Een laat verslag, maar dan heb je ook wat.

Donderdagavond en nog geen verslag van het Tweede, dat kan natuurlijk niet. Dus heb ik me er toe gezet om een extra gedetailleerd verslag te maken. Mét diagrammen (als dat maar goed gaat…) uit enkelen van de gespeelde partijen. Maar eerst de reis naar Rijswijk. De vorige uitwedstrijd werd nog aangehaald dat ik altijd te vroeg wil vertrekken. Ditmaal gingen we dus iets minder op tijd op weg naar Rijswijk. Wat bleek echter, je kunt jezelf nog beter vergissen in de vertrektijd. Carlo, een van de chauffeurs ditmaal, had in zijn agenda half twaalf neergepend. Als je dan om twaalf uur in Rijswijk wilt zijn, gaat het mis. Er werd al snel besloten de andere chauffeur wel op tijd te laten vertrekken. En wie was er eerder in Rijswijk? Lees dat maar hieronder.

File. Zal je niet zien, vertrek je wel op tijd, rijd je de file in en kom je alsnog later aan dan een verlate chauffeur, want die kan op tijd een andere route nemen. Gelukkig was Rijswijk zo vriendelijk om te wachten met de wedstrijd van start te laten gaan. Nadat, zonder applaus(?), de partijen waren opgenoemd, kon de match beginnen. En het leek in het begin alle kanten op te kunnen.

Het ging echter mis op het tweede bord. Paul speelde met zwart een variant van het Frans waarin een pion (als ik goed geteld heb) geofferd wordt tegen activiteit op de koningsvleugel. Hoe het precies misging heb ik gemist, maar ik zag op een gegeven moment een jacht op de witte dame ontstaan. De koning van Paul bleef echter zwak in het midden en dat werd door zijn tegenstander, Michael van Liempt, uitgebuit.

Op het vierde bord speelde Carlo – ja, hij was samen met zijn passagiers eerder in Rijswijk gearriveerd dan de andere chauffeur, Ngo Hin – en trof Jelle Bulthuis. Er leek lang niet veel aan de hand en Carlo kwam prima te staan. Wellicht geen directe kansen, maar dat had zijn tegenstander ook niet. Het moment van remise aanbieden was echter beslissend. Het aannemen was riskant met het oog op andere borden. 

Hier heeft wit net a4 gespeeld en dat blijkt een prima keuze te zijn. Een actieve zet als d4 zou geholpen hebben, maar Carlo koos ervoor om eerst met Ld6 zijn slechte loper wat te verbeteren alvorens d4 te spelen. Enkele zetten later kwam er echter een witte dame op de diagonaal h1-a8, zoals hieronder te zien.

Nadat Carlo in bovenstaande stelling Df6 speelde, was het helaas uit. De a-lijn wordt heel sterk voor wit. 

Ngo Hin speelde op het derde bord tegen Frans Hoynck van Papendrecht. Helaas kon Ngo Hin geen echte vuist maken tegen Frans. Er werd wat afgeruild, maar echt spectaculair werd het niet. Daar werd dan ook remise overeengekomen.

Ik geloof dat de volgende die klaar was, Joris was. Joris is aan een goede reeks bezig. 12 officiële partijen (intern/extern) ongeslagen. Na een solide opening van Joris, kwam de volgende stelling op het bord: 

Hier besloot Joris de stelling van Alfonso Gallardo Banez binnen te gaan. Te2, een op het eerste gezicht prima zet. Idee was na: 1. Ta2, Tae8 2. Txe2, Txe2 3. Dd1, Txg2 4. Kxg2, h6 5. Pf3, Lh3+. Joris besloot echter om na torenafruil, de e-lijn te willen houden. En speelde na Dd1, De7. Dat was iets wat onnauwkeurig, want de toren op e2 heeft dan geen veld meer op de e-lijn. Zijn tegenstander verzaakt het echter om de kwaliteit te winnen die Joris hierdoor weggaf. 

Tactiekopgave:

Joris kwam dus goed weg, en kwam zelfs in een twee-lopereindspel met 1 pion meer. Wellicht zat er in het eindspel zelfs een kans op de winst. Maar er werd besloten tot remise over te gaan. Die had ik niet ingecalculeerd. 

