De Pion 4 wint van Eindhoven

Voor de match tegen Eindhoven had ik geen allerhoogste verwachtingen,
maar ik had wel een mooie wedstrijd voorspeld. Gezien het onvolledige
team van Eindhoven kon er niet op elk bord gespeeld worden, en dus
besloten Ad en ik maar toe te kijken. Hoewel we niet hebben kunnen winnen op de manier waarop ik had gehoopt, komen de twee matchpunten ons toch goed uit.

Na de 2-0
start was Ton de eerste die zijn partij kon gaan analyseren. Ton had een
redelijk gelijkopgaande stelling waar zijn tegenstander – wellicht iets
te enthousiast – al vrij vroeg g4 had gespeeld. Dit creëerde mooie
mogelijkheden voor Ton en een erg sterke loper op b7, die hij ook
gebruikte om via een matdreiging een stuk te winnen. 3-0.

Niet
veel later kon ook Ad de winst opeisen. In de wandelgangen ging het
gerucht dat Ad stereotypisch remise ging spelen, waar het zeker op leek,
maar niets was minder waar. Ad wist na een mooi offer twee pionnen voor
te komen, wat zijn tegenstander overtuigend genoeg vond om op te geven.
4-0, en het eerste matchpunt was binnen.

Ondertussen was ook Martijn van
plan om materiaal te gaan offeren, maar zijn tegenstander was hem te
snel af door hetzelfde te doen, maar dan eerder. Martijn wees het offer
echter af, wat hoogstwaarschijnlijk een goed idee was, maar hem wel een
pion kostte. Uiteindelijk wist hij niet genoeg compensatie te krijgen
voor deze pion en moest hij het punt afstaan. 4-1.

Ook Thijs kreeg
het niet makkelijk in het eindspel. De partij ging lange tijd
gelijk op, totdat Thijs’ tegenstander met twee torens volledige controle
over de a-lijn wist te krijgen. Zo werd de stelling al snel gevaarlijk
en moest Thijs een kwaliteit afstaan, wat hem in een verloren eindspel
met een slechtere pionnenstructuur achterliet. 4-2.

Terwijl we
slechts een half punt nodig hadden voor de winst zag het er nog niet
heel overtuigend uit. Erik en Frank stonden beiden redelijk maar hadden
weinig initiatief. Erik wist echter het tij te keren nadat zijn
tegenstander een sterke koningsaanval toeliet, waarna mat vrijwel onvermijdelijk was. Een stukoffer was wellicht nog mogelijk geweest om
door te spelen in een iets mindere stelling, maar Erik werd al direct
het punt overhandigd. 5-2.

Ook Frank wist de partij mooi om te draaien. Frank had lange tijd een gevaarlijke stelling op het bord nadat zijn tegenstander zijn dame al vroeg actief had weten te krijgen en Frank zich genoodzaakt voelde om een paar verzwakkingen in zijn stelling toe te laten. Gezien de stand (Erik had nog niet gewonnen) voelde zijn tegenstander zich echter gepusht om voor de winst te spelen, wat iets te overmoedig bleek en uiteindelijk een stuk verloor. 6-2.

Na van de koploper gewonnen te hebben moeten we over twee weken tegen de nummer 2, Veldhoven. Als er hier gescoord wordt zal degradatie al niet meer mogelijk zijn, en we zullen er dus een mooie wedstrijd van maken.

1. Erik van Elven (1902) -Albert Coenen (1795)  1-0

2. Joris Kok (1621) – N.O. 1-0

3. Ton van der Werf (1824) – Harrie Steures (1896) 1-0

4. Ad van der Brand (1628) – N.O. 1-0

5. Frank Lambregts (1809) – Walter Anema (1851) 1-0

6. Ad Bruijns (1718) – Rafayel Avetyan (-) 1-0

7. Martijn Verbeek (1755) – Nico Schellingerhout (1843) 0-1

8. Thijs Matthijsse (1652) – Ad van Rijsewijk (1815) 0-1