Geen victorie in Roermond.

Het eerste team had vandaag een verre uitwedstrijd, en wel in Roermond. Tijdens de heenreis viel er wel wat te lachen in de auto van Charles Kuijpers, waarin Jan Schuurmans en Stefan Colijn de passagiers waren. Stefan kreeg in anderhalf uur tijd een belangrijke aanvulling op zijn opvoeding toen hij vermoedelijk voor het eerst van zijn leven werd vergast op de prachtige muziek van Santana en vooral de weergaloze nummers van de CD “When the music is over” van The Doors. Stefan deed zijn uiterste best om ongeïnteresseerd te lijken doch gaandeweg werd duidelijk dat zijn culturele bagage drastisch was uitgebreid. Op de terugweg bleek hij zelfs een nummer van R.E.M. te kunnen waarderen. Waarna maar snel werd overgeschakeld naar Alan Parsons (Marc Dogge zat immers toch niet in de auto).
De speelzaal bleek een ijskoude zijzaal van een café te zijn. Geruime tijd werd gepoogd de verwarming aan te krijgen wat pas drie kwartier na de start van de wedstrijd lukte. Er waren toen al diverse onderkoelde stellingen en spelers.
Ludo Tolhuizen was licht grieperig en bood na 12 zetten met wit in een gelijke stelling remise aan hetgeen Jan van Mechelen aanvaardde.
De tweede uitslag viel op bord 5. Jan Schuurmans speelde tegen Michaël Gerndorf een slappe Engelse opening waar plotseling de vonken vanaf spatten toen Jan op damejacht ging. Helaas kreeg zijn tegenstander teveel compensatie en werd Jan opgebracht.
Op bord 3 speelde Marc Dogge tegen een Scandinaviër met de Tiviakov-zet Dd6. Na een creatief middenspel waarin Marc zettenlang een stuk leek te winnen, gebeurde dat toch niet. Enige tijd later was Guido Royakkers zo vriendelijk in betere stelling alsnog een stuk in de aanbieding te doen, welk aanbod werd aanvaard.
Teamleider Charles Kuijpers speelde op bord 8 tegen de jarige Eduard Coenen. Bij aanvang van de partij beloofde Charles zijn opponent een passend verjaardagscadeau doch hij had iets anders in gedachten dan de afloop van de partij. Op de zeventiende zet schoot Charles een enorme bok toen hij bij de vooruitberekening van een niet al te ingewikkelde variant die zou moeten leiden tot een beter eindspel, een aftrek-dubbelschaak met mat in twee over het hoofd zag. Dat kon nog worden ontweken doch de zwarte stelling had onherstelbare averij opgelopen. De jeugdige Eduard (hij werd pas 48) speelde het vlekkeloos uit en gaf zodoende zijn verjaardag een feestelijk schaaktintje.
Vervolgens kwam de tweede tegenvaller voor De Pion. Andy Baert stond de hele middag overwegend doch wikkelde in lichte tijdnood af naar een pionneneindspel met pluspion. Dat bleek echter niet gewonnen. Een ultieme winstpoging van Andy werd op grappige wijze opgevangen naar een stelling waarin Andy gedwongen was de witte koning op h8 pat te zetten.
De tegenstander van Stefan Colijn had rond dat moment remise aangeboden in een toreneindspel dat ook echt remise was. Stefan moest echter van de teamleider ten koste van alles op winst spelen, en dat kostte ook alles ofwel de partij.
Op bord 7 speelde Peter Dankers een onregelmatige variant van het Damepionspel waarin lange tijd een dynamisch evenwicht heerste. Toen ik na lange tijd weer eens kon kijken was Peter beland in een stelling met zeer gereduceerd materiaal (toren, paard en twee pionnen tegen toren en vier pionnen) waarin de winstkansen uiterst problematisch leken. Peter speelde echter op zeer fraaie wijze op mat hetgeen resulteerde in een soort zetdwang voor zijn tegenstander. Een mooie prestatie!
Robert Schuermans had op bord 2 met zwart de pech dat zijn tegenstander Joost Heltzel de scherpe Spaanse lijfvariant van Robert –al dan niet voorbereid- tot in de puntjes beheerste. De witspeler verslapte geen moment en speelde zijn voordeel met vaste hand uit.
En zo heeft het eerste van De Pion afgehaakt in de strijd om het kampioenschap die overigens al vrijwel is beslist. Ofschoon HMC 2 slechts één matchpunt meer heeft dan onze tegenstanders van vandaag, zijn er weinigen die geloven dat zij nog een misstap zullen maken. Wij zullen daar in elk geval niet meer van kunnen profiteren.

De terugreis was lang, en zeker in een auto met een score van nul uit drie. De muziek en de reacties van Stefan op deel twee van zijn opvoeding verzachtten de pijn enigszins.

1. Jan van Mechelen (2167) – Ludo Tolhuizen (2247) ½ – ½
2. Joost Heltzel (2218) – Robert Schuermans (2202) 1 – 0
3. Guido Royakkers (2180) – Marc Dogge (2133) 0 – 1
4. Henri vd Bersselaar (1896) – Andy Baert (2130) ½ – ½
5. Michaël Gerndorf (2158) – Jan Schuurmans (21200 1 – 0
6. Ivan Utama (2120) – Stefan Colijn (2076) 1 – 0
7. Geert Peeters (2136) – Peter Dankers (2093) 0 – 1
8. Eduard Coenen (1977) – Charles Kuijpers (2026) 1 – 0