Voor de vierde keer stond het treffen met onze vrienden van Souburg op het menu. Altijd lastig, altijd 4-4. Nog nooit hebben wij of zij deze match kunnen winnen. Souburg had zich versterkt met het aantrekken van René Tiggelman. Maar we wisten dat dat niet veel zou uitmaken, immers het ging toch 4-4 worden.
Dit seizoen hadden we speciaal aangevraagd of dit in Souburg gespeeld kon worden, aangezien we tot nu toe alleen nog maar in Merks hadden gespeeld. Souburg heeft namelijk een erg gezellig clubhuis. Daar aangekomen bleek Souburg ernstig verzwakt te zijn; ze moesten drie basisspelers missen, onder wie… René Tiggelman. Wij waren op papier ook niet in onze sterkste formatie, daar Peter en Paul niet mee konden.

De middag begon uitstekend voor de Mannêh. Marloes scoorde volgens zeggen van haar tegenstander een regelmatige overwinning. Onnauwkeurigheden werden door Marloes, zoals gewoonlijk, onverbiddelijk afgestraft. Ook Marcel won het eeuwige duel van de sympathieke teamleider van het Souburgse: Roeland (Housâh – Hightowâh). Marcel kwam erg verkreukeld uit de opening. De winst lag echter niet voor de hand en Roeland vond deze achter het bord dan ook niet. Het resterende eindspel maakte Marcel gedecideerd af. Ietwat gefrustreerd gooide ik hem vanochtend in Fritz8 (na de partij 2 uur lang vruchteloos naar de winst gezocht…) en deze maakte wel koeltjes korte metten met Marcel’s stelling.

Een ietwat bloedeloze remise van Tedjes tegen de altijd goedlachse Robin bepaalde de tussenstand op ½-2½. Toen was het de beurt aan Souburg. Benny speelde tegen Corné een moeilijke pot. Een Aljechin leidde tot een verdrukte stelling en Corné wist goed raad met het ruimtevoordeel. Hij kreeg steeds meer aanknopingspunten in de zwarte stelling en kon de zwarte koning uitroken. Niet veel later streek Benny de vlag. Ook Ngo Hin kon niet imponeren. Al vroeg in de opening vervlakte de stelling tot remise en lang doorspelen (op verzoek van de TL van Het Tweede) leverde slechts een kortere batterijduur van de klok op. De tussenstand was inmiddels 2-3 en minstens een gelijkspel (!!!) zat er wel in voor de Mannêh.

Het eerste matchpunt werd door de TL opgetekend. Hij speelde tegen Jeroen een Trompowski, waarbij ze lang hun partij van het vorige seizoen volgden. Een miniscule *kuch kuch* verbetering leidde tot een middenspel wat nagenoeg gelijk stond. Jeroen produceerde echter een onnauwkeurigheid, waardoor hij zich liet vastpinnen. Dit leidde later tot minstens pionverlies, wat uiteindelijk een volle kwaliteit opleverde. Het eindspel was verder weinig interessant. Eric speelde tegen de nestor van Souburg 1: Koos Zomer. Er kwam een zijvariantje op het bord van een Siciliaan, die Eric niet goed genoeg kende, maar wel tot zet 19 met het nodige gepijns binnen de gebaande wegen kon houden. Het vervolg werd door Koos beter behandeld en er kwam een technisch verloren eindspel voor Eric op het bord. Na een tijdje zwoegen werd het punt officieel aan Koos overhandigd.

Tot slot zat Carlo nog te schaken. De tussenstand was inmiddels 3-4, er was dus nog een matchpunt te vergeven. Na een mislukte Sveshnikov had Collin 2 boeren buitgemaakt, maar de stelling was erg tweesnijdend, omdat Carlo een flink gat in de witte koningsstelling had geblazen. In de finale tijdnoodfase bleef Carlo het initiatief behouden en dit bleek uiteindelijk belangrijker dan de 2 pionnen, omdat Collin de eerste fout maakte. Hij leverde een kwaliteit in, en de stelling die overbleef bood ook meteen geen perspectieven meer. Carlo kon ook de 2 pionnen achterstand toen inlopen en er restte Collin niets anders dan het logische remise aanbod aan te nemen.

