De Pion 4 maakt het eerste van De Raadsheer met de grond gelijk.

Vooraf had ik er een hard hoofd in om met de winst terug te keren naar Roosendaal, aangezien vorig jaar met 5-3 verloren werd en van de rating van oa. Frank Verkooijen (2046) werd ik ook niet vrolijk. Met invaller Erik van Elven, waar ik goede herinneringen aan heb, had ik er al iets meer vertrouwen in.

Op bord 1 besloot ik Jan van Oosterhout in te zetten, om zo een lange partij aan het eerste bord te houden. Hier bleek niet Frank Verkooijen te zitten, maar R. van Opdorp die als eerste met een simpel trucje de boot in ging en zijn tegenstander mocht feliciteren. Al snel daarna was het Henk Alberts die op het achtste bord de winst wist te pakken. Hierdoor stonden we al snel met 2-0 voor.
Henk Alberts speelde dezelfde opening als in de eerste ronde en had er dus wel vertrouwen in dat hij wist wat hij deed. Alberts speelde het naar eigen zeggen niet helemaal correct en had er enigszins een hard hoofd in. R. Roks ging aanvallen en liet een paard pennen om vervolgens nog zijn dame in te laten sluiten op a7.

Na de 2-0 voorsprong was het een tijdje rustig en met af en toe een beetje rond kijken na ik het volgende waar:
Op bord twee had Erik van Elven het erg moeilijk tegen L. Rietveld, maar had er wel vertrouwen in dat deze nog in remise zou eindigen. Het derde bord werd door Marcel Koek de dienst uitgemaakt, hij had het initiatief en de juiste diagonalen. Maar een duidelijke winst zag ik niet. Op het vierde bord stond ik met zwart totaal gelijk tegen Willem de Kort. Mathijs Matthijse speelde een mooie partij tegen A. van Opdorp en stond een stelling en een paar pionnen voor.
De partij op bord zes tussen Hans Ravestein en E. Roks baarde mij zorgen. Ravestein stond tegen de muur gedrukt en moest met alle stukken verdedigen. Peter Huijser speelde een behoorlijke partij tegen J. van den Berg en stond mijn inziens iets beter en zou het wellicht in het eindspel af weten te maken.

Marcel Koek stond iets beter, maar N. Oostvogels had alles voldoende verdedigd. Koek wilde niet forceren en besloot tot remise en achteraf denk ik ook niet dat er mogelijkheden waren om de winst er alsnog uit te slepen.
Even later was het Mathijs Matthijsse die met goed nieuws kwam. In het eindspel wist hij met twee pionnen voorsprong de winst te pakken. Een tussenstand van 3,5 – 0,5 deed me goed en de winst kon ons al niet meer afgepakt worden.

Peter Huijser had intussen een toren tegen een loper weggegeven en stond iets slechter, maar aangezien alle pionnen vast stonden waren er weinig tot geen mogelijkheden voor zijn tegenstander. Uiteindelijk eindigde deze partij in remise waardoor het 4 – 1 stond.
Op het zesde bord was de tegenstander van Hans Ravestein in enorme tijdnood gekomen en speelde niet de beste zetten meer, waardoor Ravestein de winst kon pakken. Het verloop van deze partij ging als volgt:

Erik Roks – Hans Ravestein 0-1
1 e4,c5
2 Pf3,e6
3 d4,cd4x
4 Pd4x,Pf6
5 f3?, d6 (heb lang zitten kijken naar Pf3x, maar ik durfde het niet)
6 c4,Le7
7 Pc3,a6
8 Le2,0-0
9 0-0,Pd7
10 Le3,Dc7
11 Tc1,b6
12 g4,Lb7
13 g5,Pe8
14 f4,Pc5
15 Lf3,g6
16 h4,e5
17 Pb3,ef4x
18 Lf4x,Pg7
19 Pd5,Ld5x
20 cd5x,Dd8
21 Pd4,Tc8
22 b4,Pd7
23 Pc6 (daar is ie), De8
24 Tf2,Pe5!
25 Le5x,de5x
26 Tc2,Tc6x? (hij heeft nog een minuut of 2, ik een half uur)
27 dc6x?,Lb4x
28 Lg4,Lc5+
29 Tc5x,bc5x
30 Tc5x,De7
31 Dc2,Dc7
32 Dc4,Tb8!
33 Da6x,Pe6
34 Le6x,fe6x
35 Da5,Dd6
36 Dc3,Tb2!
37 Dc1, Dd4x+
38 Kh1, De4x en m’n tegenstander was niet meer te troosten

Op bord vier speelde ik tegen een bekende, Willem de Kort. Vorig jaar mocht ik ook tegen hem en won na een boeiende partij. Hij wist nog dat hij vorig jaar met 1. b4 opende en dat hem dat niet goed bevallen was tegen mij, deze keer opende hij met 1. d4. Aangezien ik de afgelopen weken hier een beetje mee heb lopen stoeien, wilde ik wat verfrissends proberen. Er volgde 1. d4, Pf6 2. c4, e6 3. Pc3, c5 4. Pf3, cxd4 5. Pxd4, Lb4 6. Ld2. Deze opening (in andere zetvolgorde) kreeg Pim Eerens (wit) in 2003 te Dieren op het bord tegen M. de Jong (2262). Deze partij eindigde na 23 zetten in een totaal verloren partij voor Pim. Op mijn zesde zet moest ik gewoon gaan ontwikkelen (Pc6 of 0-0) en niet gaan afruilen op c3, waardoor mijn tegenstander het initiatief terug kreeg.
De partij ging gelijk sindsdien heel lang gelijk op. De Kort bleef het initiatief houden en had een behoorlijke aanval op mijn koning, maar ik kon alles nog maar net voldoende verdedigen. Vervolgens kreeg ik met dame en toren een aanval en speelde De Kort het verkeerd en kwam verloren te staan.

Na deze stelling volgde 32. De5+, Dg7 33. Dxg7+, Kxg7 34. Lxb7, Tc3 35. Ld5, d3 36. Td1 Tf4, 37. c5, Td4 38. Lc4, d2 39. Kf1, Tc2 40. c6, Te4 41. Ld3, Tc1 42. Lxe4, Txd1+ 43. Ke2, Te1+ 0-1

De laatste die bezig was, was Erik van Elven en stond gelijk. Persoonlijk zou ik in deze situatie remise aangebieden, maar dit gebeurde niet. L. Rietveld probeerde nog met zijn toren aan te vallen, maar verloor hierdoor twee pionnen en stond met nog maar één toren tegen een toren en twee pionnen. Rietveld speelde gewoon door en Van Elven moest nog nadenken om de partij af te maken. Pas toen er nog maar 7 minuten bij Van Elven op de klok stond en 3 minuten bij Rietveld gaf Rieveld het op, tevens omdat een pion op promoveren stond.

Raadsheer – De Pion 4 1-7
R. van Opdorp – J. van Oosterhout 0-1
L. Rietveld – E. van Elven 0-1
N. Oostvogels – M. Koek 0,5-0,5
W. de Kort – T. van der Werf 0-1
A. van Opdorp – M. Matthijsse 0-1
E. Roks – H. Ravestein 0-1
J. van den Berg – P. Huijser 0,5-0,5
R. Roks – H. Alberts 0-1

Een zwaar bevochten 7 – 1 overwinnen, waardoor we derde kwamen te staan.