Tuinfair parochie van Onze Lieve Vrouwe in Roosendaal
Deze zondag vonden tal van activiteiten plaats in Roosendaal, bijvoorbeeld werd de Zomerklassieker van Brabant gelopen en was het koopzondag. Tevens was er het parochiefeest van de Onze Lieve Vrouweparochie. Op dit evenement vond een verloting plaats, rondleidingen door de kerk en er waren verschillende kraampjes met hapjes en drankjes, allerlei zelfgemaakte dingen en kinderactiviteiten. De Pion was uitgenodigd om tijdens hun tuinfair een schaaksimultaan te verzorgen. De opbrengsten waren natuurlijk voor de restauratie van de kerk, die nu al een jaar onderweg is.
Naast het hoofdarbiterschap had Frans Peeters het tijdens de pupillendag nog best druk om een mannetje te regelen die ook daadwerkelijk een zondagmiddag kon vrijmaken om naar de Kade te gaan. Uiteindelijk werd deze gisteravond in mijn persoon gevonden.
Vanmiddag stonden bij de tuinfair de tafels al klaar, dus het enige wat nog hoefde te gebeuren was de borden opzetten. Het was helaas al meteen merkbaar dat het bezoekersaantal door de vele andere evenementen in de stad wel eens minder zou kunnen worden dan waar op gehoopt werd.
Als eerste kwamen een opa, oma en kleinzoon achter de tafels te zitten. Met een paardvork wist de oma een toren te winnen, waardoor een partij toch wat moeilijker werd en uiteindelijk verloren ging. Daarna kwamen Cora en Kimberley Oostvogels voorbij, een van de tweelingen die stap 1 afgelopen seizoen met succes hebben afgerond. Pastoor van Hees kon nog niet schaken, maar werd door de tweeling overgehaald om het toch te leren. Natuurlijk heeft een pastoor het op een parochiefeest, dus ik heb na een flink aantal zetten remise aangeboden. Even later zat er een nieuwe lichting van drie mannen. Daarvan speelde er een best goed, maar helaas had hij te weinig tijd om de partij af te maken. Tegen het einde van de tuinfair kwam onze voorzitter langs, waarmee ik op de valreep een tweede verliespartij te incasseren had.
De Pion is gevraagd voor het simultaan door de moeder van een aantal oud-jeugdleden. Ik denk dat we het best als een compliment mogen zien dat mensen toch aan onze vereniging denken, ook al zijn ze zelf een paar jaar weg.