De Pion 3 gaat strijdend ten onder

Zaterdag 11 maart. Een datum die met dikke letters in de agenda stond. De grote dag! De uitslag van Wie is de Mol? Ja, dat ook, maar ook de dag waarop beslist werd of De Pion 3 in een rechtstreeks duel Staunton voor zou kunnen blijven in de ranglijst en zich zou handhaven in de 1e klasse of dat De Pion 3 zou gaan degraderen naar de 2e klasse. Het zou niet makkelijk worden: op papier was Staunton sterker, met name op de hoogste borden. Op de lagere borden zouden we tegen gelijkwaardige tegenstanders het verschil moeten maken en zo op z’n minst een gelijkspel afdwingen. Want dat was genoeg om Staunton voor te blijven. Het werd uiteindelijk een ware thriller.


Het begon met slecht nieuws. Henk Alberts verloor een stuk en ging kansloos ten onder. De achterstand werd evenwel snel rechtgetrokken. Ik jaagde net zo lang op een geïsoleerde pion tot ik hem won en toen ik in het eindspel een tweede en een derde pionnetje meesnoepte was het pleit beslecht. En Ad Bruijns had zojuist remise gemaakt tegen Jan Hendrikx en zo was het 1½-1½. Maar 5 minuten later was de stand weer 1-1 en waren Ad en Jan weer aan het spelen. Wat was er gebeurd? Ad had remise geclaimd vanwege 3 keer dezelfde stelling, maar die claim bleek onterecht. Dus ging de partij alsnog gewoon verder.
Jacques Smits won een vol stuk en liet zijn tegenstander kansloos. Ons 2e punt was binnen, we waren halverwege en gezien de stand op de overige borden zag het er goed voor ons uit. Dat gold niet voor Bas Robben. Hij stond onder zware druk en het ging dan ook mis bij hem. Zijn koningsstelling ging aan gort en de koning van Bas werd vermorzeld door de vijandelijke troepen. Nog geen reden tot paniek: Hans stond gelijk, Peter stond een pion voor, Imad stond goed en Ad had ook nog goede hoop alsnog een remise uit het vuur te slepen.
Het ging echter niet zoals we gehoopt hadden… Hans Ravestein ging de fout in, waardoor zijn tegenstander (Maikel Merkies) met een familieschaakje een volle toren kon winnen. Meteen over en uit. Peter Huijser kon zijn pluspion niet verzilveren en bleef steken op remise. En Ad Bruijns kwam steeds lastiger te staan en het werd langzaam duidelijk dat dat halfje er daar niet zou komen. Imad Abou Dehn wist wel de volle winst te pakken. Hij stond al vroeg in de partij een pion voor in een heel gecompliceerde tactische stelling, waarin Imad steeds de regie wist te behouden en op magistrale wijze op winst afkoerste. Een werkelijk subliem gespeelde partij van Imad! Het mocht echter niet baten. Jan Hendrikx had zijn minimale voordeel in het eindspel perfect uitgebuit en voerde Ad Bruijns op vakkundige wijze naar de slachtbank. En daarmee bleven we steken op 3½ en kwamen we net een halfje tekort. Gezien de sterkte van onze tegenstanders in de laatste twee ronden zal het bijzonder moeilijk worden nog een matchpunt te scoren. Degradatie naar de 2 klasse lijkt dus onvermijdelijk. Of dat nu zo erg is, is een tweede. Spelen tegen tegenstanders van ons eigen niveau in plaats van een seizoen lang voornamelijk tegen tegenstanders waar we bij voorbaat kansloos tegen zijn is ook wel een prettig vooruitzicht.

Staunton 1 (1707) – De Pion 3 (1609)  4½ – 3½

Jan Hendrikx (1859) – Ad Bruijns (1699) 1 – 0
Dick Pouwels (1989) – Bas Robben (1556) 1 – 0
Cees van Gils (1737) – Henk Alberts (1653) 1 – 0
Wiek van Leeuwen (1595) – Imad Abou Dehn (1689) 0 – 1
Ad Speekenbrink (1620) – Peter Huijser (1622) ½ – ½
Niels de Wit (1604) – Jacques Smits (1639) 0 – 1
Maikel Merkies (1642) – Hans Ravestein (1497) 1 – 0
Aad Quak (1610) – Kees van Hogeloon (1518) 0 – 1