De Pion I wint ternauwernood van DJC Stein

Het nieuwe seizoen is weer begonnen. Het eerste team trad thuis aan tegen DJC uit Stein (Zuid-Limburg), een voor ons onbekende tegenstander.

Omdat de reis van onze gasten niet bepaald vlekkeloos was verlopen, gingen de klokken pas om 12.15 u. aan.

De eerste uitslag viel vrij snel. Ludo met wit op bord 2 had in een flankspel tegen het betonschaak van Stefan Spronkmans niet veel bereikt. Na overleg met de teamleider bood hij remise aan mede omdat hij zich verre van fit voelde.

Daarna duurde het lange tijd voordat er partijen eindigden. Onze sterinvaller Benny Todts (hij sprak toen ik hem belde omdat ik een goede invaller zocht, de onsterfelijke woorden: “Waarom bel je mij dan?”) speelde op bord 8 een uitstekende partij. Na kwaliteitswinst schoof hij de partij gedegen uit.

Andy Baert leek op bord 4 zijn tegenstander Fabian Miesen onder de voet te lopen met een massale opmars van zijn koningsvleugelpionnen. Andy won wel een kwaliteit doch kennelijk had zijn tegenstander compensatie. Ik heb er niet veel van gezien maar het was ineens remise.

Vervolgens trok DJC de stand gelijk. Robert Schuermans speelde met zwart op bord 4 weer een hyperscherpe opening. Een pionoffer leverde ruime compensatie op via heerschappij over de zwarte velden. In vliegende tijdnood miste Robert op de beruchte veertigste de winst, waarna hij plotsklaps in een matnet bleek te zitten.

Het zag er allemaal niet best uit voor De Pion. Peter Dankers speelde op bord 5 met zwart een van zijn bekende mystieke openingen. Na een slagenwisseling in de gebruikelijke tijdnood stond Peter een kwaliteit achter, en Stefan Simenon wikkelde simpel af naar een pionneneindspel met de verste vrijpion.

Op dat moment zag het er bij een stand van 2-3 somber uit. Weliswaar stond Rogier totaal gewonnen, maar Stefan had een minder staand toreneindspel en Charles zat een mindere stelling geduldig te keepen.

Het geluk lachte De Pion toe. Stefan Colijn, debuterend op het eerste bord na zijn fraaie resultaat in het tournooi van Brasschaat) wist de stelling om te buigen. Hoe het is gegaan heb ik niet gezien, maar Stefan won gewoon…..

Rogier van Loon had op bord 6 zijn tegenstander de hele middag in een knellende verwurging vanuit een overbekende opening. Zijn opponent Luc Palmans weigerde af te tikken, en verkoos een kansloos eindspel met diverse minuspionnen. Dat heeft tegen Rogier geen zin.

Op bord 7 vond de strijd tussen de teamleiders plaats. Ynze Mengerink wist met een aardige witte zetvolgorde Charles Kuijpers op onbekend terrein te lokken. Een wit paard kwam als een rots op veld d6 binnen, waarna Charles weinig anders restte dan een kwaliteit tegen een pion te offeren en daarna gewoon te blijven staan. Dat lukte; na zeventig zetten werd de vrede getekend en waren beide matchpunten binnen.

De gedetailleerd euitslag:

1. Stefan Colijn (2076) – Roel Hamblok (2131) 1 – 0

2. Ludo Tolhuizen (2229) – Stefan Spronkmans (2021) ½ – ½

3. Robert Schuermans (2189)- Sander Vanwersch (2115) 0 – 1

4. Andy Baert (2148) – Fabian Miesen (2020) ½ – ½

5. Peter Dankers (2120) – Stefan Simenon (2097) 0 – 1

6. Rogier van Loon (2033) – Luc Palmans (1946) 1 – 0

7. Charles Kuijpers (1982) – Ynze Mengerink (2035) ½ – ½

8. Benny Todts (1937) – René Snoeck (1914) 1 – 0