Drionezen Kwanselen!

Rogier van Loon

We hebben een primeur! Een nieuwe chauffeur heeft plaatsgenomen in ons midden. Erik-Jan reed een foutloze rit van Roosendaal naar Eindhoven. Voorwaar geen kippeneindje als je net je roze vod hebt gehaald. Alhoewel het tegenwoordig geen vod meer is. Waar is de tijd gebleven! Tegenwoordig gaat alles via plastic en siliconen…

Nou ja, niet alles. Een partijtje schaken noteren gaat nog altijd met pen en papier. Loopt de schaker niet mee met de vooruitgang? Of is het een weemoed naar gouden tijden?

Terug naar de match. Paul was de navigator in de Equippe Colijn. Hij haalde netjes het adres van de Woenselse Lichttoren Combinatie van hun website en uploadde hem in zijn navigerende telefoon. Helaas was dit niet het speeladres en zij belandden in een woonwijk, waarschijnlijk waren ze beland bij het postadres van WLC?

Uiteindelijk waren we allemaal op tijd. Het probleem was om binnen te geraken, omdat er een heerlijk waterig zonnetje aan de hemel stond, het was in de speelzaal kouder dan binnen!

De openingsfase was rommelig. De spreker van WLC draaide een verveelde speech af. De partijen gingen langzaam één voor één van start (de tegenstander van Eric vond het nodig om nog 10 minuten over tafeltennis te praten – bij Paul stonden er al 20 zetten op het bord…) en bij WLC 2 (klasse 2C NBSB) weigerde een grijsaard om te spelen, omdat hij vond dat de klok aan de verkeerde kant van het bord stond. Zwart mag immers uitmaken waar de klok staat? Ik zou hem op de bar zetten!

De match verliep traag. Maar traditioneel hield Paultjuh daar geen rekening mee. Of liever, zijn tegenstander. De zetten werden ras op het bord geplempt. Paul offerde met zwart een poown voor activity. Alle zware witte stukken bleven op de onderste rij staan en de witte koning werd naar f1 gejaagd. Paul bleef druk uitoefenen en na wat slagenwisselingen knakte zijn Gegner opeens. Een snell voorsprong.

Daarna was het lang wachten op een uitslag. Carlo zat op bord 5 te zwoegen. Optisch leek het meer dan het was, maar zijn tegenstander bewees dat zijn wat lauwe speech nog naklonk in zijn spel, want hij maakte een paar fouten die best aan Carlo besteed waren. Het oogde na de kwaliteitswinst nog even moeilijk, maar Carlo bewees dat schaken soms best makkelijk is.

Zijn partij ging als volgt:

 

Tussenstand 0-2. De week voorafgaand aan de match was een ware stoelendans. Een aantal teams kwam minstens één speler tekort, en de Drionezen waren geen uitzondering. Een eerste idee was al snel uitgerangeerd en tenslotte werd Mark Mathon gevraagd of hij iets wist. Uiteindelijk wist Mark Jim Hardy bereid om in te vallen als Drionees. En hij speelde meteen een zeer verdienstelijke partij. Zijn tegenstander bereikte niet veel uit de opening. Jim kreeg een dubbelpion op de f-lijn, maar kon het verder netjes droog houden. Helaas liet hij op een onoplettend moment plotseling zijn dame pennen en was de partij voorbij. Jammer voor Jim, hij had zeker meer verdiend, gezien het vertoonde spel.

Ook Cees kreeg te weinig. Hij kwam niet slecht uit de opening, maar vergat snel d5 te spelen in een Siciliaan. Hierdoor kon zijn tegenstander met c4 breken en kreeg een meerderheid op de damevleugel. Deze meerderheid werd een vrijpion die mocht opmarcheren tot b6. Cees had geen tegenspel en het ging van kwaad tot erger, tot ergst. Toen stond het opeens 2-2.

Marcel speelde een interessante partij. Direct uit de opening bleef het gelijk, maar toen zijn tegenstander een doorbraak in het centrum forceerde, kreeg hij het lid op de neus. Marcel counterde en dat leverde een pion op. Er werd afgewikkeld naar een dubbel toreneindspel. Het is me nog steeds niet duidelijk of Marcel ergens gewonnen heeft gestaan, getuige de partij:

Rogier had zichzelf voor de gelegenheid op bord 1 geposteerd. De ingewikkelde Enigma systematiek waarmee de opstellingen tot stand komen, had hiertoe besloten. Motivatie was ver te zoeken aan het begin van de partij, en dat bleek ook wel uit de bloedeloze stelling waarin hij en zijn tegenstander verzeild raakten. Toen de WLC’er echter gezien de stand in de match geen remise mocht aannemen, werd het onverwachts spannend en werd Rogier in de partij gezogen. Het leek er lange tijd op dat de Gegner het beste van het spel had, maar in het eindspel met 2 lichte stukken aan beide zijden maakte hij een belangrijke strategische fout. In het vervolg bleef Rogier ondanks tijdnood sterk spelen en werd de winst met vaste hand binnengehengeld.

 

Toen kon Eric rustig opgeven… Maar wat er gebeurd was, voor het zover kwam. Laat ik de partij maar voor zichzelf spreken.

Erik-Jan was de enige die nog geen resultaat had neergezet. De stelling was de hele tijd in evenwicht gebleven. Maar EJ’s tegenstander kon het fout doen. Dus bleef EJ melken. En melken. Totdat er uiteindelijk nog 35 seconden op zijn klok stonden en hem niets anders restte dan de remise te laten ontstaan.

 

Jammer. Want het werd zodoende 4-4 en met deze uitslag is onze theoretische kans op promotie tot nul gerduceerd. Dus gaan we maar in trainingskamp. Voor volgend seizoen. Er is al een mooie lokatie geselecteerd. Een idyllisch kampje op de Goelag. Tot volgend jaar!

 

WLC (1828) – Drionezen (1890)  4-4

1.       Albert de Wit (2089) – Rogier van Loon (2006)  0-1

2.       Frank Albers (1909) – Cees IJzermans (1919)  1-0

3.       Jarich Haitema (1553) – Marcel Huijser (1861)  ½-½

4.       Peter Koymans (1702) – Erik-Jan Colijn (1991)  ½-½

5.       Henny Wilbrink (1791) – Carlo Rens (2063)  0-1

6.       Jan Mascini (1870) – Paul Kuijpers (2019)  0-1

7.       Henk Vermeer (1902) – Eric van Loon (1973)  1-0

8.       P.L. Koster (1810) – Jim Hardy (1285)  1-0

Geef een reactie