De Pion 2 struikelt over jeugdig DSC 5

Wel even wennen… Vorig seizoen gingen we naar Dongen om tegen DSC te spelen. Nu moesten we naar Delft om het tegen DSC op te nemen. Het was dan ook een ander DSC. Niet de Dongense SchaakClub, maar de Delftse SchaakClub. Een tegenstander waar we nog nooit eerder tegen speelden, maar dat geldt voor bijna alle tegenstanders in onze klasse.
DSC 5 (met enige weemoed denken we terug aan de tijd dat we zelf nog zoveel externe teams hadden, zo gek lang is dat nog niet geleden) is een team met veel jeugdspelers. Spelers met lage rating, maar stiekum toch gewoon heel goed. Mogelijk linke soep, dus. Of viel het toch wel mee? Daar zag het aanvankelijk wel naar uit. Patrick Lubbers overliep vrij eenvoudig zijn tegenstander en scoorde het eerste volle punt. Patrick Heijnen had het tegen een piepjong manneke bijzonder lastig, maar wist in het eindspel de winst toch over de streep te trekken. Daarvoor was hij naar eigen zeggen een paar keer bijzonder goed weggekomen, dat wel. Anthony Snijders belandde in een potremisestelling en pakte zo ook nog een half punt mee, met een 2-0 voorsprong mooi meegenomen. Zo was het ineens 2½-½ voor De Pion 2 en zag het er heel goed uit voor ons. What could possibly go wrong?
Wel, vanaf dat moment zo ongeveer alles. Theo Potjes was in jeugdige onbezonnenheid volop ten aanval getrokken, offerde een stuk en wilde zo zijn jonge tegenstandster van het bord blazen. Dat lukte niet. Het meisje bleeft uiterst koelbloedig, gaf geen krimp en verdedigde alles nauwkeurig. Theo’s aanval mislukte, hij bleef een stuk achter en verloor. Bas Robben speelde een beresterke partij op het 2e bord tegen een stevige tegenstander (rating 1838), maar naderde tijdnood, moest sneller zetten en kwam op het bord in de problemen. Uiteindelijk ging Bas door de vlag en was het afgelopen.
Mijn eigen partij ging behoorlijk op en neer. Ik kwam in eerste instantie wat onder druk, maar wist me daar onderuit te spelen en stond ineens helemaal niet slecht. Met een schijnoffer wist ik ook nog 2 pionnen te veroveren en even leek het kat in ’t bakkie. Alleen stonden mijn stukken even wat ongelukkig en lanceerde mijn tegenstander een gevaarlijke aanval op de koning. Toen ik die dacht te hebben geneutraliseerd had ik ineens een ander probleem: een vijandelijke pion die wel heel snel naar de onderste rij liep. Met kunst- en vliegwerk wist ik die pion te veroveren en even was ik opgelucht. Heel even… Een zet later stond ik mat. De enige manier om dat te voorkomen was overigens om hem een dame te laten halen en dan had ik één of twee zetten later alsnog mat gestaan.
Henk Alberts gaf ons weer even hoop, hij haalde wel nog een punt binnen. In een toreneindspel had hij 2 pionnen meer en hoewel die pluspionnen geïsoleerde dubbelpionnen waren was dat genoeg voor winst.
Met 3½-3½ waren nu de ogen gericht op onze voorzitter Ad Bruijns. Ook Ad trof (op bord 1) een zeer sterke tegenstander (rating 1953), maar niettemin wist Ad lang goed partij te geven. Langzamerhand kreeg zijn tegenstander toch een paar kleine voordeeltjes, de tijd tikte intussen ook al behoorlijk hard weg en in een poging nog wat te redden raakte de dame van Ad ingesloten en moest hij in een nederlaag berusten. Zo verloren we met 4½-3½ en hoewel de nederlaag klein was viel er eigenlijk niks op af te dingen. Mijn voorspelling is dat DSC 5 nog heel ver gaat komen dit seizoen en serieus gaat meedoen voor het kampioenschap.

DSC 5 – De Pion 2 3½ – 4½

Sicco Verwer (1953) – Ad Bruijns (1690) 1 – 0
Arjan Drenthen (1838) – Bas Robben (1512) 1 – 0
Timo Vesters (1510) – Henk Alberts (1532) 0 – 1
Ariël Simon Sabsay (1510) – Kees van Hogeloon (1478) 1 – 0
Jaap de Koster ( – ) – Patrick Lubbers ( – ) 0 – 1
Oscar Verwer (1276) – Anthony Snijders (1437) ½ – ½
Lina el Khaddari ( – ) – Theo Potjes (1385) 1 – 0
Abel Drenthen (1064) – Patrick Heijnen (1323) 0 – 1

Inmiddels staat er ook reeds een uitgebreid verslag van deze wedstrijd op delftseschaaksite.nl