Na twee nederlagen in de derde en vierde ronde tegen HWP Sas van Gent, respectievelijk de Drie Torens, heeft het tweede opnieuw verloren, ditmaal van Promotie. Alik was op zijn verjaardag reserve, dus er moest gewonnen worden om hem niet teleur te stellen. Voor de wedstrijd begon waren er, zover ik weet, geen bijzonderheden, daarom dus snel over naar de partijen!
Ik heb niet alles even goed gevolgd, daarom de partijen in bordvolgorde. Na twee uur spelen was ik de gelukkige die als eerste een walnootje achter zijn naam kon tekenen. Mijn partij liep zo’n beetje als al mijn partijen dit seizoen, ik mishandelde de opening en had daarna geen kans meer op tegenspel. (Als ik dit seizoen niet meer dan 100 ratingpunten verlies kan dat al als een prestatie worden gezien!)

Op bord twee speelde topscorer Benny, en in tegenstelling tot mij, kwam hij wel goed uit de opening. Benny liet het voordeel echter langzaam uit zijn handen glippen, en verloor dankzij een trucje een pionnetje. Er werd nog geprobeerd remise te keepen, maar het was dweilen met de kraan open.
Ook Jos kwam prima uit de opening, en heeft zelfs de gehele partij beter gestaan.  Hij kon het voordeel jammer genoeg niet uitbuiten en moest genoegen nemen met remise. Hoewel Jos meer had verdiend, heeft hij zich met deze remise goed hersteld na twee (onverdiende) nederlagen.
Ik val misschien een beetje in herhaling, maar ook Cees kwam sterk uit de opening. Net toen hij probeerde een koningsaanval in te zetten, liet hij zich echter truken, en kon hij kort daarna opgeven.
Op bord vier speelde Ngo Hin een puike partij. Hoewel hij zijn voordeel een beetje verspeelde,  heeft hij nooit slecht gestaan.  Merkwaardig genoeg gebeurde hier het tegenovergestelde als in de partij van Cees. Net toen Ngo Hin zijn tegenstander zijn stukken richting de koning verplaatste, liet hij zichzelf truken. Ngo Hin liet dit voordeel daarna niet meer uit zijn handen glippen, en speelde de partij rustig uit.
Hier nog de partij van de Kap’tein (commentaar Marloes): Net zoals de vorige ronde kwam ik lekker uit de opening en wist ik enkele zwakke pionnen bij de tegenstander te creëren.  Daarna ruilde ik mijn actieve paard af omdat ik dacht het eindspel met de zware stukken wel te kunnen winnen, maar dit was iets te optimistisch gedacht. Het was wellicht beter om eerst  de zwakke c-pion te winnen. Hierdoor zat er niet meer dan, wederom, remise in.
Na ongeveer vijf uur spelen was Bo de enige die nog bezig was. We hadden toen al verloren, maar Bo probeerde nog zoveel mogelijk uit zijn partij te halen. Hoewel Bo zo min mogelijk remise wil spelen, werd het uiteindelijk toch remise, en vergeleken met de rest was dit zo slecht nog niet.
Ted had de vierde ronde vrij, en kon nu dus laten zien wat hij allemaal had voorbereid in Malta. Hij gaf vrijwillig zijn h-pion weg voor actief spel, maar kreeg dit jammer genoeg niet.  Hij probeerde nog moedig om dit recht te zetten, zijn pogingen waren echter tevergeefs.
Hoewel ik eigenlijk iets positiefs zou moeten zeggen over de wedstrijden die nog moeten komen, ben ik bang dat we ook de volgende ronde, en de ronde daarna zullen verliezen van Oegstgeest (de nummer 1), respectievelijk Rijswijk (de nummer 3).  Het vlaggenschip van het tweede vaart daarom vlak langs de afgrond!

(verslag is van Ivo)

Zo nu en dan lees ik verslagen van amateur schakers op websites. Subjectiviteit heerst. Als het overduidelijk met een knipoog is geschreven, dan is er natuurlijk geen vuiltje aan de lucht. Maar als het in vol bijzijn van de verstandelijke vermogens zonder enige humor is opgetekend, dan zal daar wel een reden voor zijn. Zoals bijvoorbeeld, naar ik vermoed in een specifiek geval, een diepgegronde teleurstelling over een resultaat tegen een speler met bijna 300 ratingpunten minder.

Zaterdag 21 april speelden de Mannêh tegen het Vlaggenscheepje van Messemaker 1847. Waarom niet vlaggenschip? Welnu, hun 2e team doet in de 3e klasse G KNSB mee om de promotie naar de 2e klasse. Verdienen zij niet de naam Vlaggenschip? Hun eerste strijdt in de laatste ronde dapper tegen degradatie.