Eindstand dus 4-4. Excusez moi. Het is helemaal geen 4-4 geworden. We hebben gebroken met een traditie, er heeft een team gewonnen. Het zal er wel op uitlopen, dat Souburg dan volgend seizoen met 4½-3½ gaat winnen. Dan zijn we weer in evenwicht.
Wat in ieder geval niet veranderde, was dat het met de mannen van Souburg weer erg gezellig was. Er was zoals gewoonlijk geen negatief momentje te bespeuren, hoogtepuntje van het seizoen.

Souburg (1978) – Het Tweede (1946) 3½ – 4½

1. Jeroen Hekhuis (2065) – Rogier van Loon (2054) 0-1
2. Collin Boelhouwer (2051) – Carlo Rens (2031) ½-½
3. Koos Zomer (1989) – Eric van Loon (1920) 1-0
4. Robin Bosters (1995) – Ted van Eck (2014) ½-½
5. Rogier van Gemert (1835) – Marloes Peeters (1929) 0-1
6. Roeland Alders (1965) – Marcel Huijser (1928) 0-1
7. Bert Henderikse (1978) – Ngo Hin Cheng (1879) ½-½
8. Corné Boogaard (1948) – Benny Onrust (1814) 1-0

De uitslagen en stand van KNSB 3F zijn hier te vinden.

Deze overwinning is de overwinning van de gemengde gevoelens. Zo bekruipt ons het gevoel, dat de Mannêh vandaag een tikkeltje teveel hebben gekregen. De uitslag werd bepaald op 3-5, uit tegen De Landau – een sportieve equipe -, maar het had net zo makkelijk 4-4 kunnen zijn, of zelfs erger. En zo, is dit een belangrijke overwinning, omdat we hiermee wederom lijfsbehoud in de landelijke klasse zekerstellen. Maar ook, een belangrijke overwinning omdat we hiermee onze sportieve vrienden uit het Souburgse kunnen helpen, het vege lijf te redden van het degradatiemonster.

De alfabetische, anachromatische, noch de analogische volgorde van de score is mij bekend, dus ik zal een opsomming geven van de strijd per bord. Vandaag traden we aan in onze vrijwel sterkste opstelling. Aan het altijd belangrijke eerste bord, nam onze PeK het op tegen tegen een ratingloze Belg. Hmmm een ratingloze Belg. Wat betekent dat? In dit geval betekende dat een dagje zweten voor onze Pek en dweilen met de kraan open. Maar dweilen dat onze PeK kan! In zijn infameuze 1. f4 werd hij wederom op positionele achterstand gespeeld. Maar hij sprong dapper in het wiel en kon blijven aanklampen. Toen de beklimming verwerd tot een vals plat, kon onze PeK afwikkelen naar een eindspelletje met ongelijke lopers, dat niet meer menselijkerwijs tot winst was te voeren. Hoppa remise.

Op bord 2 zat TPR2300+ te spelen tegen Peter Kalisvaart. Een oude bekende, omdat TPR2300+ ook in het HZ2005 tegen P.Ka. had gespeeld met enig succes, ook toen was de remise een feit. Echter hoe anders dan vandaag. Enigszins onbesuisd liet TPR2300+ zich in, in een variant van het Caro-Kann, die hij wel thuis al een paar maal op het bord had gehad. Maar waarin hij vooralsnog geen enkele ervaring in de strijd had opgedaan. Geduld is het devies voor zwart en dat had hij niet. Het gevolg was een voortzetting waarin P.Ka. de winst voor het oprapen had (hij had deze ook berekend), maar hij liet deze glibberig door de vingers glippen. Het eindspel dat resulteerde kon door zwart met een actieve dame tot remise worden geleid.

Op bord 3 zat onze PaK weer eens vuurwerk af te steken. Zoals gewoonlijk denderde hij vanuit de opening over zijn tegenstander heen. Maar anders dan vorige ronde, stopte hij deze keer niet en boekte een geweldige overwinning uit één stuk. Hulde, PaK!

