De Pion 3: het verhaal van David tegen Goliath

Voor De Pion 3 is dit seizoen zowat elke wedstrijd een strijd tussen David en Goliath, met De Pion 3 in de rol van David. En anders dan in de bijbel levert een strijd tussen David en Goliath in de praktijk toch meestal een nederlaag op voor de kleine David. En dat geldt ook voor de dappere strijders van ons 3e en zeker ook voor de wedstrijd tegen WLC 2. Iedereen dapper gestreden, uitstekend geschaakt, maar aan het eind van de middag stond er toch een 7-1 nederlaag op het wedstrijdformulier.

Dat lijkt op een afgang, maar gezien het spel kon iedereen toch met opgeheven hoofd onze schaakarena The Black Horse verlaten. Nou ja, iedereen op één na dan. Ik had zelf een off-day en bakte er helemaal niks van. Ik stond al duidelijk minder toen ik met een paar baggerzetten mijn eigen doodvonnis tekende en kon als eerste opgeven. Ik speelde net zo goed als het Nederlands elftal tegen Bulgarije en was als onze bondscoach. Blind.
Imad Abou Dehn pakte flink uit. Hij speelde zijn tegenstander finaal van het bord met fraai aanvalsspel. Als enige van ons lijkt Imad zich de laatste tijd prima op z’n gemak te voelen in de 1e klasse. Dankzij Imad stonden we op 1-1 voor de rest zag het toen helemaal niet zo slecht uit. Hing er een stunt in de lucht?
Nee dus. Het ging overal alsnog mis. De tegenstander van Jan Rijkse had de kwaliteit tegen een pion geofferd, kreeg daardoor beter spel en Jan moest noodgedwongen de kwaliteit terug offeren. Een moeilijk te verdedigen dubbelpion deed Jan de das om. Jacques Smits bood heel lang uitstekend partij, maar een penning werd hem fataal. Henk Alberts en zijn tegenstander speelden een soort hotseknotsbegoniaschaak, wat nauwelijks te volgen was, maar waarbij Henk wel met een pionnetje minder uitkwam. In het eindspel gaf dat de doorslag.
Op dat moment stonden we met 4-1 achter en dat bracht Mark Mathon in een lastig parket. Mark had tot dan toe een prachtige partij met wederzijdse kansen gespeeld, stond wel wat beter, maar niet genoeg voor de winst. Remise was een zekere teamnederlaag, dus speelde Mark alles of niets in een poging toch het volle punt binnen te harken. Maar als je in een partij waar de winst net niet in zit toch de winst probeert te forceren… dan krijg je meestal het lid op de neus (rare uitdrukking, trouwens). Zo ook nu: Mark verloor.
Hans Ravestein leek op een onvermijdelijke remise af te stevenen. Toen het 5-1 voor WLC stond kon hij dat rustig aanbieden, maar zijn tegenstander sloeg het af. Hans had op het bord geen enkel probleem, maar stond wel aanzienlijk slechter in tijd. Zijn tegenstander speculeerde erop dat Hans in tijdnood kwam en daar de fout in zou gaan en dat gebeurde ook. Een foute zet in tijdnood en Hans stond ineens mat. Daar zit je dan een hele middag voor te ploeteren.
Ad Bruijns trof op bord 1 de sterkste tegenstander: Ingeborg Jansen met een rating van 2028. Niettemin bood Ad prima partij en bleef de stelling heel lang gelijkwaardig. Maar toen liet Ingeborg zien waarom zij een rating van boven de 2000 heeft. Een verrassend kwaliteitsoffer leverde haar een vrijpion op die zo sterk was dat het haar de winst opleverde.
Eindstand dus maar liefst 7-1 voor WLC 2, die overigens nog volop in de race is voor de 1e plaats. Wij kunnen ons nog handhaven als we de laatste wedstrijd winnen van BSV 2, maar dat zal heel lastig worden. Van de andere kant: we verheugen ons er eigenlijk al op om volgend seizoen weer in de 2e klasse tegen gelijkwaardige tegenstanders te spelen. Maar expres verliezen van BSV? Nee, dat gaat ons toch ook weer te ver.

De Pion 3 (1603) – WLC 2 (1792)

Ad Bruijns (1699) – Ingeborg Jansen (2028) 0 – 1
Henk Alberts (1653) – Henny Wilbrink (1800) 0 – 1
Kees van Hogeloon (1518) – Leo van IJzendoorn (1735) 0 – 1
Jacques Smits (1639) – Jasper Krenning (1786) 0 – 1
Imad Abou Dehn (1689) – Pierre Buijs (1772) 1 – 0
Hans Ravestein (1497) – Piet Koster (1814) 0 – 1
Mark Mathon (1549) – Hans Baijens (1706) 0 – 1
Jan Rijkse (1563) – Dannie Beijk (1693) 0 – 1