Zware nederlaag 1e tegen Stukkenjagers 1
In de derde ronde moest het eerste tegen Stukkenjagers 1, een van de topteams in Klasse 1B: gemiddelde rating 2292 (daar komt alleen Stefan Colijn boven uit; onze nummer twee, Alik, heeft 2241) en hun zwakste speler zit met zijn rating nog 34 punten boven ons gemiddelde. Dat beloofde weinig goeds, en dat bleek ook.
Stefan had vooruit gespeeld tegen Nederlands kampioene Anne Haast, die in het Europees kampioenschap van dames landen teams mee moest spelen. Naar verluidt was het een lange partij die Stefan uiteindelijk had verloren.
Teamleider Ger Ijzermans had een luxe probleem – teveel mensen die wilden spelen. Ondergetekende had zich aangeboden om alleen aanwezig te zijn om het verslag te schijven. Toen ik rond kwart voor twee binnen kwam baarde Alik’s stelling me al de nodige zorgen: minder ruimte, zwakke pionnen, open lijn voor de tegenstander.. Lars Vereggen kon Alik’s minieme kansen tegen de koning eenvoudig neutraliseren, en na dameruil restte een hopeloos eindspel. Jan van Mechelen had een heel interesssante Engels-achtige partij. Jan had zijn zwartveldige loper tegen een paard moet ruilen, maar zwart had een zwakke pion op c6 had en een benauwd staande dame. Na dameruil sloeg Jan met de voor hand liggende toren terug, waarna Niek Bijlsma zich met een gewiekst schijnoffer uit de problemen kon redden – Jan had gedacht dat tenminste een van zijn twee mogelijke voortezettingen goede kansen zou bieden, maar nee – remise dus. Na afloop waren beide spelers het erover eens dat terugslaan met de andere toren Jan duideliik voordeel zou hebben opgeleverd. Cees IJzermans had na de opening een wat gedrongen maar solide stelling. Nadat hij ten onrechte f4 had toegelaten, counterde hij met …d5, maar die pion werd zwak en ging een paar zetten later met dameruil de doos in. Daarna was het voor Jasper Beukema niet moeilijk meer. Robert Schuermans had na een avontuurlijk opening die hij goed kende op verrassende wijze een pion geofferd voor een open h-lijn. Mat Nabuurs gaf die pion wijselijk terug en wikkelde af naar een eindspel waar hij de h-lijn hoopte over te nemen. Dat lukt niet, en remise was de logische uitslag.
Zo was om 16 uur de stand 4-1, en uit de resterende stellingen zouden we naar mijn inschatting misschien ½ of 1 punt halen, maar zeker niet meer.
Jordy Schouten had tegen het Engels agressief tegengespeeld, maar zijn centrum bleek eerder zwak dan sterk. Cor van Dongen liet Jordy in tijdnood wat terugkomen, maar deed toen een paar prima zetten waarna – ook in de analyse – Jordy’s stelling veel moeilijker was dan je zo zou denken. Het was dan ook niet verwonderlijk dat er in tijdnood iets misging. Pim Eerens had al snel een eindspel met een lelijke dubbele c-pion, maar actieve stukken en het loperpaar. Waarschijnlijk had hij die activiteit moeten gebruiken om naar een remise-achtige stelling af te wikkelen. Toen Pim dat bewust had nagelaten, werd zijn activiteit steeds minder, terwijl zijn pionnen zwak bleven. Tijmen Kampman speelde het eindspel netjes uit. Een van de leukste partijen, en de enige waarbij ik hoop had gehad op een overwinning, was die tussen Herman Grooten en Mark Smits. Via een Konings-Indische Averbach variant werd het een soort Wolga gambiet waar Mark de witte dameloper te pakken wist te krijgen en goede compensatie had. Mark had daarvoor wel met h5 zijn koningsvleugel moeten verzwakken, wat Herman gebruikte om met g4 tegenkansen te krijgen. Lange tijd leek het alle kanten op te kunnen, maar na de tijdcontrole bleken de twee witte torens + 3 pionnen beter dan zwarts dame + 2 pionnen. Een interessant gevecht!
Zo waren er bij een 7-1 achterstand nog twee partijen bezig. Bas de Feijter was na een moeilijke Konings-Indische partij een pion achter geraakt. Het eindspel was nog moeilijk genoeg. In de analyse werden (na het nodige proberen) nog goede verdedigingsmogelijkheden gevonden. In de praktijk werd afgewikkeld naar een toreneinspel dat door Mees van Osch na lang zwoegen werd gewonnen. Als laatse was Anthony Cristian Mitran bezig. Hij had geruime tijd een pionnetje meer, waar Mark Haast meer dan voldoende compensatie had. Anthony Cristian wist zwart’s activiteit prima te neutraliseren en probeerde in het toren einspel, nog steeds met pluspion, op winst te spelen. Zwart stond echter actief genoeg, en was er als de kippen toen Anthony Cristian te ver ging in zijn winstpogingen. Erg jammer voor onze jongeling, hij had prima gespeeld en zou een remise dik hebben verdiend. Aan de andere kant: zijn wil om te winnen verdient alle respect!
Een 9-1 nederlaag, ik kan me niet herinneren wanneer ons dat eerder gebeurd is.. Snel vergeten maar en op naar de volgende ronde. Daar wacht ons Venlo, een op papier gelijkwaardige tegenstander die alle drie de wedstrijden heeft verloren. Ik ben benieuwd!