De Pion naar Ronde 3 in NBSB Beker
{jcomments on}
De Pion – DSC 2½-1½
Vrijdag de 13e. Op Film 1 Action was Freddy Krueger mooie meisjes en stoere jongens aan het afslachten op Elmstreet. In Hotel Merks speelden de Drionezen in bekersamenstelling een horrormatch.
Na in de top 20 van zijn land te hebben gestaan, zakte Paultjuh weer af naar het noorden om tevens ongeveer 180 breedtegraden te overbruggen en terug in Rotterdam Wereldhavenstad te landen. Neerland’s enige stad met een metropole appearance. At arm’s length van de ADF en Drionezen. Zo kon het gebeuren dat Paul opeens bord 2 vulde. Paul was het nog niet verleerd. Hij ging furieus uit de startblokken, en telkens als ik naar zijn partij keek, kreeg ik automatisch een glimlach op mijn gezicht. Hij was in zijn element. Snel spelend (8 minuten voor de eerste 20 zetten) en stellingtechnisch kreeg hij alles wat hij wilde. Paultjuh was dan ook als eerste klaar toen hij de kans kreeg om een tactische resource aan te wenden. Als tweede was Rogier klaar. In een Caro-Kann ging het snel mis. Na zetverwisseling kwam er min of meer gedwongen een kwaliteitsoffer (-verlies?) op het bord. De stelling was wel tweesnijdend en Rogier kon de druk op de witte stelling opbouwen. Het kostte echter veel tijd om nauwkeurig te spelen en met nog iets minder dan 4 minuten voor nog 18 zetten op de klok ging het mis. Een misrekening kostte nog een stuk en de partij was abrupt voorbij. Henk speelt tegenwoordig meer en vaker. Hij doet weer spelritme op en dat is in zijn partijen te zien. Solide, betrouwbaar. Eigenlijk alles wat je niet op vrijdag de dertiende zou verwachten. Deze partij was ook een blok graniet. Vanuit de opening bouwde Henk langzaam maar zeker een voordeeltje uit. Toen de materiaalbalans verbroken werd, had hij een kleine kwaliteit. Helaas kon hij deze niet vasthouden en in het resterende eindspel werd de vrede vrij snel getekend. Dat betekende dat we op 1½-1½ waren aanbeland, maar door de volgorde van de resultaten, zouden we bij 2-2 uitgebekerd zijn. Dus: Marcel ging winnen. En als teamleider is eigenlijk niets mooier, dan te zien dat als je speler de opdracht krijgt om te gaan winnen, hij een versnelling bijschakelt. Een versnelling? Marcel schakelde een hele DSG-bak bij! Zijn speelstijl werd tweesnijdend, risicovol. De stelling werd geopend. Marcel kon een pion oppakken en er gloorde iets aan de horizon! Zijn tegenstander verplichtte Marcel echter wel een eindspel met dames en de remisemarge bleef vrij groot. Net toen we allemaal dachten dat de Dongenaar een heel sluw plan aan het uitvoeren was, bracht Marcel een ENORME mokerslag toe. Een tactische wending waarbij rozen verwelken, schepen vergaan!!! Opeens was de partij aan Marcel, en hij kon eigenlijk alleen nog maar winnen. Door een betere tijdsindeling werd het dubbel zo moeilijk voor de Dongenaar om niet te verliezen. Maar dat gebeurde wel. De klok was onverbiddelijk en het punt was voor Marcel. Vorig jaar stuitten we in de tweede ronde op Het Zwarte Schaap en was na een toch heroïsche match het sprookje uit. Dit jaar voegt De Pion een hoofdstuk toe aan dit boek.
De Pion – DSC 2½-1½
1. Rogier van Loon (2049) – Maarten van der Burght (2137) 0-1
2. Paul Kuijpers (KNSB ratingviewer is kapot…) – Igor Heinen (1951) 1-0
3. Marcel Huijser (1847) – Mark Maas (1781) 1-0
4. Henk Wennekes (1772) – Dick Carol (1790) ½-½