Het klappen mag gerust een traditie worden… maar…

Vandaag ook voor het tweede team de tweede ronde van de
externe competitie seizoen 2016-2017. Na een verrassende overwinning van ons
team in Axel (Zeeuwsch Vlaanderen) stond er voor vandaag weer een zware
tegenstander op het programma. Maar ja, eigenlijk zijn al onze tegenstanders
zware tegenstanders.  Onze gemiddelde rating
ligt toch echt duidelijk lager dan die van de andere teams…  Zo was vandaag ons gemiddelde 1921, en dat van
de tegenstander 2033. Maar ach, de vorige ronde zaten we nog op een gemiddelde van
1889, dus het hoefde vandaag toch niet perse slechter te gaan…  

Zoals Ivo Kok al schreef in zijn verslag werden de spelers
bij het omroepen van de indeling van de wedstrijden door ons begroet met handgeklap
en ik vrees dat ik er zelf de aanstichter van was… het was een spontane actie
ja… maar het pakte wel leuk uit… het was ongewoon voor de aanwezigen, maar werd
wel door veel mensen opgepikt. En het beviel blijkbaar zo goed dat het
uiteindelijk vier keer gebeurde, voor alle bezoekende teams dus. En ja, ik ben
het wel eens met de reacties die er later op kwamen… het mag ook wat mij
betreft gerust een traditie worden. Dus onthouden voor december, in ‘De Black
Horse’ !

Handgeklap of geen handgeklap, na het aanzetten van de
klokken gaat het niet meer op de publieksprijs, maar om de punten… En die
punten kwamen er vandaag bij het tweede team vrijwel niet… Onze tegenstander
was Schaakhuis, een team dat de eerste ronde met 6,5 – 1,5 gewonnen had en ook
qua rating tot de favorieten in onze klasse hoort (in de lijst met officiële
teamopstellingen hebben ze met een gemiddelde rating van 2051 de hoogste rating
van deze klasse).

Hoe verliep de wedstrijd… zoals verwacht moeizaam… Ik was
zelf als eerste klaar na een remise in 19 zetten (bord 8). En als beloning voor
het eerste klaar zijn mag je in het tweede team dan het wedstrijdverslag
schrijven… alleen daarom dus dat ik voor het eerst sinds jaren nu weer eens een
stuk over schaken zit te schrijven. Mijn eigen partij gaf mij nimmer een goed
gevoel. Hoe raar het ook klinkt als ik open met  1. d4 , maar al vanaf de derde zet had ik er
geen prettig gevoel bij… Ik probeerde een symmetrische opstelling te ontwijken
maar deed dat niet echt handig. Tegen het eind van de partij had ik bij onze teamleider
Frank Lambregts al aangekondigd dat er voor mij te weinig kansen waren om op winst te
spelen. En omdat ik wat ruimer in mijn bedenktijdtijd zat, bood ik kort daarna
remise aan, hetgeen al snel werd geaccepteerd door mijn tegenstander.  Als ik thuis de partij de partij invoer, zie
ik dat ik in de slotstelling echt gewoon duidelijk minder sta… tot -0,90 aan
toe…  Dus ben blij dat ik remise heb
aangeboden, ondanks dat het verloop van de team wedstrijd dat misschien niet
rechtvaardigde. Want al veel te snel stonden we zowel in de partij van Benny  Onrust (bord 1) als in de partij van Ngo Hin Cheng
(bord 3) materiaal achter.  En ook de
remise van Eric van Loon (bord 7),  de
tweede uitslag van die middag was dus misschien te vroeg, maar ook bij Eric was
er niets meer dan een remise te bereiken. En dat was eigenlijk ook een beetje
het verhaal van die middag… telkens ging het op de borden ergens mis of bleef
er te weinig over.  Bij Paul Kuijpers (bord
2) ging het bijvoorbeeld ineens mis… In het middenspel blies Paul zichzelf op
(zijn eigen woorden in de What’s App groep van het tweede team).  En kijkend naar de stelling die een paar
zetten daarna resteerde leek er eigenlijk nog niet eens zoveel aan de hand. Beiden
een dame en een toren, en beiden drie pionnen. Paul drie pionnen op de
damevleugel en zijn tegenstander drie pionnen op de koningsvleugel. Maar de
koning van Paul stond helemaal onbeschermd op de koningsvleugel… En als je nu
denkt dat de tegenstander de hele afwikkeling naar deze stelling had gezien…
nee, dat gaf hij zelf desgevraagd ook aan. Maar toen de stelling eenmaal op het
bord stond was hij er als de kippen bij… hij zag wel degelijk dat hij in een
tijdsbestek van slechts drie zetten de koning van Paul in vreselijke problemen
kon brengen… teleurgesteld moest Paul opgeven. Na de nederlaag van Paul volgde
kort daarna een remise bij Ted van Eck (bord 
5). En eigenlijk wisten we toen al wel dat een goed eindresultaat voor
het tweede team heel moeilijk zou. De stelling bij Erik van Elven (bord 6) gaf
nog hoop op een eerste individuele overwinning voor ons. Maar ook hier gebeurde
hetzelfde als op de andere borden… net op het moment dat je dacht, hé, Erik
heeft iets bereikt, hij staat een pion voor in een eindspel met beiden een
toren en een paard… net op dat moment volgde een tussenschaak van de
tegenstander met zijn paard en toen bleek ineens dat waar de koning van Erik
ook heen ging, hij uiteindelijk in een paar zetten een kwaliteit verloor.  Ook daar dus teleurstelling bij onze speler
en weer een nul op het uitslagenformuliertje.  

