De Pion I – Rotterdam II 5,5- 2,5
Ondanks de afwezigheid van onze vaste eerste-bordspeler Ludo Tolhuizen (tournooi in Beieren) en Andy Baert (te drukke werkzaamheden) heeft het eerste team vrij gemakkelijk met 5½ – 2½ gewonnen van Rotterdam II. De score kwam als volgt tot stand.
Als eerste eindigde Pim Eerens op bord 5 zijn partij tegen Vreugdenhil. Pim kreeg een gevaarlijk ogende aanval te verduren, maar hield toch gemakkelijk remise.
Onze invaller Marc Naalden won op bord 6 met wit in het Hollands van Bergakker. Vrijwel gelijktijdig zegevierde Bert van Ael tegen Vermeulen op bord 7.
De punten bleven binnen rollen. Op bord 2 speelde Robert Schuermans een voortreffelijke aanvalspartij en vloerde daarmee Rogier van Arkel.
Daarna was het de beurt aan Marc Dogge op bord 3. Zijn tegenstander Henny Versteeg speelde een zeer scherpe variant van het Nimzo-Indisch; Marc stond in het middenspel uiterst verdacht. Niettemin hoorde ik op een gegeven moment de felicitaties van Henny richting Marc.
De matchpunten waren dus al binnen na 5 uitslagen!
René van den Broek verloor op bord 8 van De Paus. Nee, dit is geen grap, hij heet gewoon Wim. Overigens zei mijn lieftallige echtgenote Ans toen ze van het verlies van René hoorde: nou nou, hij begint al vroeg met slecht spelen, de baby is er nog niet eens!
Mijn eerste baby, Peter (21), won vervolgens langzaam maar overtuigend op bord 4 van Timmerhuis. Deze man is naar ik van een van de Rotterdammers begreep, de teamcaptain, vanwege de opmerking: zo zo, de captain houdt het vandaag lang vol. Hij speelde overigens beter dan zijn rating (1542 !) deed vermoeden.
U mist nog het eerste bord. Boze tongen spraken over een tactische opstelling en/of een opoffering. Teamleider Marc Dogge was echter eindelijk verstandig geweest en had voor een sterke bezetting van bord 1 gezorgd. Helaas bleek de vorm van onze speler zorgwekkend te zijn. Door een lichte vergissing kon hij vanaf de 14e zet zijn oorspronkelijke plan niet uitvoeren en stond daardoor direct met de rug tegen de muur. Het duurde weliswaar nog 63 zetten, maar ik heb zelden zo’n nare partij gehad; overigens mijn complimenten voor het sterke spel van Rob Brunia.
Het team heeft weer gewonnen, en daar gaat het om zeg ik dan maar manmoedig. Maar toch…. mijn tweede baby Paultje (19) heeft in het tweede inmiddels al zes keer zoveel punten gescoord als ik in het eerste. De machtsstrijd is weer volop gaande.
Er staat jullie jonge vaders nog wat te wachten, René en Pim!