Op bord 4 ploeterde Renske heldhaftig. Eerlijk gezegd heb ik weinig van deze partij begrepen, maar de flarden die ik ervan opving, gaven mij de indruk dat Renske tegen beter weten in een stelling speelde waarvan hij bitter weining mocht verwachten. Een erg frustrerende partij.

Op het vijfde bord zat Teck. En ik moet het zeggen, toen ik Teckie vanochtend aan de bar aantrof dacht ik bij mezelf, tsjonge, die heeft weinig slaap gehad. Maar lethargie schijnt een plus te zijn in het schaken. Met Teck’s concentratie was niets mis. Hij speelde de ene á-la-standarte na de andere terwijl hij zijn naam van gatenkaas over de witte velden nog enige eer aandeed. Echter de gaten in de kaas waren alleen maar een lokkertje, een instinkertje. Teck braakte zijn a-pion naar voren en liet deze uiteindelijk ook de partij beslissen. Een prachtpartij, ik hoop hem nog te mogen publiceren in het clubblad.

Op zes zat ons geheime wapen. Want iedereen denkt dat Marloes een vrouw is. En we weten allemaal, wij mannen denken dat we makkelijk van elke vrouw kunnen winnen, als het om schaken gaat. Maar Marloes is een Man. Jawel! Insiders weten dit. Nu weet L. v.d. Straeten dit ook. Marloes won een pion maar het vervolg leek moeizaam. Toen echter het beest van de tijdnood toebeet, gebruikte Marloes de haar resterende tijd goed, en schatte de stelling op juiste waarde in. Terwijl haar tegenstander toehapte op de damevleugel, jaagde Marloes op de koning en die raakte uiteindelijk in een net van onverkwikkelijkheden verstrikt. Ja nu weet L. het ook – Marloes is één van de Mannêh!

Op 7 zat onze Brabantse Kampioen. Het is een genot om Ngo Hin te zien schaken. De rust zelve, nippend van zijn alcoholvrije vloeistof. Vrij weinig gnuivend en snuivend rondom de andere borden te vinden. Zo ook vandaag. Echter één ding was anders. Zijn tegenstander was geslepen. Alle truken werden uit de doos tevoorschijn getoverd, maar het mocht niet baten. Fijntjes werden de Oosterse truuks gepareerd, en werden uiteindelijk 2 pionnetjes gesnoept. Ngo Hin liet het zich nog lang bewijzen, maar uiteindelijk was de nederlaag onafwendbaar.

Op 8 hadden we vandaag niemand. Nou ja, niemand. In ieder geval niet iemand uit het vaste wapenarsenaal van de Mannêh. Eric had echter Benny bereid gevonden om in de cultus opgenomen te worden. Benny, je denkt dat je er makkelijk vanaf komt, maar je krijgt de inburgeringscursus nog voor je kiezen! In ieder geval liet Benny zich als een echte Man gelden vandaag. Hij controleerde, floot voor buitenspel, keurde een doelpuntje af, counterde en scoorde! Op basis van de flarden van deze partij moet ik concluderen, dat Benny erg beheerst en zeer overtuigend naar de winst heeft gefietst. Zo ziet Het Tweede zijn invallers graag. En zo moet gezegd worden, dat de invallers van Het Tweede over het algemeen goed scoren. Dit kan niet anders dan liggen aan het feit, dat de invaller van Het Tweede zich opgenomen zien in een pure Gewinn-Kultur. In een omgeving, waar PUNTEN SCOREN nog telt! In een team, waar de overwinnaars op schouders gedragen worden, waar meedoen tenminste NIET belangrijker is dan WINNEN! Waar we geslepen zijn. Tijdens de partij de tegenstander haten, na de (gewonnen) partij, lankmoedig een drankje aanbieden! Dat maakt dat de Invallende Mannêh van Het Tweede winnen! Benny, mocht je de inburgeringscursus met goed gevolg afleggen, dan word je officieel een Man van Het Tweede!

