De Pion 3 wint

De Pion 3 wint maar verliest wederom bordpunten

De 24ste maart 2007 was er een verre uitwedstrijd tegen Son en Breugel. Er werd iets verlaat vertrokken, doordat Roosendaal bezet was door de veteranen. Maar door een vooruitziende blik van de allmighty was het sterrenelftal ruim op tijd. Om iets voor één uur begonnen we de match, met als doel zoveel mogelijk bordpunten binnen te sprokkelen.

Son en Breugel – De Pion
W. van Dijck – Benny Onrust
A. Smol – Benny Todts
K. Toirkens – Ad Bruijns
J. Krenning – Marc Naalden
K. van Rossum – Erik van Elven
P. van Oosten – Arco Schumacher
R. van Uden – Ton van der Werf
A. der Kinderen – Bart Peeters
Op de oneven borden hebben we wit.

De eerste die zijn partij af wist te ronden, was Marc Naalden. Meestal als zijn partijen snel zijn afgerond betekend dat iets goeds of iets slecht. In dit geval was het tot mijn verbazing geen van twee. De partij ging heel de tijd op en neer en eigenlijk had de tegenstander van Marc de beste kansen op de winst gehad, maar in het eindspel werd terecht remise overeengekomen na zetherhaling. Een halfje maar, terwijl we de bordpunten hard nodig hebben. Gelukkig stond het op de overige borden positief voor ons.

Het eerste bord was er een saaie CaroKann op het bord gekomen. Benny Onrust koos voor de doorschuifvariant, maar wist enige tijd later wel een mooie open c-lijn te bemachtigen. De stelling was wellicht theoretisch remise, maar Benny weet over het algemeen wel raad met zulke stelling. Uiteindelijk kreeg hij ook de volle winst, na eerst een kwaliteit gewonnen te hebben.

Benny Todts wist zich in een Winawer te voorzien van een mooi actief paard op h6. Het enige probleem wat Benny wist te creëren was dat hij kort ging rokeren en zijn tegenstander na g4 alle velden van het paard wist af te nemen. Door g4 kwam de koningsstelling wel open te liggen en na een gedwongen kwaliteitsoffer (paard tegen twee pionnen) kreeg Benny toch een mooie aanval. Er werd nog een beetje gesparteld door de vriendelijke heer Smol, maar het lot stond al vast.

Ook op het zevende bord werden de heren Caro en Kann vereerd. Ondergetekende ging niet voor de saaie doorschuifvariant, maar kreeg de hoofdvariant (volgens mij) op het bord. Maar na de opening, wat dan? Geen idee wat het idee achter deze opening is, maar gelukkig kreeg ik met gezonde zetten goed spel. Ik gaf mijn h-pion weg voor goede kansen op zijn koningsvleugel en uiteindelijk bezweek mijn tegenstander onder de druk.

Erik van Elven stond al geruime tijd een stuk voor, omdat zijn tegenstander de Russische schaaktaal nog niet voldoen beheerste en ook wat Frans en Holland erin gooide. Na lang doorschuiven gaf de tegenstander van Erik op en was de matchwinst al een feit.
Een mooie tussenstand van 4,5-0,5 gaf mij een tevreden gevoel en ook op de borden zag het er goed uit voor ons. Arco Schumacher stond twee gezonde pionnen voor, Ad Bruijns stond nog altijd binnen de remisemarge en ook Bart Peeters was remise de grootste gemene deler.

Arco Schumacher speelde met zwart en wist zich aardig staande te houden in een Maroczy Bind. Arco wist zelfs in het middenspel twee gezonde pionnen te snacken en er was geen vuiltje aan de lucht, totdat hij een vol stuk weg gaf. Een aantal zetten later werd de witte vlag gehesen en het punt geschonken aan de degradatiekandidaten uit Son en Breugel.

Een opening uit het boekje van Bart Peeters, waar ik geen kaas van gegeten heb. Blijkbaar is het allemaal goed, want ook Bart wist een pion als lunch te verorberen. Een aantal zetten later gaf hij de pion weer terug en zag het er allemaal remiseachtig uit. Heel lang werd er door beiden nog aan wat touwtjes getrokken en wat hout verplaatst, maar de vrede werd getekend, ondanks dat de witspeler zich had voorzien van een in mijn ogen theoretisch gewonnen stelling.

De vorige ronde gaf ik Ad Bruijns de bevoegdheid om naar eigen inzicht en kennis de laatste partij te beslissen en het werd toen remise, hoewel ik de winst voor Ad toen wel zag zitten. Met het doel om wat bordpunten te winnen en het voorgaande in het achterhoofd liet ik Ad daarom niet voor remise gaan. Uiteindelijk wist Ad zich kranig te weren, maar kon geen punten binnen halen.

Een 5-3 overwinning is te mager, zeker omdat onze concurrent met 6-2 hadden gewonnen. Het devies voor de volgende ronde is derhalve: 8-0!

Teruggekomen in ’t Roosendaalse zagen wij nog enkele verdwaalde veteranen rondlopen. Volgens mij hadden de Duitsers vorige eeuw Roosendaal langer bezet gehouden….

Son en Breugel – De Pion 3 3-5
W. van Dijck – Benny Onrust 0-1
A. Smol – Benny Todts 0-1
K. Toirkens – Ad Bruijns 1-0
J. Krenning – Marc Naalden 0,5-0,5
K. van Rossum – Erik van Elven 0-1
P. van Oosten – Arco Schumacher 1-0
R. van Uden – Ton van der Werf 0-1
A. der Kinderen – Bart Peeters 0,5-0,5

Verklarende woordenlijst
allmighty = teamleider
sterrenelftal = team met sterren en elfje
Son en Breugel = ver weg, heel ver weg (bijna in Duitsland)
Winawer = Frans voor “winst voor Benny”
Benny = winst
Veteraan = eendagsvlieg