Kampioenuuuuh!
Het jeugdclubcompetitie team van De Pion is met afstand kampioen geworden in de promotieklasse Zuid-West. Het team heeft geen matchpunt verspeeld en won ook in de laatste ronde van concurrent Spijkenisse 1 met minimaal verschil. Om het kampioenschap veilig te stellen moesten Benny Onrust, Ivo Kok, Erik-Jan Colijn en Cees IJzermans minimaal 2-2 spelen tegen het eerste team van Spijkenisse.
Het begon allemaal vrij rustig, op geen enkel bord leek er wat aan de hand. Cees had een klein plusje en ook Erik-Jan stond iets beter. Ivo kwam na ongeveer een uur spelen met de vraag aan teamcaptain Ger of dat hij remise aan mocht bieden. Toen Ivo groen licht kreeg van de kap’tein bood hij het ook gelijk aan. Zijn tegenstander (Ricardo Klepke, 2002) twijfelde niet, aangezien hij iets minder stond, en nam het aanbod aan.
Cees kwam inmiddels veel beter te staan en won een stuk. Dit was een koud kunstje voor Cees en wist hij ook koelbloedig af te maken tegen Elvira Draat (1516). Puntje voor Cees. De tussenstand van de match was nu 1,5-0,5 in ons voordeel. Aangezien ik een prima stelling had, en Benny in mijn optiek een remise eindspel op het bord had, leek er geen vuiltje aan de lucht.
Mijn inzicht bleek echter verkeerd, en Benny had een verloren eindspel. Dit wist zijn tegenstander (Rik de Wilde, 2076) ook koelbloedig af te maken. Toen stond het ineens 1,5-1,5 en bleek mijn partij van vitaal belang. Van mijn plusje was na een verkeerd gekozen plan ineens niks meer over en ik stond zelfs ineens slecht tegen Daniel Zevenhuizen (1573). Toen kwamen de woorden van Eric van Loon weer in mijn hoofd, die de avond voor deze match zijn visie heeft weergegeven: “Je moet willen vechten.” Met deze gedachte, en de gedachte dat ik minimaal een half punt nodig had om het kampioenschap veilig te stellen bleef ik naar aanknopingspunten zoeken. Uiteindelijk vond ik die na een gunstige afruil, waarbij ik 2 verbonden vrijpionnen kreeg op de 3e rij. Na nog even spartellen bleken mijn vrijpionnen te sterk en kon hij het mat niet voorkomen.
Met een tevreden gevoel, en een 2,5-1,5 overwinning gingen wij weer huiswaarts. Het liedje “We are the champions” heeft heel vaak de revue gepasseerd. Nu mogen wij ons op gaan maken voor de Meesterklasse. Helaas wel zonder Benny, want die is volgend jaar de leeftijdsgrens gepasseerd. We’ll be back!