Welnu, na deze match staat Het Tweede stevig met beide poten in de modder van de Derde Klasse. Ook volgend jaar zullen we onze huid hier weer duur verkopen. Rest mij nog de uitslag van vandaag op papier te zetten:

S.V. Landau (1869) – Het Tweede (1956) 3 – 5
1. Johnny Schalkx (?) – Peter Kuijpers (2034) ½-½
2. Peter Kalisvaart (1986) – Rogier van Loon (1988) ½-½
3. Wim Sinke (1764) – Paul Kuijpers (2048) 0-1
4. Erik Bolleman (1914) – Carlo Rens (2027) 1-0
5. Martijn de Clerck (1837) – Ted van Eck (1988) 0-1
6. Lieven van der Straeten (?) – Marloes Peeters (1916) 0-1
7. Theo De Putter (1869) – Ngo Hin Cheng (1900) 1-0
8. Patrick Moens (1844) – Benny Onrust (1744) 0-1

Het was een gezellige bedoening in Delft. DSC is 110 geworden en speciaal voor die gelegenheid hadden ze nieuwe, geplastificeerde, consumptiebonnen laten maken. Het bedankje werd door de kreator begroet met “Moet dat nou?”. Ja dat moest want de bonnen zien er pico bello uit. Maar goed, er wordt wat op de dag vooruitgelopen, want hiervoor was al één en ander geschied.
Op weg naar Delft wendde de teamleider al zijn bijgeloof aan om een betrouwbare voorspelling te kunnen doen over de einduitslag. “Als het gaat hagelen, dan gaan we denk ik winnen!”, zo werd er voorzien. En daar werd dan nog en passant aan toegevoegd: “En ALS we winnen, dan was ik mijn auto. Van binnen en van buiten.”

Voor de match kon Het Tweede van De Pion niet beschikken over hun kopman Peter Dankers, die zijn leven verrijkt met een studie en daar nu de nadelige consequenties van ondervindt. Geen tijd meer om te schaken. Verder was ook Marcel Huijser niet van de partij.
Voordat ik op de details van de match inga, wil ik Henk Wennekes bedanken, die elke uitwedstrijd getrouw zijn Volvo V70 D5 ter beschikking stelt aan de Mannêh, zelfs als hij niet vooraf door de teamleider daarvoor gevraagd wordt. Bedankt Henk!

Aangezien ook ons eerste team in Delft speelde vandaag, liepen er 18 Pioneesjes rond. DSC2 met een gemiddelde rating van 2005 versus 1897 van de Mannêh, moest toch gezien worden als de favoriet. Maar tegen Messemaker 1847 hadden we al bewezen, dat we van geen enkel team hoeven te verliezen dit seizoen. De match had dan ook een prettig verloop. Na de openingsfase zagen een aantal partijen er prettig uit. Eric van Loon (5) en Henk Wennekes (6) hadden prettige stellingen, alleen Benny Todts (4) leek minder te staan. Eric kreeg al snel een stuk kado. Toen daar ook nog een kwaliteit bij kwam was het snel gedaan. Dachten wij, want er werd met 3 pionnen tegen Eric’s toren nog erg lang doorgespeeld. Ludo omschreef de eindstelling als Pac Man.
Op bord 1 voltrok zich een klein drama. Rogier van Loon (1) leek de stelling te beheersen, na een ruilvariant van het damegambiet. Maar na 2x materiaalwinst te hebben overzien, en een enorme rekenfout in kritieke stelling, was het de tegenstander die er met het punt vandoor ging. Ook René van den Broek (7) had een redelijk prettige stelling, maar kon deze niet verzilveren. Een (wanhoops?) offer sloeg niet door en ook hier ging het punt naar DSC 2.
Gelukkig hadden Stefan Colijn (2) en Ted van Eck (3) reeds winnend voordeel in de stelling kunnen verweven. Bij Stefan ging dat erg rommelig. Hij verloor in eerste instantie een stuk, won dat stuk terug en kon verderop in de partij nog een stuk oppakken. Ted speelde indrukwekkend. Deze ronde besloot Ted de gatenkaas aan de kant van de tegenstander te maken. Met een ijzersterke zwartveldige loper hield hij de koning van zijn tegenstander in het centrum, die vervolgens een dankbaar aanvalsobject was. Door dit voordeel beheerste hij de stelling en kon op het kritieke moment met een combinatie beslissend hout winnen. Het eindspel was een makkie en ook hier werd eigenlijk veel te lang doorgespeeld.

