verbond zijn iPods met mijn iPad! En weg was het geluid! De livestream van de blitz avond is nog op YouTube te vinden. Voor mij erg leuk om nog even terug te kijken in ieder geval. Tijdens de blitz avond heb ik veel Fransen gesproken. Ze waren allemaal erg onder de indruk van de match. Bij elke ronde mochten ze van mij foto’s maken van de cracks zoveel ze wilden. Maar zodra er begonnen werd moesten de telefoons uiteraard weg.
Na de pauze was Kramnik ook weer aanwezig. Er was die week één superfan van Hans die alle wedstrijden aanwezig was en ik heb aan hem gevraagd of hij bij de blitz op de tv de volgende ronde kon laten zien. Dat scheelde voor mij een hoop werk en het gaf veel minder stress. Ik hoefde enkel het DGT-bord opnieuw in te stellen, de uitslag eventueel in te voeren en verder te gaan met de volgende partij zonder dat ik me zorgen hoefde te maken om de tv. Als beloning heb ik hem een doorslag van een van de klassieke partijen gegeven. Hij was er erg blij mee. In ronde 8 en 9 won Étienne twee keer achter elkaar van Hans. Maar met het blitz is Hans veel te sterk voor de tegenstanders waar hij tegen gespeeld heeft. De uitslag was 9-3 voor Hans.
Na afloop van de laatste blitz partij hadden we afgesproken dat Hans nog even in de livestream zou komen om wat vragen te beantwoorden. Daar liet hij weten dat er nog veel meer matches komen. De volgende zal waarschijnlijk in Berlijn zijn. En hij wil nog sterkere tegenstanders uitdagen. Maar eerst komt uiteraard op 9 september de confrontatie met Carlsen in de halve finale van het Speed Chess Championship. In een maand tijd is hij tien plaatsen gestegen op de wereldranglijst. Hij is momenteel de nummer 17 van de wereld en is daarmee tien plaatsen gestegen sinds de matches in Utrecht, Londen en Partij. Het schaakbord en de camera’s heb ik mee naar huis genomen op verzoek van Hans. Als hij de spullen nodig heeft, kan ik dat altijd nog opsturen met DHL.
Bij mijn vertrek heb ik online bij G7 een taxi besteld vanaf het appartement. Daarna ben ik gaan lopen en om de hoek heb ik op straat een taxi aangehouden om me naar het Gare Du Nord te laten brengen. In Antwerpen ben ik gestrand. Er reden geen treinen meer naar Essen of Roosendaal. Uiteindelijk kon ik met de Intercity Direct naar Breda en van daaruit naar Roosendaal. Daar deed ik langer over dan van Parijs naar Brussel.

Niemann v Bacrot

Geef een reactie Reactie annuleren

3 reacties