Het Tweede: 4-4

De sfeer zit er goed in bij de profi’s van Het Tweede dit seizoen. Ook al laat de score in matchpunten vooralsnog te wensen over, er zit muziek in. Oorstrelende, klassieke muziek met hier en daar een metal-tintje.
In ronde 3 van de KNSB-competitie hadden we niet de beschikking over Ted van Eck, die in Bad Wiessee een toernooi speelt. Verder moest Marcel Huijser bij een ander team de kar gaan trekken, de leidersrol vervullen, het goede voorbeeld geven. De acht resterende Mannêh namen het op tegen een sterk verzwakt Terneuzen. Wat leerde ons deze match?
1. Eten tijdens de partij zou verboden moeten worden!
2. Zonder koffie kan er niet geschaakt worden.
3. De Mannêh houden van bordpunten, niet van matchpunten.
4. Wie is Sandra, en wat is haar mobiele nummer?
5. De ins en outs van plakkende benen…
6. De Tie Pan gerechten bij “De Postkoets” zijn van wereldniveau.

Ik kan niet zeggen dat de match goed of slecht begon. Wel kan ik zeggen dat het in het begin erg rumoerig was. Op bord 1 werden plastic zakjes, kartons chocomel en tupperware aangerukt om de inwendige mens tevreden te stellen. Dat ging helaas niet zonder geluid en schaken was er het eerste kwartier niet bij. Ik heb ook nog nooit een wesp gehoord, die zo luid met zijn vleugeltjes klapte. Wat deed dat beestje zijn best. Toch al niet goed voor de fobie – voor alles wat vliegt en kan steken – van de teamleider van Het Tweede…
Maar goed, al deze achtergrond- en voorgrondgeluiden verstomden, om een serene stilte in het gezellige clublokaal van Terneuzen achter te laten. Toen de teamleider van Terneuzen ook nog twee pakken koffie had gehaald, was de match onderweg!

In de eerste twee uren van de match ontwikkelden de partijen zich naar volle tevredenheid van de Mannêh van Het Tweede van De Pion. Op bord 1, 2, 3, 5, 6 waren betere stellingen waar te nemen. Op bord 4 en 7 leek er weinig aan de hand en bord 8 zou spannend worden voor ons. En toch viel het eerste punt aan de andere kant. Henk Wennekes speelde zijn opening voorbeeldig en had een prettige stelling, maar een fatale blunder maakte een snel en abrupt einde aan zijn aspiraties.
De volgende resultaten volgden elkaar snel op. Stefan Colijn leek moeilijk uit de opening te komen, maar hij had het beter gezien. Hij kreeg een eindspel met een plusje. In het vervolg kon hij met zijn zware stukken binnenkomen en door een petit combination een kwaliteit winnen en het punt voor Het Tweede scoren. Benny Todts had een zeer prettige stelling. Hij speelde gedecideerd door maar in het zicht van de haven voltrok zich een drama. Hij koos voor de verkeerde variant en verloor het volle punt. Ook bij Eric van Loon was het genieten. Hij had een oogstrelende stelling. na een Sveshnikov beschikte hij over alle voordelen die die variant een zwartspeler kan bieden. Even een half uurtje geen zetten doen, lekker genieten van de stelling. Toch leek het niet makkelijk om het visuele voordeel om te zetten in stellingsvoordeel en het punt te verzekeren. Integendeel, met een paar krachtige zetten sleepte zijn tegenstander een halfje binnen.
René van den Broek had een pionnetje gesnoept ten koste van een onduidelijke stelling. In de analyse gaf René nog wel een variant aan, die hoop op winst geeft, maar achter het bord werd deze variant niet gevonden. In tijdnood ging de pion verloren en bleef een bloedeloze remisestelling over.
Marloes Peeters stond de hele dag al moeilijk. Haar tegenstander had een aanval die zeer gevaarlijk leek, maar Marloes bleef eenvoudigweg staan. Nadat er een stuk geofferd werd, wisten we zeker dat het geen remise meer ging worden. Marloes raapte het stuk op en ging door met stug verdedigen. In vliegende tijdnood sloeg de aanval dood en kon Marloes een bevrijdend punt aantekenen voor de Mannêh.
Peter Dankers kwam zoals al eerder gezegd ook prettig uit de startblokken. Ik heb er weinig van gezien, maar de overlevering van deze legende is, dat hij ergens in het vroege middenspel blunderde, waarna de stelling meteen onhoudbaar werd. Pionnen vlogen van het bord en nadat Peter’s wanhoopsaanvalletje doodsloeg, was er geen houden meer aan.
Tenslotte had Rogier van Loon uit de opening een voordeeltje in het centrum weten te creëren. Of het genoeg was voor de winst moest nog blijken. In de aanloop naar het eindspel kon hij dit voordeeltje vasthouden en van wit’s loper een zielige pion maken. Met een heersend paard kon hij het eindspel bij gelijke materiaalverhouding naar zich toe trekken.

Helaas, weer scoren de Mannêh van Het Tweede slechts één matchpunt. Weer had er meer in gezeten. Tegen een ernstig verzwakt Terneuzen, dat wel, het moet gezegd. Virtueel nu dus zes matchpunten, feitelijk nog maar twee. Het mag de pret niet drukken. De sfeer is uitstekend. Het vertrouwen onaangetast. We blijven dit seizoen in de derde klasse. Zoveel is zeker! Op de terugweg naar Roosendaal werd hevig geanalyseerd. Zo schijnt er een vrouwspersoon te zijn in de naam van Sandra, die nog NIET in het adresboek van het mobieltje van Stefan voorkomt? Wie kan deze mysterieuze jonge vrouw toch zijn? We zullen het nooit weten… Wat we nu wel weten, is dat als je een zeer kort rokje draagt, je dan last kunt krijgen van plakkende benen. Ik draag nooit meer een kort rokje!
Eenmaal thuisgekomen, vernamen we dat alle teams punt(en) hadden gescoord, behalve ons Eerste Team, dat enigszins schlemielig ten onder is gegaan tegen Paul Keres. En dat terwijl zij versterkt waren met één van de Mannêh, Marcel. Hij wist zelfs zijn partij tegen Anton Rosmuller (2102) te winnen en zo het eerste team in de goede richting te duwen. Het mocht niet baten.
Bij de lokale Chinees werd 5x Tie Pan van Het Huis besteld en 1x VLEES. De Peking Duck was niet populair. Carlo Rens wist zelfs een modelmenu af te geven, door zowel voor-, hoofd- als nagerecht “Van Het Huis” te bestellen.

Terneuzen (1925) – De Pion 2 (1912) 4 – 4
1. Matthieu Freeke (2157) – Peter Dankers (2084) 1 – 0
2. Gosse Kamminga (1875) – Rogier van Loon (1998) 0 – 1
3. J. Dees (1883) – Benny Todts (1882) 1 – 0
4. Wilfried Vleeskens (1937) – Stefan Colijn (2003) 0 – 1
5. Daniël Lansay (1948) – Henk wennekes (1848) 1 – 0
6. Jaap Dekker (1871) – Eric van Loon (1788) ½ – ½
7. Jordi Gernaert (1929) – René van den Broek (1896) ½ – ½
8. P. de Vroe (1802) – Marloes Peeters (1793) 0 – 1