De Pion 1 onthoofdt LSG 2, maar dat blijkt niet genoeg

Vandaag stond in klasse 2C de wedstrijd op het programma die aan het begin van de competitie door velen zou worden gekenschetst als de mogelijke strijd om het kampioenschap. Aan het begin van de vierde ronde was dat echter geheel anders zoals Charles Kuijpers in zijn openingswoord fijntjes opmerkte. In een volzin die door diverse tangconstructies die naadloos in elkaar overgingen als leek het opzet van de spreker waardoor het gehoor de draad geheel kwijtraakte doch de spreker als een van de weinigen niet, sprak hij van een beladen wedstrijd, niet alleen omdat hij bij zijn vertrek in 1986 uit Leiden voorzitter van LSG was, maar ook omdat de beide teams in tegenstelling tot de verwachtingen vooraf slechts in de grauwe middenmoot vertoefden waardoor er in de wedstrijd het nodige op het spel stond. En zo besloeg deze volzin vele regels. Helaas miste de spreker vermoedelijk nog in de ban van de tang vervolgens een uitgelezen kans om de LSG-er met de prachtige achternaam Roosendaal publiekelijk te huldigen met het heuglijke feit dat deze vandaag jarig was. Dat doen we dus maar als mosterd na de maaltijd in dit verslag.
Wedstrijdleider Gerard Kool, een van de sterkst schakende wedstrijdleiders van Nederland, loste vervolgens het startschot voor een spannende wedstrijd na de mededeling dat hij alleen een collectief afgaan van de mobieltjes zou pardonneren.
Opvallend was dat op vele borden vrij onorthodoxe openingen verschenen. Dat is toch veel leuker dan het op het bord kwakken van 20 zetten openingstheorie, zoals dat tegenwoordig maar al te vaak geschiedt.
De resultaten kwamen al snel. De wedstrijd was zelfs al rond half vijf afgelopen, vermoedelijk een record in de geschiedenis van het eerste team.
Op bord 8 speelde David DuPont met wit tegen mijn oude schaakvriend Henk van Putten. Al vrij vroeg in de wedstrijd stelde David aan zijn teamleider de vraag of hij een remiseaanbod mocht aannemen. Ofschoon er nog weinig tekening in de strijd op de overige borden was, werd dat geaccepteerd, omdat Charles de ijzingwekkende schaakkracht van Henk uit vroeger tijden nog kende.
Daarna nam De Pion een voorsprong. Op het tweede bord speelde Stefan Docx met wit een prima partij. Hij veegde Albert Termeulen met een pionoffer gevolgd door een paardoffer van het bord, toen de LSG-er halsstarrig weigerde zijn stukken te ontwikkelen. De zwarte koning werd door de vijandelijke dame in combinatie met beide lopers de geheel lege damevleugel op gejaagd. Albert stond zijn tegenstander zeer sportief toe de matzet uit te voeren. Dat zie je niet vaak.
Niet veel later viel de tweede remise. Jan Schuurmans speelde op bord 6 met wit een tamme opening tegen de jarige Job alias Chris. Zwart egaliseerde gemakkelijk doch na ruil van de lichte stukken restte een stelling waarin aan beide kanten niets te bereiken viel.
De gelijkmaker voor LSG kwam van de hand van Gerrie Bloothoofd, die op bord 7 met wit tegen Robert Schuermans de scherpe Spanjaard adequaat behandelde en een sterke aanval op touw wist te zetten. In het verre middenspel stond de koning van Robert geëxponeerd op d6, en er ontstond letterlijk een kruisvuur van witte stukken rond de koning. Robert miste naar eigen zeggen een remisecombinatie en stond toen te veel materiaal achter.
Onze Zwitserse Belg Andy Baert, die dus gewoon gisteravond 850 km reisde om vandaag zijn partij te kunnen meeblazen (waarvoor hulde!) had zijn dag niet. In een Siciliaan met 2. c3 speelde Robert Straver met wit een voortreffelijke partij. Andy had moeite om loper c8 in actie te krijgen. Dat duurde zolang dat wit zijn ontwikkelingsvoorsprong kon omzetten in aanval. Nadat Andy noodgedwongen zijn dame had geofferd, stortte zijn stelling in tijdnood geheel in.
LSG liep uit naar 2-4 door een zege van Martin Roobol op bord 4 met zwart. Thierry Penson pakte een Pirc-achtige opzet van Martin agressief aan zonder dat zulks veel opleverde. De zwartspeler counterde bekwaam en kreeg de overhand. Thierry geraakte in grote tijdnood, wat overigens gelet op de snelschaakkwaliteiten van Thierry geenszins onrustbarend is. Martin die overigens zelf ook een tijdnoodjunk is doch in deze partij nog ruim voldoende tijd had, speelde een slimme lokzet, waarna de witte koning midden op het bord mat werd gezet toen wit een kwaliteit dacht te winnen.
De partij op het derde bord van Jan van Mechelen met zwart bleek achteraf van vitaal belang te zijn. Jan vroeg op enig moment aan teamleider Charles of hij remise mocht aanbieden, doch dat werd hem verboden gezien de stand van de wedstrijd op dat moment. Bovendien was de witveldige loper van Jan veel sterker dan de zwartveldige loper van Sven Bakker. Ofschoon het er soms enigszins griezelig uitzag voor zwart, hield Jan in gierende tijdnood van Sven het hoof koel en strikte de witte koning in een matnet.
De partij op het eerste bord moest de beslissing brengen. Stefan Colijn met zwart investeerde evenals zijn tegenstander Raoul van Ketel zeer veel tijd in de openingsfase van een geweigerd damegambiet met een snel g2-g4. De partij ontwikkelde zich dynamisch terwijl de tijdsdruk op beide spelers lag. De spreekwoordelijke handigheid van Stefan bij versneld tempo bleek ook hier weer. Hij wist Raoul met grote snelheid steeds voor problemen te plaatsen, en deze bezweek daaronder. Stefan won een stuk, en na reconstructie van de partij na de eerste tijdcontrole bleken er 44 zetten te zijn gedaan. Het was meteen over.

En zo werd het een gelijkspel in een spannende wedstrijd. Een rechtvaardige uitslag, al is daardoor een rol van betekenis voor beide teams in klasse 2C voorlopig niet aan de orde.

1. Stefan Colijn (2320) – Raoul van Ketel (2247) 1 – 0
2. Stefan Docx (2424) – Albert Termeulen (2111) 1 – 0
3. Jan van Mechelen (2183) – Sven Bakker (2215) 1 – 0
4. Thierry Penson (2177) – Martin Roobol (2323) 0 – 1
5. Andy Baert (2150) – Robert Straver (2082) 0 – 1
6. Jan Schuurmans (2094) – Chris Roosendaal (2118) ½ – ½
7. Robert Schuermans (2074) – Gerrie Bloothoofd (2043) 0 – 1
8. David DuPont (2036) – Henk van Putten (2092) ½ – ½