Drionezen Drinken Sjokkoo!

Het is een teamprestatie! Wat een mooi seizoen. Twee matchpunten en meer dan 10 bordpunten meer dan de eerstvolgende. We staan gebroederlijk in de topscorerslijst, iedereen heeft een puike prestatie neergezet.

 

Rewind! De winnende teamleider heeft altijd gelijk! Is hij nou zo slim, of zijn zij nou zo dom? Zonder een visionair leider, is elk team niet meer dan het samenraapsel van de individuele betrokkenen. Een teamleider smeedt eenheid, voegt visie toe, geeft richting en leidt.

Rewind! Wat een slecht seizoen. Al vanaf ronde 2 zat de angst er goed in, en het was een kwestie van geluk dat de concurrentie punten morsten tegen minder geachte opponenten. Daardoor konden we de laatste ronde ingaan met nog een kans op het kampioenschap. Dat dit kampioenschap materialiseerde, was meer aan de tegenstander te danken, dan aan de prestatie van het team.

Rewind! Drionees. Dat word je niet, dat BEN je. In hart en nieren. En een Drionees wordt niet bepaald door de definitie die daaraan gehangen wordt. Een Drionees wordt bepaald door het karakter dat hem meegegeven is. En die karaktertrekken hebben onvermijdelijk tot het kampioenschap geleid.

Rewind! Na ronde 6 in NBSB 1A stonden Baronie 2 en De Pion 3 – alias Drionezen – bovenaan met 10 matchpunten. Omdat De Pion 3 een match aan bordpunten meer meebrachten, zou bij 4-4 het kampioenschap in Roosendaal gevierd worden. Maar op 4-4 spelen is is zoiets als hopen dat dinosaurussen nog bestaan, dus beide teams kwamen aan het bord met de duidelijke opdracht: er moest gewonnen worden!
Direct na ronde 6 werd Baronie 2 uitgenodigd en begonnen de voorbereidingen. De Drionezen voelden dat er een kans lag en iedereen pepte zich op. Zo kwamen de Drionezen met de juiste spirit aan het bord en dat was nou juist waar het bij de tegenstander een beetje aan leek te ontbreken. Gek genoeg hadden de Drionezen zelf vorig jaar tegen Stukkenjagers 3 hun kansen verspeeld, omdat Stukkenjagers toen met een winning spirit aan het bord verschenen. Daar hadden we ons lesje dus wel geleerd!

Het was dus ook niet verwonderend dat we knallend uit de startblokken kwamen. Jordy speelde op bord 8 tegen een Draak. Na de sjabloonzetten achter zich te hebben gelaten, trok hij ten strijde op de koningsvleugel tegen de zwart getinte vorst. Dat zag er erg veelbelovend uit en een aantal zetten lang liepen de Drionezen met een glimlach langs het bord. Dat bleek terecht, want in de analyse kwamen er een drietal varianten op het bord die geforceerd tot winst voor Jordy leidden. Maar DRAMA DRAMA! Jordy pakte mis en zijn tegenstander had een venijnige verdediging waarin zelfs een matvariant was verwerkt. Hierdoor kantelde de partij en de overige Drionezen wisten wat hun te doen stond.

Ook vroeg in de partij gaf Rogier op bord 1 vol gas. Een opening kwam op het bord waar hij de theorie niet van kende, maar vreemd genoeg kwam er een stelling op het bord die in de Caro-Kann ook wel eens gespeeld werd. Vanuit dat sjabloon deed Rogier de juiste zetten en kwam uit de strijd met een volle pion meer, waarvoor geen compensatie was te bekennen. Dat leek dus wel de juiste richting op te gaan.
Er was echter nog iemand sneller. Carlo speelde – op bord 4 ditmaal – tegen Jasper Willeboordse. Vorig seizoen vlogen de stukken nog over het bord toen hij van Eric verloor en het was afwachten of dat deze keer weer zou gebeuren. Carlo kreeg de Pirc tegen en zette alras een pion op f4. Toen zwart zijn koning en dame van plaats had laten verwisselen was het wel duidelijk dat diens openingsopzet niet was geslaagd. Na 20 zetten werd de stelling enigszins geciviliseerd in elkaar geschoven, ten teken van opgave.

Dat was 1-0 en de 2-0 viel op bord 1. Zoals reeds gezegd had Rogier een pion opgepakt uit de opening en bleef zijn stukken goed neerzetten. In de loop van het middenspel kostte dit nog een pion en daarna nog één. Met drie pionnen meer en een mooie stelling was het makkelijk spelen en Rogier’s tegenstander bekortte zijn lijden door in de slotcombinatie een stuk te verliezen; 2-0.

Inmiddels kon Jordy het zoals verwacht niet drooghouden. Hij kon evenwel de dreigingen het hoofd bieden, maar kwam uit de strijd met 2 pionnen minder en een niet houdbare stelling. Zijn tegenstander had geen medelijden en tekende het eerste en enige punt voor de Baronezen aan: 2-1.

Marcel speelde op bord 7. Of dit nu wel tactisch is qua opstelling of niet, dat is moeilijk te zeggen. De Drionezen zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd, zowel qua score als qua speelsterkte, en daarom kun je op bord 4 zitten en een ronde later zomaar op bord 7. In ieder geval deed Marcel wel wat er van hem verwacht werd. Het leek erop dat zijn tegenstander zich geen raad met de opening wist. Marcel kreeg bijna alles wat hij zich wenste en kon aan het middenspel beginnen met een pracht van een stelling. Normaliter gaat Marcel dan voorzichtig en doordacht te werk, maar deze stelling vroeg duidelijk om een andere Marcel, en een andere Marcel kregen we te zien. Hij gooide zijn stukken in de aanval, zag de zwakte op de f-lijn en maakte korte metten met wit’s koningsstelling. In de analyse werd nog een oogstrelend kwaliteitsoffer op het bord gebracht, wat een heerlijke partij in een kampioensmatch. Deze winst bracht ons op loopafstand van ons doel, het werd 3-1.

