Lions Toernooi

Er waren slechts 25 schakers afgekomen op het Lions Toernooi, maar op zich vindt de organisatie dat prima. We hoeven er niet meer te hebben om een leuk toernooitje te hebben. Er waren prachtige prijzen te verdienen en op voorhand werd al besloten om die na afloop te verloten zodat niet alleen de goeie schakers met de mooie prijzen naar huis zouden gaan. Ivo Kok won de prachtige hoofdprijs, een gigantische radiografisch bestuurbare raceauto. De rondvlucht vanaf Seppe voor twee personen ging naar Bas de Regt. Er waren ook nog drie Swatch horloges, Mercedes modelauto’s, Parkersets en een heleboel andere leuke prijzen weg te geven. Het toernooi werd gewonnen door een onbekende schaker die even in Roosendaal op bezoek was. Roland Punt komt uit Alkmaar, heeft een KNSB-rating van 1799 en speelt bij SV 0-0-0. Hij bleef Ngo Hin op weerstandspunten net voor. Daarachter kwamen Wouter de Koning, Erik-Jan Colijn en Cees IJzermans. Het toernooi werd keurig geleid door Bart en Stefan. Meer foto’s vind je door een klik op Ivo of door direct naar het fotoarchief rechs bovenaan te gaan.
Na afloop was er nog een enorme sensatie toen Erik van Elven, Marcel Koek en ik noodgedwongen moesten schuilen bij Hotel Merks. Nelleke zag dat iemand er met mijn fiets vandoor ging en Koek en ik sprintten er achteraan. Van Elven volgde op zijn eigen fiets. Net om de hoek zagen we nog net hoe de fiets in de kofferbak werd geladen door een grote vent met paardestaart. De fiets werd nog net gered maar de enge man dreigde mij in elkaar te slaan. Ik kon niets anders dan een paar keer achter elkaar zijn kenteken roepen in de hoop dat ik hem hier altijd mee zou kunnen identificeren. De vriendin van de paardestaart scheurde er met de auto vandoor, de paardestaart zag de blik en het postuur van Van Elven en zei “OK, ik geef me wel aan bij de politie, anders moet ik godverdomme weer de bak in.” en hij wandelde weg. De politie was allang gebeld door een bewoner van de Dr. Lemmensstraat maar die hadden even geen tijd om te komen. ‘s-Avonds om tien uur werd er gebeld. Ik pendelde al een poosje tussen mijn bed en de WC, want de nassi was verkeerd gevallen. Tot mijn verbazing kreeg ik via René een agent aan de lijn die me wist te vertellen dat iemand zich had aangegeven en of ik even langs het bureau wilde komen!