Benauwd gelijkspel tegen Caïssa 2
Vandaag kregen we het tweede team van de zeer grote en sterke vereniging Caïssa uit Amsterdam op bezoek. Deze club heeft als enige maar liefst vijf teams in de KNSB-competitie, waarvan twee in de eerste klasse.
De wedstrijd begon ongeveer 20 minuten te laat omdat de wedstrijdleider de zegeningen van het openbaar vervoer over zich uitgestort kreeg. Een forse vertraging was zijn deel.
De wedstrijd zelf was voor beide teams erg belangrijk om het degradatiespook vooralsnog op afstand te houden. Daags voor de wedstrijd had Rogier van Loon zich ziek gemeld.. Zijn plaats werd ingenomen door de dus toch weer playing captain.
Voor Caïssa begon de wedstrijd ongelukkig omdat tweedebordspeler Ron Hoffman niet kwam opdagen. Voor Stefan Colijn kon dan ook om 13:00 u. een punt worden bijgeschreven na een partij die met de krachtige openingszet identiek was aan een befaamde partij Fischer-Panno.
Daarna kabbelden de partijen vrij rustig voort.
Na enkele uren spelen achtte teamleider Charles Kuijpers (met al voor de derde keer zwart) op bord 9 met het oog op de niet ongunstige stellingen op de overige borden de tijd en de stelling rijp voor een remiseaanbod. Tegenstander Ridens Bolhuis kon het gezien de stelling niet weigeren.
Niet veel later viel eenzelfde uitslag op het tiende bord waar Eric van Loon erg goed stond, maar bijna letterlijk van het bord werd geblazen door zijn voortdurend en hevig hoestende tegenstander. Eric – en hij niet alleen- vond het nogal storend en berustte daarom maar snel in remise.
Daarna kwam Caïssa op gelijke hoogte. Pim Eerens had op bord 6 met wit een veelbelovende stelling opgebouwd en dacht zijn spel te bekronen met een mooi uitziend kwaliteitsoffer waardoor hij een prachtig paard op d6 kreeg. Zijn tegenstander Said Becic counterde echter sterk en trok de partij naar zich toe.
Het Pionleed werd nog groter doordat Ludo Tolhuizen met wit op bord 4 na een positionele opening werd verrast door een tactisch grapje van Elwin Osterwald. Ludo nam een stukoffer niet aan waarvan achteraf bleek dat het prima had gekund. Toen Ludo niettemin duidelijk voordeel had greep hij in een lastige stelling mis en zag een dubbelaanval over het hoofd. En zo stond De Pion ineens achter met 2-3.
Een blik op de overige stellingen leerde dat het moeilijk zou worden een matchpunt veilig te stellen. En dus kregen Andy en Robert van de teamleider de opdracht om geen remise aan te bieden of te aanvaarden.
Onze kopman Stefan Docx speelde op het eerste bord een boeiende partij tegen Hugo van Hengel die eerder dit seizoen een plusremise tegen Jan Timman bij kon schrijven. Na een complex middenspel in een Siciliaan, gekenmerkt door opmarcherende pionnen op de koningsvleugel van wit en een thematische reactie van zwart in het centrum, resteerde een eindspel van toren en paard plus vier pionnen van wit tegen toren plus loper plus vier pionnen van zwart. De loper van Stefan was superieur aan het paard, doch Van Hengel verdedigde ondanks de sterke tijdsdruk taai. Uiteindelijk kwam er een toreneindspel met aan beide kanten twee verbonden vrijpionnen (a-b versus e-f) op het bord, waar die van Stefan net iets harder liepen.
Intussen had David Du Pont met wit op bord 8 tegen Hajo Jolles in een soort Benkö een riante stelling bereikt en trok ten aanval op de koningsvleugel. David werd echter verrast door een sterk kwaliteitsoffer op f3 van zijn tegenstander waarna hij besloot om fors materiaal in de aanval te investeren. Die sloeg echter niet door waarna de vlag moest worden gestreken.
Op het derde bord speelde zich een traag loopgravengevecht af tussen oudgediende Piet van der Weide (in het grijze verleden enkele malen deelnemer aan het NK) en Thierry Penson. Piet kreeg enig ruimtevoordeel en leek rustig aan een sterke aanval te kunnen bouwen. Thierry was echter zoals altijd vindingrijk in lichte tijdnood en egaliseerde de stelling.
De hoop van de Pionezen was gevestigd op Andy Baert. Andy had een bijzonder lastige partij en kreeg in mindere stelling (een opengebroken koningsstelling en een minuspion) van teamleider Charles de schier onmogelijke opdracht op winst te spelen. Met uitstekend spel lukte dat Andy ook. Zijn stukken drongen de witte stelling binnen, en ondanks taai verzet hield Paul Schipper het niet droog. En zo was het 4 ½ – 4 ½ .
Aan Robert Schuermans was de schone maar lastige taak een matchpunt binnen te halen. Na de opdracht van Charles om geen remise te maken was Robert bijna te ver gegaan. Hij belandde in een eindspel met gelijke lopers waarin zijn koning zeer slecht stond. Met gepointeerd spel wist Robert echter ondanks een minuspion binnen de remisemarge te blijven. Ofschoon tegenstander Albert Riemens het (terecht) lang probeerde gaf Robert geen krimp.
En zo eindigde deze vierpuntenwedstrijd in een benauwde puntendeling hoewel er wellicht meer in heeft gezeten.
1. Stefan Docx (2388) – Hugo van Hengel (2178) 1 – 0
2. Stefan Colijn (2242) – N.O. 1 – 0
3. Thierry Penson (NC) – Piet van der Weide (2172) ½ – ½
4. Ludo Tolhuizen (2180) – Elwin Osterwald (2172) 0 – 1
5. Andy Baert (2185) – Paul Schipper (2154) 1 – 0
6. Pim Eerens (2150) – Said Becic (2163) 0 – 1
7. Robert Schuermans (2146) – Albert Riemens (2103) ½ – ½
8. David Du Pont (2043) – Hajo Jolles (2138) 0 – 1
9. Charles Kuijpers (1969) – Ridens Bolhuis (1999) ½ – ½
10. Eric van Loon (1935) – Herre Trulillo (1932) ½ – ½