De volgende uitslag viel op bord 6. Henk speelde met wit en kreeg een stonewall voor zijn kiezen. Het is altijd lastig om een goed plan te vinden tegen deze opening, en het dan ook nog eens uit te voeren. Henk leek hier ook wat moeite mee te hebben, en na wat schermutselingen in het centrum leek zijn tegenstander de overhand te krijgen. Henk gaf tijdig de tegenstoot in het centrum waardoor niet meer te voorspellen viel wie er nu beter stond. Qua tijd was het voordeel echter duidelijk voor Henk. Zijn tegenstander had dit niet door. Net toen Henk met zijn toren penetreerde, ging zijn tegenstander eens goed nadenken over zijn volgende zet, en ging pardoes door zijn vlag! Hiermee was het kampioenschap een feit en konden de overige Drionezen voor de persoonlijke eer doorspelen.

Na de 4-1 haalde Rob opgelucht adem. Hij zat geduldig te schaken in een nerveuze stelling. Direct na de 4-1 werd remise overeengekomen. In de analyse bleek echter dat Rob erg moest oppassen, omdat wit een aantal vervelende motieven had en de zwarte velden van Rob er niet veilig uitzagen. Het maakte echter niet meer uit, en hiermee is Rob de topscorer van klasse 1A geworden! Sjapoo Rob!

Eric zat in tweestrijd. Om hem heen werd er breeduit gelachen en reeds een voorsprong genomen op het kampioenschapsfeestje. Daar zou hij graag aan meedoen, maar hij had een stelling die hem verplichtte er iets mee te doen. Professioneel als hij is, zette hij zijn gedachten richting de 64 velden. Even leek de spanning weer terug te komen in de stelling. Wit pakte een tweetal pionnen, ten kosten echter van Eric’s verbonden vrijpionnen op de centrumlijnen van het bord. Deze bleken uiteindelijk beslissend. Een mooi matbeeld met 2 paarden kostte wit uiteindelijk een volle toren en capitulatie, 5½-1½.

En wie was er toen nog als laatste bezig? Tsja, niet de eerste naam die bij je opkomt. Toen hij terugkwam uit New Zealand, waren de Drionezen blij dat hij aangaf wel mee te willen spelen. Een dergelijke sterke speler zou zelf in ons vlaggenschip niet misstaan. En dat had hij bewezen, want voor aanvang van de ronde had hij met 2 uit 2 zijn waarde al bewezen. We hebben het natuurlijk over Paul Kuijpers. Maar deze laatste ronde kreeg hij niets voor niets. Er moest gewerkt worden en Paul werd zelfs gedwongen om te rekenen. Als Paul meer dan 20 minuten in een partij gebruikt, dan maken zijn matties zich voornamelijk zorgen over wat er mis gaat. En in deze partij was het moeizaam. Hij zat tegen een vervelende penning aan te kijken. Die kon hij wel oplossen, maar toen werkten zijn stukken niet meer samen. Toch kon hij de stukken afruilen, die het minst actief stonden en hij deed het zelfs op een zodanige manier, dat hij een veelbelovend eindspel kreeg. Het was niet makkelijk, maar inmiddels was zijn tegenstander een beetje op het verkeerde pad geraakt. Hij zette vrijwillig zijn toren buitenspel waardoor Paul op de koningsvleugel kon doordrukken. Er ging een zwarte pion verloren terwijl de druk bleef toenemen. En toen Paul bijna 2 volle uren had geïnvesteerd, mocht hij de felicitaties in ontvangst nemen. Een solide prestatie, de vraag blijft echter wel: heeft Paul ooit meer tijd in een partij verbruikt?

En zo konden we de teleurstelling van het vorige seizoen omzetten in de blijdschap van het huidige seizoen. Een terecht kampioenschap, en volgend jaar mogen we in de sterke Promotieklasse laten zien, hoe het echt met de kwaliteiten van de Drionezen is gesteld. Voor De Pion als vereniging is dit ook een mooie gebeurtenis. Nu is er voor de talentvolle jeugdleden een mooie springplank naar de KNSB-teams. De Promotieklasse is een klasse die qua sterkte redelijk vergelijkbaar is met een derde klasse in de KNSB competitie en hier kan de nodige ervaring worden opgedaan. Met een sterke basis aan spelers kan aan onze getalenteerde jeugd een mooi platform worden geboden om ervaring op te doen. Maar eerst gaan we genieten van het kampioenschap. Drionezen: gefeliciteerd!!!

De Pion 3 – De Baronie 2  6½-1½
1. Rogier van Loon – R. van Gageldonk  1-0
2. Paul Kuijpers – D. Straathof  1-0
3. Eric van Loon – E. Lessmann  1-0
4. Carlo Rens – J. Willeboordse  1-0
5. Rob van der Weegen – J. Rutten  ½-½
6. Henk Wennekes – J. van Roestel  1-0
7. Marcel Huijser – K. Kapitany  1-0
8. Jordy Schouten – F. Creuels  0-1