Ronde 1 en 2 van de AB-meesterklasse

Zoals Frans al postte hierbij het verslagje van een geslaagde start in de landelijke meesterklasse voor de jeugd t/m 20 jaar.

Alvorens te beginnen aan het daadwerkelijke verslag toch even nog tussendoor de mededeling dat het AB-team van De Pion grote kans maakt te degraderen. Om dat toe te lichten in het kort de teams met hun gemiddelde (van de sterkste 4 spelers) rating:
S.V. Zukertort Amstelveen 1 (2180)
S.V. Wassenaar/Bobby Fischer (2170)
HMC Calder 1 (2164)
J.S.C. Opsterland 1 (2119)
S.V. Zukertort Amstelveen 2 (2067)
S.C. Groningen (2035)
S.H.S. 1 (1986)
HMC Calder 2 (1985)
Baarnse S.V. (1894)
SV Leiderdorp 1 (1886)
S.V. VAS (1884)S.V. Spijkenisse 1 (1830)
S.V. Zukertort Amstelveen 3 (1822)
S.C. Haren 1 (1822)
S.V. De Pion (1788)
S.C. Assen 1 (1783)

Zoals het bovenstaande laat zien, is De Pion het op één na laagst gerate team van de hele klasse… Er doet een aantal 2200+ spelers mee waarvan Joost Michielse met zijn 2276 de sterkste speler van het toernooi is op rating.

Voor dag en dauw (8 uur ’s ochtends) vertrokken Peter, Paul en Jos Kuijpers samen met Marloes Peeters en Wouter de Koning naar Baarn voor de rentree in de meesterklasse na 3 jaar van afwezigheid. De sfeer zat er al snel in met een speciaal voor de gelegenheid gemaakte CD vol met herrie.

Eenmaal aangekomen, ruim op tijd, ondanks dat Peter er heilig van overtuigd was dat Paul verkeerd gereden was bij Dordrecht (en dat van de man die het voor elkaar kreeg om bij de Moerdijkbrug uit te komen toen hij op weg was naar Kaatsheuvel…) zetelden we ons in de grote zaal alwaar de AB-klasse zou spelen. In de eerste ronde speelden we tegen HMC Calder 1. Op papier hadden zij een speelsterkte van 2164, tegenover onze 1788… De voorspellingen op internet waren vooraf dan ook eenduidig, 4-0 of 3,5-0,5 voor HMC. HMC was echter met een zwakker team dan opgegeven opgekomen (zonder Jasper Broekmeulen (2193) en Tim Mazajchik (2103)) met wat aanvullingen uit het 2e team. Al met al nog steeds goed voor een gemiddelde rating van ruim boven de 2000.

Op bord 1 speelde Paul tegen Bianca Muhren (2246). Na een ietwat opmerkelijke openingsopzet van beide kanten kwam Bianca al snel iets beter te staan. Echter bleek het nooit voldoende om de remisemarge definitief te overschrijden en na wat gemanoevreer van beide kanten eindigden beide spelers met een aantal pionnen (waarvan beide 2 verbonden vrijpionnen) en 2 torens waarmee de stelling potdicht zat. Niet lang daarna werd er remise overeengekomen.

Marloes speelde op 2 een moeilijke pot tegen David van Kerkhof (2193). Na de opening leek de partij in evenwicht en toen er een stelling met ongelijke lopers (en wat zwaardere stukken) op het bord kwam dachten velen dat de partij, ondanks een voordeeltje voor David in remise zou eindigen. David speelde het echter heel handig, maakte goed gebruik van de tijdnood van Marloes. Door het op het bord houden van de juiste stukken kantelde de stelling meer en meer in de richting van David. Uiteindelijk gaf Marloes op in een stelling die verloren was.

Wouter kende een slecht begin in de meesterklasse. Na de opening stond hij al direct aangekrant tegen Twan Burg (2054). Wouter werd helaas in een kort tijdsbestek weggespeeld en kon redelijk snel opgeven…

