Het wonder van Roosendaal
De situatie in klasse 2C was voor het ingaan van de laatste ronde kritiek voor het eerste team van De Pion. Om alles in eigen hand te houden, lees het met zekerheid voorkomen van degradatie, moesten we in het doemscenario met tenminste 6-2 winnen van mededegradatiekandidaat ASV 2 uit Arnhem. Een schier onmogelijke opgave tegen een team dat toch al zes matchpunten had weten te vergaren.
Om twaalf uur schoven de spelers aan aan de borden in de wetenschap dat remise aanbieden of accepteren uit den boze was, en er voorts niet met al te grote risico’s op winst mocht worden gespeeld.
De omstandigheden waren vrijwel optimaal. Andy Baert was speciaal voor deze wedstrijd overgekomen uit Zwitserland (!), een mooier voorbeeld van clubliefde is nauwelijks denkbaar. Voorts was Robert Schuermans op het laatste moment weer bereid mee te spelen toen Jos Kuijpers noodgedwongen moest afzeggen. Ook voor Robert alle hulde. En de beruchte remiseschuiver Charles Kuijpers stond weer als niet-spelend teamleider aan de kant hetgeen op voorhand weer een half verliespunt scheelt. Zijn rol bleef beperkt tot een niet onbelangrijke indringende peptalk waarvan de spelers wit wegtrokken.
Omdat het de tweede achtereenvolgende thuiswedstrijd was speelden we vandaag in een lichte fantasie-opstelling. Daaraan was uiteraard mede debet de gouden tip van een buitenstaander van eerder in dit seizoen. We wilden ten lange leste toch maar eens laten merken dat we niet zo dom zijn als deze visionair dacht én beweerde. En achteraf kan gesteld worden: die man is gewoonweg geniaal. De feiten laten geen andere conclusie toe. Of toch?
Het zou zo maar eens kunnen zijn dat alle tegenslag die zich in acht ronden had opgestapeld, in één keer werd afgeworpen in de laatste ronde.
Omdat in Sas van Gent HWP 2 en Amersfoort tegen elkaar speelden, was de verwachting dat er een waarnemer van een van die clubs zou verschijnen in onze speelzaal.
En waarachtig, er kwam al snel een onbekende man kijken naar onze partijen, die vervolgens begon te sms-en of Whats-appen bij de bar. Paranoïde gedachten maakten zich meester van de denkwereld van teamleider Charles Kuijpers. Dit moest de spion zijn! Maar hoe liquideer je die? Voordat het masterplan á la James Bond was ontwikkeld en kon worden uitgevoerd, verliet de man rond twee uur Hotel Merks om niet meer terug te komen………
De wedstrijd verliep ongekend voorspoedig. Het eerste punt werd op bord 5 binnengebracht door David DuPont. Tegenstander John Sloots speelde met wit een dubbelfianchetto. Het leek rustig aan te gaan, maar al in het begin van het middenspel verraste David zijn opponent met een fraai ogende ondersterijcombinatie die een dame tegen een toren opleverde. Daarna was het snel afgelopen.
Als tweede kwam onze ongenaakbare topscorer Jan van Mechelen over de meet. Op bord 6 speelde Jan met wit weer een voortreffelijke Engelse partij tegen Peter Boel. Hij bouwde materiaalwinst uiterst gedegen en efficiënt uit tot een vol punt.
Robert Schuermans was op bord 8 met wit weer eens ouderwets op dreef. In een licht exotische Siciliaan stoomde de zwarte h-pion op naar h3, maar daardoor kwam de zwarte koning enigszins onveilig te staan. Met gepointeerd actief spel won Robert groot materiaal waarna een onberispelijke winstvoering volgde.
Daarna was het de beurt aan Stefan Colijn die op het tweede bord met wit een opmerkelijk Slavische variant te bestrijden kreeg. Stefan pakte het uitstekend positioneel aan en verwierf langzaam maar zeker groot voordeel. Met een superieur paard tegen een zwakke lopen drukte Stefan zijn tegenstander Barth Plomp in het middenspel genadeloos van het bord. Na een kwaliteitswinst van Stefan was verdere tegenstand zinloos. En zo was het al 4-0. En daar bleef het niet bij.
Het vijfde punt werd binnengebracht door Alik Tikranian, die met wit op het vierde bord de sterke Sander Berkhout van meet af aan onder druk zette. Met zijn sterke rekenkracht verwierf Alik een prima eindspel van toren met vrijpion tegen twee lichte stukken. De toren was superieur in de stelling en veroverde de zwarte loper. Alik speelde het resterende eindspel van toren en pionnen tegen paard en (minder) pionnen uitstekend uit.
Aan Thierry Penson op het derde bord was het om een einde te maken aan alle onzekerheid. Hij had het niet makkelijk tegen Pascal Losekoot die weliswaar zijn loperpaar inleverde, maar daarvoor wel enige compensatie had. Thierry stond lichtelijk gedrukt maar bleef rustig loeren op zijn kans. En die kwam toen Pascal iets te voortvarend een vrije b-pion creëerde. Thierry kon toen met twee torens de witte koning in het vrije veld belagen, en toen die koning lichtvaardig naar d5 stormde, ontstond er een matnet dat Thierry een vol stuk opleverde.
En dat betekende 6-0 ! De vlag kon uit, de vrijwel onontkoombare degradatie was nu reeds voorkomen.
Onze eerste bordspeler Ludo Tolhuizen verdedigde met zwart al tijden lang met de moed der wanhoop een verloren viertoreneindspel. Tegenstander Richard van der Wel speelde echter een voorbeeldige partij en gaf Ludo geen kans.
Als laatste eindigde de partij van onze Zwitser Andy Baert met zwart tegen Koert van Bemmel. Die speelde een rustig flankspel, waartegen Andy geen noemenswaardig voordeel kon bereiken. Toen teamleider Charles hem de opdracht gaf rustig aan te doen, wikkelde Andy af naar een eindspel dat minder voor hem stond. Het werd remise, en daarmee wat de eindstand 6,5 – 1,5. Toen Jos Kuijpers door zijn vader telefonisch op de hoogte werd gesteld reageerde hij doodleuk met: “maar we hoefden toch maar met 6-2 te winnen ?!”.
Het spreekt voor zich dat de euforie in Hotel Merks ongekend was. De ene juichkreet na de andere schalde door het café. Omdat ook het derde team met grote cijfers won en daarmee kampioen van de promotieklasse werd, was de stemming opperbest.
1. Ludo Tolhuizen (2119) – Richard van der Wel (2057) 0 – 1
2. Stefan Colijn (2217) – Barth Plomp (1973) 1 – 0
3. Thierry Penson (2186) – Pascal Losekoot (2098) 1 – 0
4. Alik Tikranian (2068) – Sander Berkhout (2156) 1 – 0
5. David DuPont (2030) – John Sloots (2040) 1 – 0
6. Jan van Mechelen (2196) – Peter Boel (2153) 1 – 0
7. Andy Baert (2133) – Koert van Bemmel (2081) rem
8. Robert Schuermans (2009) – Johan Wolbers (2075) 1 – 0