Drionezen onthoofden koploper
Na twee speelronden staan de Drionezen in de middenmoot van de promotieklasse. Een overwinning in de eerste ronde, en een nederlaag tegen WLC – een van de drie topploegen in de competitie die gemiddeld per bord 50 ratingpunten meer hebben. Deze keer stonden de koplopers op het programma, die in hun sterkste opstelling kwamen – met een ratinggemiddelde van 1983 puntjes. Vrijdag werd vooruitgespeeld, en het was aan Erik van Elven om met zwart weerstand te bieden tegen pakweg 200 ratingpunten meer. Hij speelde de Engelse opening solide, en juist toen wit een koningsaanval opzette, counterde hij mooi met een stukoffer naar eeuwig schaak.
De toon was gezet. In een middernachtelijke mail zette Erik zijn teamgenoten aan te gaan voor het matchpunt…
Zaterdag, 3 november 2012, de Drionezen rijden in colonne richting Breda, naar de Baronie. Van oudsher is een Baronie het landgoed van adellijk persoon, van een edelman – van een kleine koning zeg maar. Het is aan de Drionezen om de oude betekenis van Sjah Mati te doen herleven – de koning is dood.
De strijd barst los, en na een paar uur knokken merkt Carlo op dat het eigenlijk wel een spannende vechtpartij is. Dat is een goed teken! De Drionezen verkopen hun huid duur. Toch gaat het mis in twee duellen waar de krachtsverschillen minimaal zijn. Carlo krijgt een mes tussen de ribben en Eric een puntige knuppel tegen zijn kanis – de Drionezen bloeden zwaar.
Maar er zijn ook betere tijdingen – Robin is zijn tegenstander van meet af aan naar de keel gevlogen en snijdt die daadkrachtig door.
Rob en Paul binden de strijd aan met mannen die minstens een kop groter en een categorie zwaarder zijn. Paultje lacht daarom en doet gewoon wat ie leuk vindt – tegen schenen schoppen. De reus valt er niet van om, maar houdt het verder wel voor gezien en het gevecht blijft onbeslist. De andere, logge reus krijgt de lichtvoetige Rob niet te pakken – maaiende armen grijpen mis, en na een elleboog van Rob besluit ook deze gigant de strijd te staken – opnieuw blijft de strijd onbeslist.
Rogier staat tegenover een typisch Hollandse verdedigingslinie. Hij glijdt uit op een dijk, en rolt er van af. Net voor hij de plomp inrolt, krijgt hij weer enige grip onder zijn voeten. Hij staat op en ziet duizelig zijn opponent op zich afstormen. Die weet de tollende Rogier maar niet te raken, en nadat hij verscheidene malen mis steekt, begraaft de knuppel van de nog altijd tollende Rogier zich diep in een hersenpan.
De Drionezen staan nog, en ze staan gelijk.
Als laatste bindt Marcel de strijd aan met een geharnaste figuur uit Londen. Na een gelijkopgaande strijd wordt deze zware, stekelige opponent op drassige gronden gelokt en hij belandt uiteindelijk in het diepveen, alwaar hij volkomen roerloos kopje onder gaat.
De Baron is gevallen, opgebracht op de guillotine, en geëxecuteerd. Na deze felle schermutselingen doen de Drionezen weer enigszins mee in de strijd om Noordelijk Brabant.
http://www.nbsb.nl/uitslagen.php
De Baronie (1983) – Drionezen (1927)
Bart von Meijenfeldt (2170) – Paul Kuijpers (2049, W) ½- ½
Rob van Berkel (2036) – Carlo Rens (2028, Z) 1-0
Carlos Hemmers (1958) – Rogier van Loon (2029, W) 0-1
Rens Oomen (1990) – Rob van der Weegen (1849, Z) ½- ½
Michiel Antonissen (1977) – Eric van Loon (1951, W) 1-0
Willem van der Linden (1998) – Erik van Elven (1816, Z) ½- ½
Kees Ooms (1856) – Robin van Trijp (1816, W) 0-1
Arno Slagboom (1883) – Marcel Huijser(1882, Z) 0-1