Jos was natuurlijk onze grote troefkaart. Hij speelde tegen Dick Schenkeveld (1940). Na de bekende ‘Jos-opzet’ en enig (a?)positioneel geschuif van beide kanten wist Jos een prima stelling te bereiken. Jos had er zelf ook vertrouwen in en gebruikte zijn tijd goed, wat heet, hij kwam 2x in gierende tijdnood! Het voordeel groeide en beide spelers wisten de toeschouwer enkele malen te verassen met leuke wendingen en grapjes. Jos snoepte een pionnetje, had een pion op de 6e rij (met wit) en stond gewonnen. Hij won vervolgens in tijdnood van beide kanten nog eens een toren voor 2 (verboden vrij-)pionnen. Maar… Jos is geen echte snelschaakkiller. De zenuwen begonnen op te spelen en Jos verloor een kwaliteit terwijl hij nog slechts 2 minuten had om zijn tegenstander mat te zetten. De spanning steeg aanzienlijk, ondanks dat we al met 2,5-0,5 achter stonden. Jos won beide vrijpionnen en zijn tegenstander stormde met zijn koning op Jos zijn laatste pion af terwijl Jos zijn loper aan de laatste pion van zn tegenstander gebonden zag. Op het laatste moment (met nog 16 seconden voor Jos) verloor Jos zijn laatste pion en berustten beide spelers in remise. Eindstand: 3-1 voor HMC Calder 1.

Ondanks de nederlaag waren we niet heel erg teleurgesteld, het was natuurlijk te voorzien en de competitie was nog 7 ronden lang. In de tweede ronde moesten we tegen SC Haren 1. Gemiddelde hebben ze 1822, maar ook zij waren niet in hun sterkste opstelling. Één van de 1900-spelers van dit zeer jonge team (de oudste was 18, de rest 15 of 16). Dus waren er kansen…

Op bord 1 mocht Paul deze keer spelen tegen Marijn Otte (1981). In een fantasy-achtige opening waar de gebaande paden reeds vroeg verlaten werden (Pauls tegenstander wilde liever iets wat beiden niet zouden kennen dan iets wat Paul wel kende en hij niet.) kwam Paul met wit vrij goed uit de opening. Op het cruciale moment in de partij raakte Marijn de witte (!) pion op g7 aan en moest deze zodoende met zijn koning nemen. Gevolg was een vork met de Dame op Koning en Paard. Uit angst voor koningsaanvalmogelijkheden van zwart pakte Paul echter liever 2 pionnen met behoud van de eigen aanval. 2 witte paarden draaiden de koning dol en al snel waren er overal matdreigingen, vorkjes, etc. Na de onoverkomelijke kwaliteitswinst (het was dat of mat) ging de vijandige koning om en gingen beide spelers nog geruime tijd bekijken hoe het ook had kunnen lopen, waarin in het beste geval het remise werd (30 zetten verder) en meestal wit won.

Marloes speelde wederom een lastige partij die LANG duurde… Haar tegenstander(tje) zette de Engelse Opening prima neer en Marloes kwam in een iets mindere stelling terecht. Marloes bleef echter stug keepen en zelf dreigingen fabriceren. Op het moment dat Paul werkzaamheden voor het Roosendaals Treffen moest gaan regelen (materialen ophalen) leek de stelling min of meer in balans. Tegen de tijd dat Paul klaar was met inladen eindigde de partij in remise.

Wouter kwam wederom niet sterk uit de opening, de stelling was niet slecht, maar we hebben Wouter wel eens betere stellingen zien spelen! Peter en Paul dachten dat Wouter slecht stond, maar ook Wouter was stug aan het keepen. De stukken werden stukje bij beetje en met secuur spel geruild waardoor het eindspel meer en meer de remisekant op ging. Wouter wikkelde netjes af en zag de partij in remise eindigen.

Jos ten slotte was wederom het geheime wapen. De partij werd wederom met veel tijdgebruik geformeerd (dat heeft Jos dus duidelijk niet van mij!) en Jos pakte ‘gewoon’ weer ergens een pionnetje mee. Afwikkelen, punt in de tas! Ten minste, zo leek het. Jos was bang dat zijn tegenstander een doorbraak zou kunnen krijgen op de verkeerde vleugel en besloot daarom een pion te offeren (nadere analyse wees uit dat dit niet nodig was en dat de stelling eenvoudiger gewonnen is dan de gespeelde voortzetting). Nadat beide spelers uiteindelijk tegelijk promoveerden wist Jos met schaak de nieuw verkregen Dames te ruilen, in de wedren die daarop volgde was Jos de duidelijk winnaar, hij won de pion van zijn tegenstander voordat deze de overkant kon bereiken. Dus het volle punt voor Jos! eindstand: 3-1 voor De Pion!

Daarna begonnen we, met een stampvol geladen auto aan de terugreis naar Roosendaal.

Al met al was de laatste overwinning een zeer belangrijke aangezien het knokken is voor lijfsbehoud dit (en een eventueel volgend) jaar!

En dan ter afsluiting nog het volgende:

Morgen, zondag 26 september zal De Pion groot uitpakken op het Roosendaals Treffen in de Roosendaalse binnenstad. De Pion staat op het Tongerlooplein… Komt allen!