Ik kan niet anders dan concluderen dat de uitslag terecht was. Messemaker 1847 kwam, zag en overwon. Na 2,5 uur spelen tekende zich een nederlaag voor de Mannêh af. Wij speelden met twee invallers, die even tevoren het toelatingsexamen met goed gevolg hadden afgelegd. Daarentegen speelde MM-1 ook met twee invallers, echter deze heren moet men meer beschouwen als “renders in last resort against degradation“.
Het eerste resultaat viel op het bord van Ngo Hin tegen Arjan van der Leij. Ngo Hin kwam gedrukt uit de opening. Zijn tegenstander kon de druk blijven opvoeren en met twee sterke paarden was het een kwestie van tijd voordat de remise marge uit zicht verdween.
Henk speelde sinds lange tijd ook weer mee. Hij deed zich meteen gelden. Hij won een pion, en leek een gewonnen eindspel over te houden, maar met dubbele torens is activiteit vaak belangrijker dan een plus-pionnetje. Helaas lukte het Henk niet dit eindspel tot de volle winst te brengen.
Marloes kreeg de grootste teleurstelling te verwerken vandaag. Zij stond constant goed tegen Kees van der Knijff. Toen het erop leek dat het haar ook ging lukken, trapte ze in een snood tijdnood-valletje waardoor een volle toren van het bord verdween.
Hierna was de beurt aan de Mannêh. Eric speelde tegen Ben van Geffen een Sveshnikov. In een ingewikkeld middenspel waren er wederzijdse kansen. Eric bleef echter pionnen snoepen en toen de tactische kansen uit de stelling waren verdwenen, resteerde een gewonnen eindspel.
Op bord 2 gebeurde een drama. Carlo met wit tegen Paul van der Hoeven. Beiden hadden last van een tijdnood, maar Carlo bleek de enige die zich besefte dat het “volwassen-mensen” tempo 2 uur voor 40 zetten is, niet 30 zetten. Hierdoor ging Paul in een droomstelling door zijn vlag.
Jos speelde zijn geliefde Owen Defense zonder blikken of blozen, maar de opstelling van zijn stukken liet te wensen over. Een wanhoopsoffer stelde het onvermijdelijke nog lange tijd uit, maar uiteindelijk kon Jos het niet bolwerken.
Bart speelde tegen een de enige vrouw in de zaal een goede partij. Hij kwam prettig uit de opening. Toen ik aan de bar vroeg, hoe lang het nog ging duren voordat hij zou winnen, bleek hij opeens een kwal achter te staan. Deze zag hij niet meer terug en in het verre eindspel zat er niets anders op dan capituleren.
De laatste uitslag viel op bord 1. Gert-Jan koos tegen Rogier voor een slappe openingsopzet door een nogal trage variant van het Slavisch te spelen. Zwart bleef constant een klein plusje houden in het middenspel. Echter wit dacht meer te zien, omdat een remise aanbod resoluut werd geweigerd. De stelling kantelde in wit’s voordeel, toen zwart zijn (s)loper ruilde tegen een paardje. Er kwam een eindspel met dubbele torens op het bord, waarin zwart nogal passief stond. Een pionoffer leidde tot activering van zijn torens, waarna het wit niet meer lukte in de resterende tijd een winstplan te vinden en de terechte remise een feit was. De teleurstelling van de MM-1 speler moge blijken uit zijn aandeel in het verslag op de MM-1 site.

Het Tweede (1886) – Het Vlaggenscheepje (2057)
1. Rogier van Loon (1988) – Gert-Jan Ludden (2231) ½ – ½
2. Carlo Rens (2027) – Paul van der Hoeven (2213) 1 – 0
3. Eric van Loon (1886) – Ben van Geffen (2040) 1 – 0
4. Marloes Peeters (1916) – Kees van der Knijff (2005) 0 – 1
5. Ngo Hin Cheng (1900) – Arjan van der Leij (2056) 0 – 1
6. Henk Wennekes (1868) – Kees Brinkers (2041) ½ – ½
7. Jos Kuijpers (1836) – Reint van der Knijff (1963) 0 – 1
8. Bart Peeters (1664) – Talitha Munnik (1906) 0 – 1

Het Tweede team heeft na de 4-4 tegen de Wolstad opnieuw een nederlaag moeten slikken. Het team van Moerkapelle (ligt tussen Gouda en Den Haag) bleek te sterk.

Na een voorspoedige reis moesten we even alle scholen van Moerkapelle door om de juiste speelzaal te vinden. Hier vonden we uiteindelijk het team van Moerkapelle dat op oorlogssterkte bleek te zijn.

Onze topscorer Paul was de eerste die een stelling uit evenwicht wist te krijgen: hij vergat een zetje waarna hij meteen met zijn rug tegen de muur stond. Hij hield het nog lang vol, maar moest uiteindelijk het onderspit delven.

Volgens mij was daarna Marcel klaar: hij won overtuigend door zijn tegenstander klem te zetten en met twee verbonden vrijpionnen naar de overkant te scheuren.

Carlo bracht vervolgens de stand op 1,5-1,5 door in een partij waarin de kansen om en om wisselden te berusten in remise.

Onze andere borden waren ondertussen in zwaar vaarwater gekomen: Rogier speelde tegen de topspeler Ben van Geffen, hield lang stand, maar kwam in tijdnood en verloor. Ook bij Ted werd de strijd beslist door de klok: hij ging vlak voor zijn veertigste zet door zijn vlag.

Benny pakte gelukkig zijn eerste punt: middels een listige schwindel knoopte hij zijn tegenstander op. Marloes speelde een plusremise waardoor de stand 4-3 voor de thuisclub werd. Arco had het zwaar in een eindspel met allebei een dame en lopers van ongelijke kleur en een paar pionnen minder. Meer dan remise had er niet ingezeten, maar door een misselijke truuk van zijn tegenstander ging deze pot ook verloren. Derhalve een 5-3 nederlaag…

Rondom de strijd tegen degradatie lijkt het duidelijk dat er drie clubs het tegen elkaar moeten gaan uitvechten: Middelburg, CSV en Het Tweede. De volgende match zal daarom een hele belangrijke worden: Het Tweede – Middelburg.