De tussenstand was daarmee toen al 3,5 – 1,5 en dat terwijl
Benny en Ngo Hin nog steeds het materiaal achter stonden dat ze al in het
eerste uur hadden zien verdwijnen.  Benny
had overigens nog wel degelijk kansen op een score, maar zelfs met een eindspel
van koning en 5 zwarte pionnen tegen een koning,  witte loper en 2 witte pionnen was het uiteindelijk
een te moeilijke opgave. Je zou denken dat  hij dan met die 5 pionnen nog wel wat
kansen had maar op zo’n middag als zaterdagmiddag niet… ook de loper van de
tegenstander was natuurlijk de goede loper (dat wil zeggen: goed voor de speler
van Schaakhuis). Dus afwikkelen naar een remise eindspel bleek onmogelijk voor
Benny. En ook hier ging weer een Pionspeler strijdend en teleurgesteld ten
onder… de overwinning voor Schaakhuis was hiermee een feit.  Teleurstelling dus bij onze teamleider Frank
Lambregts (4). Maar dat  niet alleen om
het teamresultaat maar ook om het resultaat op zijn eigen bord. Frank had zich
vorige week bij een overschot aan spelers buiten het team laten vallen, maar
hij moest uiteindelijk door ziekte van Carlo Rens toch invallen. Frank kwam in
een eindspel terecht met aan beide kanten nog een paar lichte stukken. Een
gevaarlijk vrijpion van de tegenstander op de a-lijn brak Frank echter uiteindelijk
op.

Toen was alleen Ngo Hin nog bezig, hard werkend om nog een individueel
resultaat te scoren. En ook Ngo Hin kwam ondanks zijn twee minpionnen nog een
heel eind en misschien had hij nog kansen op een remise in het toreneindspel van
toren tegen toren plus twee pionnen… Ngo Hin won nog een pion terug, maar dat
gaf zijn tegenstander de mogelijkheid om met zijn andere pion naar de overkant
op te stomen. Na 85 zetten moest uiteindelijk ook Ngo Hin opgeven.

Dus om een lang verhaal kort te maken… het was het allemaal niet
vandaag… En je kunt je tegenstanders dus wel met een spontaan en welgemeend
handgeklap ontvangen en dat mag gerust een traditie worden… maar ons wedstrijdresultaat van vandaag mag dat zeker niet… een volgende keer moeten de
plusjes dus onze kant uitrollen !  Deze
wedstrijd gewoon vergeten en ervoor zorgen dat we de (match)punten een volgende
keer pakken !  

P.S. als ik dan op zondagmorgen de e-mail van Ngo Hin Cheng zie, met zijn uitgebreide analyse van de partij en het toreneindspel, dan realiseer ik me weer dat je soms spelers te kort doet in een verslag als het bovenstaande… met zijn woorden “Helaas dat al dat geknok na een vroege blunder niet beloond wordt” ben ik het helemaal eens… laten we zorgen dat een volgende keer die beloning er wel is !

P.S. hier staat het verslag van Schaakhuis… https://schaakhuis.wordpress.com/ (een handige Pionees mag er een internetlink van maken :-))

René van den Broek