Inmiddels maakte Henk zonder al te veel problemen remise. Zijn stelling oogde de gehele tijd iets prettiger en ik begreep dat in de eindstelling Henk zelfs een pion had kunnen snoepen. Maar het was een belangrijke remise.
Met nog 2 partijen bezig was de tussenstand 2½-3½ in ‘s-Tweedes voordeel. Marloes Peeters (8) had een remise eindspel en bij Benny was het allemaal erg onduidelijk. Omdat het daar zo onduidelijk was, kreeg de tegenstander van Marloes de opdracht om voor de volle winst te gaan. Hij forceerde de stelling en zoals gewoonlijk slaat de balans dan in je nadeel om. Dat gebeurde ook, Marloes kreeg een technisch gewonnen eindspel en hier bewees ze dat ze die techniek fijntjes beheerst. Zonder een krimp te geven haalde ze het beslissende bordpunt binnen!
Bij Benny was inmiddels ook het nodige gebeurd. Hij moest een kwaliteit geven, maar daar kwamen 2 pionnen bij. In een bepaalde stelling had Benny moeiteloos de remise kunnen verzilveren, maar hij ging voor de volle winst. Niet zonder risico’s want met 2 torens kon zijn tegenstander op mat spelen. Na bijna 6½ uur spelen bleek die dreiging onafwendbaar te worden en onze Benny moest de vlag strijken.

Einduitslag dus 3½-4½ in het voordeel van de Mannêh van Het Tweede! Opgeteld zijn dit drie matchpunten, want met onze bordpunten mogen we wel stellen dat andere teams ons op matchpunten zullen moeten verslaan in de strijd tegen degradatie. Het is echter veilig om te stellen dat we voorlopig even niet aan degradatie hoeven te denken en de volgende match tegen LSG 4, thuis, kunnen we dan ook met een aangenaam gevoel tegemoet zien.

Zie het verslag van DSC voor de objectieve versie van de match! 😉
En zie hier de stand.

De oplettende lezer heeft gemerkt dat er van Het Tweede van ronde 4 tegen HWP Sas van Gent 3 geen verslag op de site heeft gestaan. Dat had niets met de uitslag van doen. De teamleider annex reporter neemt hiervoor de volle schuld op zich. Om aan deze schuld te voldoen: HWP 3 heeft terecht gewonnen. Geen moment heeft het erin gezeten, dat we in die match ook maar een gelijkspel konden verwachten. Dat doet echter geen recht aan de prestatie van sommigen. Zo heeft Peter Dankers de stijgende lijn ingezet en zijn eerste score van het seizoen neergezet. Stefan Colijn heeft op bord 2 een puike partij gespeeld. Ook onze invaller Jos Kuijpers, die op het laatste moment opgeroepen moest worden wegens allerlei weertechnische issues, zette een prachtig resultaat neer door remise te spelen. Zijn eerste partij ooit in Het Tweede, en ook in de KNSB-competitie. Goed gedaan, Jos! Marcel Huijser speelde weer een erg goede pot. We kunnen stellen, dat de partij voor omstanders begrijpelijk was. We beginnen er zelfs al aan te wennen, Marcel!

DSC Delft 2 (2055) – De Pion 2 (1897) 3½-4½

1. Jan Peter van Zandwijk (2120) – Rogier van Loon (1998) 1-0
2. Patrick de Bas (2068) – Stefan Colijn (2002) 0-1
3. Kim Meulenbroek (2055) – Ted van Eck (1966) 0-1
4. Bob Voogt (2097) – Benny Todts (1882) 1-0
5. Walter Anema (2085) – Eric van Loon (1788) 0-1
6. Lucien van Lisdonk (1981) – Henk Wennekes (1848) ½-½
7. Pieter Buzing (2001) – René van den Broek (1896) 1-0
8. Frank van Zutphen (2033) – Marloes Peeters (1793) 0-1