Het Tweede verliest: 3-5

Virtueel staan we op 4 matchpunten na twee ronden. Tegen OS Rotterdam 3 ging het al mis in de slotfase. Ook nu toonden de 8 van Messemaker 1847 een uitzonderlijke taaiheid, die ons minstens één maar meer waarschijnlijk, twee matchpunten kostte. En daarmee hebben de Mannêh van Het Tweede nog slechts 1 matchpunt gecollecteerd, waar het er 4 hadden moeten zijn!

Misschien had 4-4 wel de meest terechte uitslag geweest. Want Messemaker 1847, veel te sterk voor de derde klasse, moet natuurlijk gewoon promoveren dit jaar. En de Mannêh van Het Tweede dragen daar graag hun steentje aan bij. Daarnaast had Het Tweede op basis van het verloop van de match toch wel recht op minstens één matchpunt.

Een betere Flawless Start-Up kun je je niet wensen. Na 3 beëindigde partijen, stond Het Tweede op 3-0 en er zat meer in de koker. Op bord 8 won teamleider Rogier van Loon al snel tegen invaller en jeugdtalent Jaap van Putten, nadat zijn jonge tegenstander in de opening een aantal tempi verloor en een plan ontbeerde. De minoriteitsaanval die volgde had kracht genoeg om de ruggengraat van de zwarte stelling te breken.
Niet snel daarna wist Ted van Eck op bord 2 het volgende volle punt te scoren. In een stelling die zwanger was van tactiek, ging zijn tegenstander Willem Westerveld in lichte tijdnood beslissend in de fout.
Marcel Huijser zat op bord 4 te spelen. Hij wist met de witte stukken, Remco Hylkema een prettig stellingsvoordeeltje te ontsnoepen, dat hij tot aan de tijdnoodfase behield. In die tijdnoodfase moest Marcel min of meer gedwongen een kwaliteitsoffer brengen, dat echter zeer kansrijk was, gezien de stukkenverhouding (2 lopers en een pluspion tegen een loper en toren). In vliegende tijdnood wist Remco het hoofd niet koel te houden en werd door het loperpaar en wat opstomende pionnen geknipt en geschoren.
Welnu, 3-0 en de successtory is geschreven. Want op bord 5 zat Henk Wennekes weer een dijk van een partij te spelen. Dat ging hij natuurlijk winnen. Verder hadden we op bord 1 en bord 2 uitzicht op remises, dus 5-3 lag in de lijn der verwachting.

Henk was ook de eerste die een resultaat produceerde. Maar helaas moest hij het punt tegen Kees Brinkers afstaan. In gewonnen stelling gaf hij materiaal weg en kon toen de stelling niet meer bij elkaar houden. In plaats van 4-0, was het nu 3-1 en hadden we nog wel zeker uitzicht op 4-4.
Stefan Colijn was de volgende die verloor. Zijn opponent Paul van der Hoeven was iets koeler in de vliegende tijdnood. Daar was helaas niemand bij die noteerde en de reconstructie bleek geen sinecure, maar toch werd de eindstelling bereikt. Beide spelers hadden precies zet 40 bereikt. De stelling na zet 40 bood niets meer voor Stefan en enkele zetten later gaf hij op.
Op bord 7 kreeg René van den Broek waar hij op gehoopt had. Het Schots. In ronde 1 was hij daar ook succesvol mee geweest. In theoretische stelling zette hij echter met de verkeerde loper – kennelijk een resistent virus van deze opening voor René. Dit deed me denken aan de partij van Bart Peeters in het HSZeeland toernooi, waar zijn tegenstander ook de verkeerde loper vastpakte, en deze zelfs meteen op een aangevallen, maar onverdedigd veld zette… In ieder geval, Arjan van der Leij buitte deze omdraaiing van lopers maximaal uit en bouwde het stellingsvoordeel om naar een toreneindspel met een pion meer, dat gewoon niet te houden was. Een erg frustrerende partij voor René.

Op bord 1 speelde een aflevering van “Terug Van Weggeweest”. Peter Dankers speelde voor Het Tweede. Na een paar jaar afwezigheid speelt hij dit seizoen weer in Het Tweede van De Pion mee. Ook bij Messemaker 1847 speelde een “verloren zoon” mee. Gert-Jan Ludden heeft vorig seizoen bedankt, maar dit seizoen speelt hij weer – met succes – op het hoogste bord van het vlaggenschip van de Messemakers. Zoals verwacht werd dit een erg ingewikkelde partij, die alleen Peter en Gert-Jan konden inschatten. Voorin in het hotel gingen de beoordelingen voor de Man van Het Tweede onafgebroken van Remise naar Verloren en weer terug. Uiteindelijk kon Peter het niet droog houden toen hij in het verre eindspel getruukt werd en een pion van Gert-Jan kon doorstomen. Maar remise heeft er zeker in gezeten.
Met een stand van 3-4 gingen de ogen en masse naar het bord van Eric van Loon en Ed Roering. Ed had zijn Franse opening handig gespeeld en een op handen zijnde witte koningsaanval op de damevleugel met een loper volledig geblokkeerd. Hierdoor concentreerde het spel zich op de koningsvleugel waar ook de witte koning stond. Tijdens dit gevecht bleef de materiaalverhouding in evenwicht, maar Eric’s tegenstander bleef met een veel voordeliger pionnenstructuur zitten, waardoor Eric alleen maar kon verdedigen en wachten op de opstoot. Die kwam ook. In de allerlaatste tijdnoodfase, met nog 2 minuten op de klok van Eric, werd de finale opstoot ingezet. Het won een stuk tegen een pion en het resterende eindspel hoefde niet meer bewezen te worden.

Het Tweede (1926) – Messemaker 1847 (2037) 3 – 5
1. Peter Dankers (2084) – Gert-Jan Ludden (2239) 0-1
2. Stefan Colijn (1991) – Paul van der Hoeven (2206) 0-1
3. Ted van Eck (1966) – Willem Westerveld (2157) 1-0
4. Marcel Huijser (1900) – Remco Hylkema (1970) 1-0
5. Henk Wennekes (1803) – Kees Brinkers (2048) 0-1
6. Eric van Loon (1757) – Ed Roering (2032) 0-1
7. René van den Broek (1882) – Arjan van der Leij (2004) 0-1
8. Rogier van Loon (2016) – Jaap van Putten (1636) 1-0