Pijnlijke nederlaag voor Het Tweede

DSC 2 – Het Tweede 5 – 3

We reisden vol goede moed naar Delft, immers vorig jaar wisten we ook te winnen van dit team. We konden ons huzarenstukje niet herhalen, voor de eerste tijdcontrole stond het al 4½ – ½ voor de Delftenaren. Dat doet zeer.

Het goede nieuws is nog wel dat Peter (op 3) de sterke Leo Hofland in bedwang wist te houden. Hoewel er tijdens de partij weliswaar wat stoere Kuijperstaal werd gebezigd als “ik heb hem bij zijn kladden”, zat winst er kennelijk niet in. Peter bereikte met een schijnoffer een ongebalanceerde stelling (T en 2pi tegen L en P + beide nog D en T), daarnaast stond de koning van Hofland wat in z’n blootje op in het midden van het bord. Hofland bereikte uiteindelijk eeuwig schaak.

Die vier nederlagen dan. Daar zat dit keer ook ikzelf bij (op 4). Beltz, teamleider van Delft, stond beter maar ik had mijn hoop gezet op een stukoffer met mataanval. Het was te weinig en te slecht doorgerekend en Beltz maakte het vakkundig af. Dat was meteen ook de 4½ voor Delft. Ik baalde er stevig van.

Daarvoor hadden Marc (Naalden, ingevallen op 8), Henk (op 7) en Marloes al verloren. De tegenstander van Marc offerde twee pionnen voor aanval. Het was allemaal niet gemakkelijk te zien, maar het sloeg uiteindelijk door. Henk en Marloes streden voor wat ze waard waren maar de tegenstanders kregen uiteindelijk de overhand en trokken de partijen naar zich toe.

Gelukkig wisten we op de bovenste borden de schade binnen de perken te houden, waardoor de uitslag tenminste nog een draaglijk beeld geeft. Ted (op 5) had tegen Oranje in de opening een pion geofferd. De compensatie bestond uit ruimtevoordeel en een loperpaar. In de tijdnoodfase liep het verschrikkelijk uit de hand, maar toen de veertigste zet gedaan was bleek Tedjes gewonnen te staan. Zijn dame en paard hadden vrij spel tegen de zwarte koning en het duurde niet lang voor het mat daar was. Paul (op 1) bereikte remise na een avontuurlijke partij. Paul stond slechter, beter, verloren en gewonnen volgens het publiek. Paul wikkelde in het eindspel handig af en bereikt uiteindelijk remise.

Rogier (op 2) had als eerste klaar kunnen zijn, maar zijn tegenstander wees het remiseaanbod van onze man af. Dus was Rogier als laatste klaar. Het evenwicht was eigenlijk nooit verbroken totdat de tegenstander het toeliet om naar een pionneneindspel af te wikkelen. Zo op het gezicht was het gewonnen met de vrije f-pion, maar doordat de tegenstander drie tegen twee pionnen op de damevleugel had, moest Rogier constant met doorbraakpogingen rekening houden. Een zeer interessant eindspel, wat Rogier met vaste hand tot winst voerde.

Een terechte overwinning voor de Delftenaren, die nu een wedloop om het kampioenschap mogen aangaan met HWP2. We staan nu in de middenmoot. Gelukkig maar.

DSC 2 (2055) – Het Tweede (1949) 5 – 3

Kim Meulenbroek (2040) – Paul (2048) ½ – ½
Pieter Buzing (2011) – Rogier (1988) 0 – 1
Leo Hofland (2189) – Peter (2034) ½ – ½
Dolf Beltz (2084) – Eric (1886) 1 – 0
Richard Oranje (1999) – Ted (1985) 0 – 1
Patrick de Bas (2077) – Marloes (1915) 1 – 0
Walter Anema (2036) – Henk (1868) 1 – 0
Frank van Zutphen (2000) – Marc (1867) 1 – 0