De Pion 3 Wint: 5-3

Het is ontluisterend om vast te moeten stellen dat een team met zoveel kwaliteit niet in staat is een match te beheersen. Ook tegen De Baronie 2 wisten de heersers van De Pion 3 niet te overtuigen. Sterker nog, ondanks de 5-3 overwinning, had het ook 4-4 kunnen zijn of zelfs nog erger. Hoe het komt – ik weet het niet. Wellicht is het een kwestie van motivatie. Het is gemakkelijker om je op te peppen voor een partij tegen iemand met 200 punten meer, dan andersom. We kunnen immers alleen maar verliezen. Als er amateur psychologen onder de lectori zijn, ik hou me graag aanbevolen.

Op naar de match. Na de nederlaag tegen De Stukkenjagers is er op het moment slechts een bijrol weggelegd voor de Pionezen in klasse 1A NBSB. Maar er moet gewonnen blijven worden, willen we een kans houden. En liefst met grote cijfers.
de match begon eigenlijk ook wel best veelbelovend. Marcel, Rogier en Paul kwamen goed uit de startblokken en Ted leek ook één van zijn favoriete stellingen te hebben. Ook Eric kreeg na een wat vreemde opening ruimtevoordeel. Cees speelde passief en kwam gedrukt te staan. Onze kersverse BraKa Erik-Jan had wederom problemen om een normale opening op het bord te krijgen en zou alle zeilen bij moeten gaan zetten om het droog te houden. Henk gooide in razend tempo een Konings-Indiër op het bord; hij leek zich in zijn nopjes te voelen.
Het eerste resultaat viel op bord 1. Als een wilde rit in een achtbaan kwam Paul verloren te staan. Heel erg verloren. Maar zijn tegenstander overspeelde zijn hand en voor ik het wist was het tafeltje afgeruimd en moest ik naar de bar togen, om te vernemen dat Paul had gewonnen. Grote vuurbal, jongêh!!
Cees intussen bleef passief staan. Zijn tegenstander zette hem met de rug tegen de muur en ik heb niet gezien hoe, maar Cees is uiteindelijk geknakt. Henk leek erg in zijn element in een Konings-Indiër en eigenlijk vrij sjabloonmatig leek het dat hij zijn aanval aan het doorzetten. Misschien kwam het door de sjabloonmatigheid, misschien ging het zo gemakkelijk dat Henk in slaap gesusd werd, maar opeens volgde er een mataanval op zijn koning en kon hij alleen nog maar zijn tegenstander feliciteren.
Er moest wat gebeuren. Op acht had Rogier al vrij snel een pion opgepakt en kon daar een stellingsvoordeel aan toevoegen. Geconcentreerd bleef hij de beste zetten zoeken. Toen het middenspel overging in het eindspel was het gewonnen, en zijn tegenstander maakte het hem heel gemakkeljk door een mataanval toe te laten.
Erik-Jan heeft in het derde team last van openingenvrees. Telkens komt hij minder uit de opening en moet dan gaan vechten voor de stelling. Zijn tegenstander speelde echter resoluut op Erik-Jan’s zwaktes en verzilverde zijn voordeel.

2-3 Achter en alle zeilen bij dus. Marcel had een mooie combinatie op het bord gebracht die twee pionnen opleverde. In het directe vervolg was hij echter één zet onnauwkeurig en hij moest nog vol aan de bak om het resterende toreneindspel in winst om te zetten.
Ted had vanuit de Caro-Kann een dynamische stelling gekregen; even leek het of zijn tegenstander het betere van het spel had, maar Ted bleef goed opletten en buitte een mindere zet uit met een tactische resource. Uiteindelijk kreeg hij een stuk. Hij kon de actieve torens van zijn tegenstander onschadelijk maken en het eindspel binnenhengelen.
Eric was zoals gezegd goed uit de opening komen, maar ook hij overzag een zet van zijn tegenstander. De daarop volgende aanval leek heel gevaarlijk, maar Eric bleef zijn stukken goed neerzetten. Nadat zijn tegenstander de winst niet kon vinden, counterde Eric hard en beslissend. In de slotstelling was het voor de wedstrijdleider niet te bepalen welk stuk Jasper Willeboordse als eerste aanraakte, omdat hij ze allemaal tegelijk over het bord ragde. Het bleek echter ook meteen de manier van opgeven te zijn.
Tot slot was Marcel nog bezig. Het was 4-3 geworden en één ding wisten we zeker. Marcel zou niet verliezen, maar kon hij winnen? Hij had een toreneindspel van 1 tegen 2 pionnen op de dame, maar 4 tegen 2 op de koningsvleugel. Daarbij nog een torentje en het is een spannend setje. Marcel had het allemaal goed gezien. Hij liep met zijn koning naar de damevleugel en kon daar het pionnetje van zijn tegenstander snoepen. Vervolgens hield hij 2 pionnen meer over, verbonden en wel op de koningsvleugel. Hij bedacht een plannetje en voerde dit uit. Niet veel later kwam hij met een smile de bar binnenlopen, en de TL verdween om de matchpunten te cashen.

Wederom niet een gemakkeljke match. En eigenlijk ook niet genoeg bordpunten. We moeten er meer scoren om De Stukkenjagers nerveus te maken. Maar goed, we zijn niet uitgegleden. Dus op naar de volgende ronde. En hopen dat er nog een kans komt.

De Pion 3 () – De Baronie 2 () 5-3
1. Paul Kuijpers (2013) – D. Straathof (1884) 1-0
2. Henk Wennekes (1791) – R. v. Gageldonk (1792) 0-1
3. Erik-Jan Colijn (1896) – G. Vogelaar (1810) 0-1
4. Eric van Loon (1963) – J. Willeboordse (1795) 1-0
5. Ted van Eck (2008) – J. Rutten (1801) 1-0
6. Marcel Huijser (1893) – J. Lengkeek (N/A) 1-0
7. Cees IJzermans (1913) – J. v. Roestel (1763) 0-1
8. Rogier van Loon (2014) – F. Creuels (1557) 1-0

Zoals al reeds vermeld door Paulus op de hoompeetsj, hebben we in drie matches totaal nog maar één remise opgetekend! En deze remise was zelfs van een invaller, wiens naam we om veiligheidsredenen niet zullen vermelden. Het tekent de fighting spirit van deze squad, we nemen geen gevangenen, we verlenen geen kwartier!