De Pion 3 verweert zich kranig (maar verliest wel)

De Pion 3 is gepromoveerd naar een hogere klasse en dat betekent dat we het dit seizoen een stuk moeilijker krijgen dan vorig seizoen. Maar hoe moeilijk dan wel? Dat was voor de wedstrijd tegen Drie Torens 2 nog onduidelijk, maar nu alle wedstrijden van de 1e ronde gespeeld zijn is duidelijk wat de gemiddelde rating van de teams is in die 1e ronde en dat zegt wat over de perspectieven voor dit seizoen. De gemiddeldes per team waren in ronde 1 als volgt:

HSC 2 – 1795
DSC 1 – 1748
Paardje 1 – 1712
De Drie Torens 2 – 1700
RDS 2 – 1653
De Pion 3 – 1601
Eindhoven 4 – 1569
De Stukkenjagers 5 – 1453

Zo slecht staan we er dus nog niet op. Alle kans om dit seizoen wat puntjes te halen en ons te handhaven. Kampioen zullen we uiteraard niet worden.
Onze tegenstander in de eerste ronde, De Drie Torens 2, speelde met 3 invallers en heeft op volle sterkte een gemiddelde rating van 1800. Daarmee zijn ze één van de kampioenskandidaten. Bij ons was Jacques Smits verhinderd en speelde Ad Bruijns mee met De Pion 1. Marieke van Essen viel bij ons in. Voor onze gemiddelde rating maakt dat weinig uit, want de rating van Marieke is maar net even lager dan die van Ad Bruijns.

Maar dan de wedstrijd zelf. Jan Rijkse speelde tegen jeugdspeler Alex Olree. Een paar jaar geleden kwamen we hem ook al eens tegen en hij werd toen keihard van het bord geveegd. Maar jeugdspelers ontwikkelen zich snel en nu was het andersom. In een open stelling kreeg Alex Olree de beste aanvalskansen en hij benutte die optimaal. Een dodelijke mataanval volgde en Jan Rijkse werd zo genadeloos in de pan gehakt.
Onze invalster Marieke van Essen zette de zaken weer recht. Ze won ergens een pionnetje, speelde het verder keurig uit en later in de partij won ze nog een paar pionnen en de kwaliteit. Overtuigende overwinning van Marieke. Maar snel kwamen we weer op achterstand. Mark Mathon maakte de stelling zo snel mogelijk zo gecompliceerd mogelijk, maar verloor zelf het overzicht. Hij had prachtige dingen in gedachten, maar dan moet je wel beginnen bij de eerste zet van de combinatie en niet bij de tweede. Hij vergat zijn paard, dat door een pion aangevallen stond, weg te halen, verloor dat dus en gaf er een zet later nog een extra stuk bij cadeau. Valse start voor onze teamcaptain, volgende keer beter. In de tussentijd had ik zelf remise aangenomen in een stelling waar geen van beiden meer winstperspectief meer had.
Daarmee stond het 1½-2½ en het zag er niet goed voor ons uit. Erik en Henk leken hard naar een remise op weg, Bas stond onder grote druk en heel gedrongen en Peter stond ronduit verloren. De tegenstander van Bas Robben zal bij sommige oudere spelers onder ons wel bekend zijn: Michel Montenegro. Hij heeft vroeger (heel vroeger) bij BSV gespeeld en was toen al een speler die schakers van ons niveau moeiteloos versloeg. Wel, hij is niet slechter geworden. Hij zette Bas Robben al vroeg in de partij met de rug tegen de muur, Bas wist nog best lang stand te houden, maar bezweek toch onder de grote druk. Hier en daar sneuvelde een pionnetje, Michel stoomde op met zijn vrijpionnen en Bas verloor.
Peter Huijser zag dat zijn tegenstander op de damevleugel een overmacht aan pionnen had en alles leek erop dat die pionnen vroeg of laat op zouden marcheren en hem de kop zouden gaan kosten. Maar Peter Huijser is een knokker. Hij knokte zich terug in de wedstrijd, strooide met dreigingen en pakte zijn pionnen weer terug, waarna het ineens weer alle kanten op kon gaan. Voor Peter ging het de goeie kant op. Hij wist zijn tegenstander zelfs gewoon mat te zetten. De zoveelste miraculeuze overwinning van Peter Huijser; hij grossiert erin.
De druk lag toen bij Erik van Elven en Henk Alberts. Eén van hen zou moeten winnen om een matchpunt binnen te halen. Maar bij beiden stond een potremisestelling op het bord. Erik van Elven probeerde in een eindspel met beiden 2 lopers en een hoop pionnen nog wel wat, maar moest toch berusten in een puntendeling. Henk Alberts had een toreneindspel op het bord met beiden een toren en 3 pionnen en zag geen enkele mogelijkheid meer op winst. Merkwaardig genoeg werd zijn remise-aanbod door de tegenstander geweigerd en pas na een uur lang op en neer schuiven met torens berustte hij in de onvermijdelijke remise. . Daarmee verloren we met minimaal verschil, al hadden we nooit echt uitzicht op meer. Ons spel geeft niettemin wel vertrouwen voor het komende seizoen en we zullen best nog wat punten pakken, al zal dat in de volgende wedstrijd (in Dongen tegen DSC 1) bijzonder lastig worden.

De Pion 3 – De Drie Torens 2  3½ – 4½ 
Erik van Elven (1850) – Jan Douwes (1979) ½ – ½
Henk Alberts (1608) – Daniël van Boxtel (1881) ½ – ½
Bas Robben (1556) – Michel Montenegro (1867) 0 – 1
Peter Huijser (1585) – Frank Schouten (1638) 1 – 0
Kees van Hogeloon (1510) – Pieter Priems (1756) ½ – ½
Marieke van Essen (1643) – Cemil Kaya (1488) 1 – 0
Mark Mathon (1501) – Jan Korevaar (1456) 0 – 1
Jan Rijkse (1556) – Alex Olree (1535) 0 – 1