Rochade te sterk voor ’t Vierde van de Pion

In een besneeuwde wereld gingen wij vol goede moed richt Tilburg, waar we tegen een sterke tegenstander TSV Rochade 1 mochten spelen. De vorige keren hadden we nog invallers nodig, maar deze dag hadden we precies genoeg. Maart Verdult was vrijdags niet uit Utrecht kunnen geraken, waardoor hij die ochtend direct naar Tilburg ging.

In Tilburg aangekomen, wisten we dat we in de beurt waren, maar een paar straten waren afgezet en vroegen dus de weg. Een man wees ons vriendelijk de weg, maar we kregen nog geen speellocatie in zicht en vroegen wederom de weg, maar deze mevrouw kwam niet echt betrouwbaar over en honderd meter verder vroegen we het voor de derde maal. Uiteindelijk hadden we de auto maar geparkeerd en op een plattegrond in een bushokje gekeken en waren we een paar minuten over één gekomen op de plaats delict. Die Kruikenaren weten de weg niet eens in hun eigen stad…

Daar aangekomen had ik een opstelling in het hoofd en na wat onderhandeling over de kleur kwamen we tot de volgende opstelling:
1. Hans Ravestein (wit)
2. Ton van der Werf
3. Mathijs Matthijsse
4. Maarten Verdult
5. Frans Peeters
6. Jan Rijkse
7. Bas Robben
8. Henk Alberts

Nadat ik de opening van het schaakspel verkracht had, ging ik maar een rondje maken hoe het er op de andere borden uitzag. Hopende op wat betere stelling op de andere borden, zag ik tot mijn teleurstelling dat Maarten al een vol stuk achter stond. Opvallend was het dat vele pionezen de dames al in stelling gebracht hadden en lak hadden aan de ‘regel’ dat je je dame niet te snel in het spel moet laten.

Hans stond goed en ik had alle vertrouwen in een positieve afloop van deze partij, in ieder geval niet negatief. Jan stond een gezonde pion voor, maar kreeg wel een paar stevige stukken van de tegenstander op zijn koningsvleugel. Frans speelde siciliaans met a3!, dus had de druk er bij de tegenstander opzitten. Bas Robben stond ingewikkeld en ik dacht eigenlijk dat hij een stuk kon winnen. Henk zat lekker rustig te schaken en zijn tegenstander zat nog rustige te schaken en hij had inmiddels nog maar een kwartier voor 25 zetten.

Jan had als eerste de stukken in de doos, nadat hij een winnende aanval van zijn tegenstander over het hoofd gezien had. Een nulletje stond al op het wedstrijdformulier. Zelf plaatste ik een kwaliteitsoffer om enig tegenspel te krijgen, waarna mijn tegenstander lang ging nadenken. Weer maar een rondje maken langs de borden en Maarten gaf het op, toen alle grote stukken van het bord waren verdwenen. Hans stond lekker en ik dacht dat hij een pion en aanval kon krijgen, maar speelde helaas iets anders en kreeg toestemming om remise aan te bieden. Frans stond niet al te best in tijd en de stelling was vrij dubieus, maar geen idee hoe het uit zou pakken.

Mathijs stond al geruime tijd niet zo best en zijn tegenstander ging de grote stukken ruilen, waarbij Mathijs twee pionnen verloor en zijn tegenstander het gemakkelijk uit kon schuiven. Een droevige tussenstand van 3-0 in ons nadeel. Gelukkig kwam Bas Robben met het goede nieuws dat hij gewonnen had, hoe hij dat gedaan had deed niet terzake. Het was vervroegd sinterklaas zullen we maar zeggen. Hans was inmiddels ook remise overeengekomen; een net resultaat. Even later zag ik Frans die, naar eigen zeggen, een sterke loper ruilde tegen een zwakke en daardoor de partij verloor. De overgebleven tijd op de klok werkte ook niet in het voordeel van Frans.

We hadden al verloren en met een tussenstand van 4,5 – 1,5 was het vrij droevig. Bij de laatste twee partijen stond Henk lekker en ik stond gewonnen. In de slotstelling bij Henk dacht ik dat hij ging promoveren, maar kwamen na een paar zetten remise overeen (stelling volgt hopelijk nog). Ik speelde rustig door en zette mijn tegenstander vrij gemakkelijk mat. Een 5-3 nederlaag was door mij wel enigszins verwacht, maar is natuurlijk niet iets om tevreden mee te zijn. Volgende keer spelen we tegen de Oude Toren, welke we kunnen en moeten winnen.