De “mannen van de lange adem” slaan weer toe

De wedstrijden van De Pion 2 verlopen tot dusverre allemaal volgens het zelfde stramien. Op bijna alle borden hard zwoegen, halverwege ziet het er helemaal niet zo goed uit voor ons en aan het eind winnen we toch weer met grote cijfers. Tegen Sliedrecht 4 ging het niet anders. Het is geen toeval meer dat het elke keer zo verloopt. Wij zijn de mannen van de lange adem. Ook al staan we moeilijk, we blijven overeind en aan het eind van de middag raakt de tegenstander vermoeid en zijn wij nog redelijk fris en slaan we toe.
Ook van Sliedrecht 4 wonnen we wederom met groot verschil, ondanks uitstekende tegenstand van Sliedrecht op elk bord. En dan moet er ook nog bijgezegd worden dat Sliedrecht behoorlijk wat sterke spelers moest missen en wij op volle oorlogssterkte waren. Meer dan dat zelfs, want als je de luxe hebt Paul Scheermeijer als invaller in te kunnen zetten mag je je toch gelukkig prijzen.
Muhammed Almatni was de eerste die een score op het bord bracht. Muhammed speelde een gedegen partij, snoepte wat pionnetjes mee en won gedecideerd. Onze teamcaptain Bas Robben pakte het anders aan. Hij vloog direct in de aanval en stuurde dame en toren op de vijandelijke koningsstelling af, maar zijn tegenstander verdedigde voldoende en bleef overeind. Het gevolg was wel even later dat de stukken van Bas zo ongelukkig stonden dat het mis ging voor Bas. Ze stonden elkaar in de weg, er sneuvelde een stuk en Bas verloor. Stand 1-1 en gezien de stand op de andere borden zou het wel eens een spannende middag kunnen worden. Niet dus…
Paul Scheermeijer had een lastige middag, stond lang onder druk, maar wachtte geduldig op zijn kans en greep die toen die zich voordeed. Hij kon een aanval op de koning lanceren met mat als resultaat. Ton van der Werf offerde een pion voor activiteit en aanval en kreeg dat in zo’n overweldige mate dat hij zijn tegenstander overliep en de partij won. Zelf stond ik na een dubieus gambiet van mijn tegenstander (1.d4,e5 2.dxe5,d6 3.exd6,Lxd6) al snel een pion voor zonder feitelijke compensatie voor mijn tegenstander. Er kwam een gecompliceerde stelling op het bord, waarbij het voor beiden goed uitkijken was, maar toen zijn paard in de penning viel en hij de kwaliteit moest geven om erger te voorkomen was het snel klaar. Hij speelde nog een paar zetten en gaf op, waarschijnlijk even niet in de gaten hebbend dat ik mijn zetten in de verkeerde volgorde deed, waardoor hij alsnog de kwaliteit niet kwijtraakte en hij in het resterende eindspel nog aardige remisekansen had. Gelukje voor mij…
Ad Bruijns stond lang minder, maar (net als Paul en Ton) werkte hij zich onder de druk uit, won de kwaliteit met een paardvorkje en won alsnog zonder veel problemen. Stand 1-5 en de winst was binnen. Ook Henk Alberts wist de kwaliteit te winnen, gaf die later terug maar wel om er een straal gewonnen pionneneindspel voor op het bord terug te krijgen: 1-6. En de finishing touch kwam van Erik van Elven, die behoorlijk wat pionnen had meegesnoept en met maar liefst 3 vrijpionnen oprukte en vanzelfsprekend dus ook won.
Tot nu toe alles met grote cijfers gewonnen en je zou zeggen dat het kampioenschap ons niet meer kan ontgaan. Toch is dat zeker nog geen gelopen race! De Raadsheer 2 staat nog altijd maar 1 punt op ons achter en spelen de laatste wedstrijd in Zundert tegen ons. Die wedstrijd wordt de allesbeslissende wedstrijd!