De Pion 3 – De Wolstad 2; niet meer dan een overwinning

Onze Belgische teammaat was voor de eerste ronde verhinderd. Met een team van 10 schaaklustigen, waren dus nog een negental beschikbaar voor de match tegen De Wolstad 2. Door afwezigheid van Ger, Cees en Erik-Jan in het jeugdteam, was Ad Bruijns door ondergetekende beschikbaar gesteld voor het zesde.

Om 12:00 uur was iedereen gearriveerd in Hotel Merks, behalve Erik v. Elven (zoals gebruikelijk). Toen Elfje er was, gingen we richt De Wolstad.

De opstelling van ’t Derde:
1. Marc Naalden
2. Benny Onrust
3. Erik van Elven
4. Jos Kuijpers
5. Arco Schumacher
6. Bart Peeters
7. Ton van der Werf
8. Chris Lambregts

Pa Onrust vroeg zich af waarom z’n Benny op het tweede bord was geplaatst. Jan Rijkse antwoordde correct dat het moeilijk is om van Benny te winnen en die heb je op de hogere borden nodig. Eveneens opvallend in de opstelling is dat ondergetekende zichzelf op bord 7 had geplaatst. In eerste instantie zou ik een observerende rol spelen, door in deze ronde als non-playing teamcaptain te fungeren. Het bleek dat ik toch nodig was, maar om toch een oogje in het zeil te houden, had ik mijzelf met een mindere schaakgod getrakteerd.

Aan mijn linkerhand was Chris Lambregts een keurige pot aan het schaken. Uit de opening kwam hij met een klein plusje, waarna zijn tegenstander een mijn inziens incorrect stukoffer plaatste. In onderstaande stelling was Chris met zwart aan zet en speelde het incorrecte Te8. Het idee achter de laatste zet van wit, De2, was om door middel van Tg3 met zijn dame op de damevleugel binnen te vallen en wat te gaan snoepen. Zo geschiedde het vorenstaande, maar door onderschatting van de vergevorderde zwarte c-pion en ietwat minder spel, moest Rob Leurs zijn toren geven voor de gepromoveerde pion. Ondanks dat het paard van Chris ook tussen zes plankjes moest, gingen er ook genoeg witte pionnen achter het paard aan en kon Chris de winst als eerste incasseren.

XABCDEFGHY
8-tr-+-+ntr(
7+-+-+p+-‘
6-+k+-+-zp&
5zp-+pzP-wq-%
4Pzp-zP-+-+$
3+PzpR+-+-#
2-+P+QzPPzP"
1+-+-tR-mK-!
xabcdefghy

Op het eerste bord was Marc Naalden heel de partij al aan het aanvallen. Ondanks dat hij een kwaliteit had geïnvesteerd in de stelling, zag het er ogenschijnlijk goed uit. Alle stukken van wit waren gericht op de koning en de wolstadse teamcaptain Jaap Weel moest wel een keer breken. Het tegengestelde gebeurde, want Marc wist in lichte tijdnood van zijn tegenstander niet de winst te vinden. Na het afruilen van vele stukken had Marc geen aanval meer over en stond een vol stuk achter en collega teamcaptain mocht een punt voor zichzelf opschrijven. Commentaar van Marc achter was: “Ik kan niet geloven dat die stelling niet gewonnen was”, en die mening deel ik eigenlijk wel met hem. Het is altijd mooi dergelijke aanvalspartijen te volgen, maar helaas weet Marc ze niet altijd, en de laatste tijd te weinig, in winst om te zetten.

Twee seconden na beëindiging van het eerste bord, was het Jos Kuijpers die de handdoek in de ring gooide. Jos had een mooie aanval op de koningsstelling van zijn tegenstander, maar door stug verdedigingen zag het er niet naar uit dat de investeringen van Jos zich terug zouden verdienen. Na het afruilen van vele stukken op de koningsvleugel van Johan de Kok, kwam daar geen voordelige stelling uit voor de met zwart spelende telg uit de beruchte Kuijpers-familie. Na het missen van remise, door eeuwig schaak, was de aanval overgenomen door Johan. Met een paar krachtzetten werd de tweede nul voor ons een feit.

