Genieten in Sas van Gent?

11 maart gaat de boeken in als een van de eerste lente-achtige dagen van 2017. Het weer was prima, Ted had dat al bedacht en zat bij de McDonald’s een sigaar te roken en even voor 11.30 kwam Paul naar buiten met een ijsje in zijn hand. Genieten! Het zal die middag op het schaakbord ook wel genieten worden, toch? We mochten namelijk richting het Zeeuwse, Sas van Gent om precies te zijn. Daar speelden we tegen HWP Sas van Gent 4, de nummer laatst van onze klasse, winnen moet dus kunnen. Maar of we ook echt genoten, leest u hieronder.

Uw verslaggever had nog nooit in Sas van Gent geschaakt, maar was aangenaam verrast dat het meesterklasse-team van HWP Sas van Gent in dezelfde zaal speelde. Dat is weer eens een andere setting om je zaterdagcompetitie af te werken. Wie weet wat voor inspiratie dat opleverde voor ons. Bij Ted hielp het niet echt, met de witte stukken zat hij maar wat te prutsen, kwam niet lekker uit de opening en eigenlijk zat er de hele partij niet veel in. Zijn tegenstander, Rudi Pauwels, besloot om voor eeuwig schaak te gaan (een koning op h1 van Ted, paard dat naar f2 gaat en een loper op dezelfde diagonaal van Rudi, dan snapt u vast en zeker hoe de eeuwig schaak werkt).

Ook bij Eric zat het deze keer niet echt mee. De eerste zetten waren prima, maar rond zet tien begon het wat moeizamer te verlopen. Eric koos voor een opzet zonder te rokeren en dat gaf enkele kansen aan zijn tegenstander, De Wolf (ik ben er nog steeds niet uit of het Cees of Kees is, volgens de KNSB is het Kees, maar het is Cees…). De Wolf koos echter niet voor de goede voortzetting waardoor het voordeel van zijn stelling wat minder werd.

De zet die gevonden had moeten worden was g5, bijvoorbeeld in bovenstaande stelling, maar ook hiervoor al en hierna. Gelukkig voor ons werd dat niet gedaan. Toen dame-afruil onvermijdelijk werd, was de vrede snel getekend.

Ondertussen stonden René, Paul en Benny al redelijk tot goed, ook Joris zat lekker te spelen. De risicoborden waren die van Ngo Hin en mij. Het ging eerst mis bij Ngo Hin. In de opening koos Ngo Hin ervoor om het Marshallgambiet toe te laten in de hoop dat zijn tegenstander het minder goed kende. Dat bleek ook zo, maar het verraderlijke gambiet is lastig spelen voor zwart. Toen Ngo Hin voor het verkeerde plan koos, stortte zijn stelling langzaam in elkaar. Daar wist Gert van Rij optimaal van te profiteren. 

Paul zette zijn favoriete Frans neer op het bord en kreeg al heel snel het initiatief in handen tegen Philip de Vroe. Toen Philip besloot een stuk enkele zetten in te laten staan, maakte Paul daar handig gebruik van om een kwaliteit te ontfutselen. Het was vervolgens een kwestie van uitspelen en dat kun je wel aan Paul toevertrouwen. Paul komt op stoom!

De schrijver van dezes, merkwaardig eigenlijk omdat we altijd de regel hebben van degene die als eerste klaar is schrijft het verslag, maar of Ted of Eric als eerste klaar was, is niet helemaal duidelijk geworden. Dan offer je jezelf maar op. En over jezelf opofferen gesproken, wat deed ik op het vierde bord? Met een score van ½ uit 6 partijen, werd het maar eens tijd mezelf strategisch op een hoger zwart bord neer te zetten. Tegen Johan de Zwart kwam ik best redelijk uit de opening, de partij werd pas interessant toen Johan voor de koningsaanval ging, daardoor werd een pion op e6 zwak, maar daar wist hij niet van te profiteren. In onderstaande stelling was de laatste kans tot groot voordeel:

Pc7! Een soort van dubbele aanval, op de toren en op de resterende velden van mijn dame. Met meer geluk dan wijsheid, kwam ik onder de druk uit doordat Pg5 werd gespeeld. Met enkele handige zetten leek ik zelfs nog winstkansen te hebben, maar een gemiste tussenzet gaf Johan eeuwig schaak. Remise was meer dan vooraf verwacht.

René mocht het weer bewijzen op het achtste bord. Door wat invallers, bleek het meer een geval van moeten. Hij speelde tegen Martin Stam en deed dat niet onverdienstelijk. In deze stelling werd de partij definitief beslist:

Met tweemaal slaan op c4 gaf René een tweetal stukken voor een toren en een pion, maar kreeg vervolgens wel ijzersterke pionnen in het centrum. Dat wist René prima af te ronden.

Dan onze kopman, Benny heeft het laagste bordgemiddelde, die ditmaal op het derde bord mocht spelen, de reden leest u verderop. Benny speelt onverstoorbaar, zet zijn stukken neer zoals het hoort, zoekt een zwakte en bouwt dat uit. Hij won een pion en dan kun je het punt bijna zeker opschrijven. Zo ook ditmaal tegen Adrie den Hamer, hij speelde de betere stelling prima uit.

Joris mocht het deze ronde proberen op het eerste bord. Hij had, achteraf als grap, te kennen gegeven het wel te willen proberen tegen Marnix van der Zalm. De teamcaptain doet niet aan grappen. De verwachting was dat Marnix aan het eerste bord zou plaatsnemen, en zo geschiedde. Joris speelt een uitstekend seizoen en ook deze partij liet hij zien dat hij met sprongen vooruit is gegaan. Hij verloor onderweg wel wat pionnen, maar wist in onderstaande stelling ook weer een pion terug te winnen.

Txf5 werd gespeeld door Joris, de toren slaan kan niet vanwege eeuwig schaak, dus koos Marnix voor Tc1. Achteraf bleek dat ook tot remise te kunnen leiden: Txf7 met eeuwig schaak tot gevolg. Helaas niet helemaal kunnen overzien, dus durfde Joris het niet aan. Het eindspel wat nog volgde, wist Marnix door goede samenwerking van zijn dame en toren winnend af te ronden. Helaas!

Maar wat heeft dit alles tot gevolg voor de stand? Als u goed heeft geteld, zijn we tot 4½ bordpunt gekomen. Dat betekent dat we de matchpunten binnen hebben gehaald. Hieronder de gedetailleerde uitslagen:

T	HWP Sas van Gent 4	1848	De Pion 2	1918	3½	4½
1.	Marnix van der Zalm	2084	Joris Kok	1891	1	0
2.	Gert van Rij	1923	Ngo Hin Cheng	1916	1	0
3.	Adrie den Hamer	1794	Benny Onrust	2045	0	1
4.	Johan de Zwart	1945	Frank Lambregts	1764	½	½
5.	Kees de Wolf	1905	Eric van Loon	1928	½	½
6.	Philip de Vroe	1805	Paul Kuijpers	2034	0	1
7.	Rudi Pauwels	1774	Ted van Eck	1898	½	½
8.	Martin Stam	1555	René van den Broek	1869	0	1

Ik schreef eerder al dat het cruciale matchpunten waren. We achtten ons vrijwel zeker voor klassebehoud als Landau Axel had verloren van Voorschoten 2. Helaas bleek tijdens het overwinningsmaal na afloop dat Landau, naar onze mening, verrassend had gewonnen. Het zal er op aan komen in de laatste twee thuiswedstrijden om minstens twee matchpunten te pakken (als er tenminste geen gekke dingen gebeuren).

Surf voor de stand naar de website van de landelijke schaakbond.