Tot nu toe gaat alles fout bij De Pion 1
Na de desastreuze seizoenstart van De Pion 1 stonden we bij het ingaan van ronde 4 op de negende plaats met welgeteld één matchpunt terwijl vier matchpunten meer in de rede hadden gelegen gezien het verloop van de wedstrijden tegen Amersfoort en Oegstgeest.
Tegen HMC 2 moest het tij dan eindelijk maar eens worden gekeerd. Het werd een echte wedstrijd van oud tegen jong. De gemiddelde leeftijd van De Pion 1 bedroeg ongeveer het dubbele van die van de bezoekers.
Er rust op de wedstrijden van De Pion 1 dit seizoen blijkbaar een vloek, want ook vandaag resteerde een nederlaag terwijl een (kleine) overwinning ons deel had moeten zijn.
De eerste beslissing viel op het zevende bord waar Robert Schuermans met zwart in een Aljechin over de h-lijn regelrecht onder de voet werd gelopen door Thomas Mollema.
Het werd gelijk door een keurige overwinning van Jan van Mechelen op bord drie. Hij speelde met zwart zijn geliefde Engels zeer adequaat tegen, sloeg na overleg met teamcaptain Charles Kuijpers een remiseaanbod af en klaarde de klus gedegen.
Vervolgens ging het her en der mis. Op het eerste bord had Stefan Colijn met zwart voordeel tegen Wesley Vermeulen, doch toen hij onnodig een tweede kwaliteitsoffer van wit toeliet, werd zijn koning uitgerookt door dame en twee ijzersterke lopers.
Even later viel een weinig spectaculaire remise op bord 5. Ludo Tolhuizen leek met zwart even verdacht te staan in de Franse Tarrasch, maar hij wist de stelling kundig te egaliseren.
Charles Kuijpers bereikte op bord 8 geheel tegen de gewoonte in geen voordeel van betekenis in het Engels tegen Justin Senders. Toen Charles voor een verkeerd plan koos, bleken de zwarte stukken steunpunten te hebben terwijl wit die ontbeerde. Hoewel de partij tot in het verre eindspel duurde, speelde de stelling voor zwart te gemakkelijk. En zo stonden we met 1,5 – 3,5 achter.
Er was zeker nog hoop op beide matchpunten voor De Pion, want alle drie partijen stonden zeer goed tot gewonnen.
De eerste teleurstelling kwam bij de partij van Thierry Penson die op het tweede bord met wit een voordelig eindspel leek te hebben tegen Eric de Moor. Toen Thierry het iets te voortvarend speelde was Eric er als de kippen bij om de stelling gelijk te maken, en de remise was een feit.
Het werd 3-4 doordat David DuPont op bord 6 met wit tegen het Hollands met Lb7 van Frank van der Put na een matig middenspel de stelling in handen kreeg. De zwarte koning werd naar h4 gejaagd en na kwaliteitswinst van David zag Frank het nutteloze van verdere tegenstand in.
Alles draaide toen om de partij op het vierde bord. Pim Eerens had met wit met sterk spel een kwaliteit gewonnen tegen Lars Vereggen en ook de stelling volledig in handen. Enkele malen kon Pim afwikkelen naar een gewonnen eindspel doch hij verkoos op mat te spelen. Lars wist in eigen tijdnood venijnige tegendreigingen te scheppen, en toen Pim zich vergaloppeerde kon zwart een zetherhaling afdwingen.
En zo ging ook in deze wedstrijd alles fout wat fout kon gaan, en bleven we wederom ten onrechte met lege handen achter.
1. Stefan Colijn (2261) – Wesley Vermeulen (2197) 0 – 1
2. Thierry Penson (2194) – Eric de Moor (2053) rem
3. Jan van Mechelen (2177) – Joris Broekmeulen (2133) 1 – 0
4. Pim Eerens (2106) – Lars Vereggen (2264) rem
5. Ludo Tolhuizen (2109) – Mischa Senders (2130) rem
6. David DuPont (2027) – Frank van der Put (2223) 1 – 0
7. Robert Schuermans (2038) – Thomas Mollema (2060) 0 – 1
8. Charles Kuijpers (1985) – Justin Senders ( 1988) 0 – 1