Op het eerste bord kwam Benny in een voor mij onbekende stelling. Na een snelle dameafruil had zijn tegenstander besloten zijn koning terug te zetten op e8 en een toren op f8 gezet. Veel zetten hebben Benny en Rob van Helvoort niet gedaan. Ik hoorde dat ze 10 zetten hadden gedaan, en allebei nog zo’n 10 minuten hadden voor de resterende zetten. Veel vooruitgang was er dus niet te bekennen. Ook hier was remise de uitkomst.

Dan de partij op het vijfde bord. Eric mocht het opnemen tegen Roel Leezer. En al vrij snel wist Eric zijn stukken richting de koning van zijn tegenstander te richten. En dus wilde Roel een blokkade opwerpen. Zie de onderstaande stelling.

Zwart speelde hier g6. Hier werd gretig gebruik van gemaakt door Eric door Pxg6 te spelen, met het idee om na hxg6 een keer Txe6 te kunnen spelen waarna de dame richting g6 kan. Er werd door Roel niet ingegaan op het offer maar met La3 zelfs een kwaliteit gewonnen, iets wat Eric niet slecht uitkwam. De lopers die op c1 en b1 zouden komen te staan bleken veel sterker.

In bovenstaande stelling kon Eric het vervolgens het mooi afmaken. Lh6! De7, Lg5. Zwart zal veel materiaal moeten geven en mat lijkt ook weldra op het bord te verschijnen.

Op het laatste bord speelde ondergetekende tegen Peter Monte. Vorig seizoen wist ik daar met wit remise tegen te spelen. Ditmaal werd het een andere uitslag. Er werd tegenovergesteld gerokeerd en dus was het tijd voor een koningsaanval.

In bovenstaande stelling vallen we recht in de koningsaanval. Ik besloot hier om Lh4 te spelen. Fritz keurt deze zet heel hard af. De6 en alles is houdbaar. Na Lh4 heeft wit de kans de partij te beslissen en dat gebeurde ook: Pxe5! dxe5. 2. Lxe5! Lxf2 3. Dxf2, waarna van alles dreigt bijvoorbeeld Pf6 om veel pionnen voor te komen. Er dreigt echter ook Lxc7! Dg5 heeft dus geen nut.

In bovenstaande stelling kwam dan ook: Lxc7, Kc8 (Ka8 ziet er niet goed uit, maar is beter dan dit…) 2. Lf4, Pg4 3. Dc5! (of Dxa7)? Compleet uit.

Als laatste was René klaar. Hij wist de meest verrassende score van de dag te pakken. Nu is remise wellicht niet verrassend, maar de manier waarop… René speelde tegen Hans Hulsof en werd liep in een truc van Hans. Dat kostte hem een pion en de stelling. Vervolgens gingen er nog een aantal pionnen verloren. René sprak op de terugweg over -11 of zelfs erger, volgens de analyse. Hij bleef echter in het eindspel goede zetten doen en Hans verzaakte dat. Zo nam de evaluatie van de stelling wat betere getallen aan. In de eindstelling bleef René een tweetal pionnen achter, maar Hans had wel een dubbelpion. Beiden hadden een toren erbij en dat bleek toch te veel moeite om uit te spelen voor Hans. Er werd, gezien het scoreverschil, remise overeengekomen.

Eindstand: 3-5 in het voordeel van Rijswijk.  Er had wellicht meer ingezeten, maar het bied perspectief voor de volgende wedstrijd, thuis(!) tegen Messemaker 2.

T	Rijswijk	1973	De Pion 2	1925	5	3
1.	Rob van Helvoort	2130	Benny Onrust	2014	½	½
2.	Michael van Liempt	2049	Paul Kuijpers	2051	1	0
3.	Frans Hoynck van Papendrecht	2035	Ngo Hin Cheng	1940	½	½
4.	Jelle Bulthuis	1922	Carlo Rens	1965	1	0
5.	Roel Leezer	1957	Eric van Loon	1903	0	1
6.	Alfonso Gallardo Banez	1988	Joris Kok	1842	½	½
7.	Hans Hulshof	1831	René van den Broek	1875	½	½
8.	Peter Monte	1873	Frank Lambregts	1809	1	0