In een niet al te comfortabele 2-1 achterstand, kwam Bart Peeters met de vraag of hij remise mocht aannemen. De stellingen van Benny Onrust, Erik van Elven, Arco Schumacher en mijn persoontje waren allemaal in ons voordeel. Het oordeel om remise aan te bieden liet ik daarom geheel aan hem over, mede omdat ik zijn kwaliteiten beter acht dan van zijn tegenstander (zie mijn partij van vorig jaar bij “partijen”; Elzerman – Werf).

Op het tweede bord speelde Benny Onrust met zwart tegen Maarten Werkhoven. In een voor hem bekende opening, welke hij ook tegen mij reeds gespeeld heeft, kwam hij redelijk gelijkwaardig te staan. Met degelijk spel kwam Benny een pion voor en even later werd deze pion zelfs in een kwaliteit omgezet. In onderstaande stelling bevindt zwart zich in een gewonnen stelling. Benny wikkelde het eindspel af met een pion voorsprong en dacht gewonnen te staan, maar Maarten wist door oppositie te nemen een halfje binnen te slepen.

XABCDEFGHY
8-tr-+-+k+(
7+-+-+p+p’
6-+-+-zpp+&
5zP-+-+-+-%
4K+-+-+-+$
3+-+R+-+-#
2-+-sN-zPPzP&quot
1+-tr-+-+-!
xabcdefghy

Door tijdnood heb ik de partij van Arco Schumacher en Erik van Elven in de beslissende fase niet gevolgd. Arco wist in de opening een stuk in te sluiten van zijn tegenstander en uiteindelijk wist hij deze ook te winnen. Geruime tijd stond hij wel een stuk voor, maar kon er eigenlijk ook niet veel mee. Stug doorschaken en alles afruilen was het uiteindelijk Arco die een punt mocht opschrijven. Erik kwam heel slecht uit de opening en had een enorme achterstand in ontwikkeling. Een aantal stukken van Paul van Duijnhoven werden teruggedrongen, maar door een mindere voorzetting ging er ineens een stuk van de zwartspeler van het bord. Erik had veel last van de slecht geventileerde ruimte en de daaruit logischerwijs voortvloeiende hitte. Gelukkig had Erik genoeg tijd en kon af en toe een fris luchtje scheppen in de moderne industriestad Tilburg. Voor Erik konden we ook een punt opschrijven.

In een mishandelde caro-kann kreeg Erik de Gier geen kans meer om zijn loper van c8 in het spel te brengen, nadat hij op zet vier Pd7 speelde. De gehele partij stond Erik onder druk en kon hij geen stukken verzetten. Ton van der Werf hield bewust alles op het bord en bleef de druk opvoeren. De beide torens van mijn tegenstander zijn niet van hun plaats gekomen en ook de loper van c8 heeft op d7 geen nuttig werk weten te verrichten. Met nog ieder 4 minuten op de klok gaf Erik de partij op zet 31 op. Met zet 31. Dh5+ werd het snel mat. De partij is na te spelen onder “partijen”.

Bart Peeters was de laatste die nog bezig was, ondanks dat hij enige tijd geleden al een remiseaanbod had gedaan. Bart had in de opening een betere stelling kunnen bereiken, aldus Jos, maar kwam in de verdrukking te staan. In de slotstelling kon de tegenstander een kwaliteit winnen. Bart zou dan een pion meer hebben, een betere stelling, maar een kwaliteit minder. Gezien deze ontwikkelingen en het feit dat de laatste partij niet meer ter zake deed, werd door Bart wederom een remiseaanbod gedaan en deze werd dit keer wel aangenomen.

Met een ratingverschil van meer dan 100 punten in ons voordeel en het zelfde resultaat van ’t vierde van vorig jaar in het achterhoofd, was de 5-3 niet meer dan een (match)overwinning.

De Pion 3	5 – 3	De Wolstad 2
Marc Naalden	0-1	Jaap Weel
Benny Onrust	½-½	Maarten Werkhoven
Erik van Elven	1-0	Paul van Duijnhoven
Jos Kuijpers	0-1	Johan de Kok
Arco Schumacher	1-0	Andries Höhner
Bart Peeters	½-½	Jaap Elzerman
Ton van der Werf	1-0	Erik de Gier
Chris Lambregts	1-0	Rob Leurs